Test telefonu Nokia Lumia 900

Nie da się ukryć, że Lumia 900 to niemal wierna kopia Lumii 800. Dostajemy jedynie większy ekran, proporcjonalnie większą baterię i HSPA+ DC (pobieranie do 42 Mb/s). Poza tym mamy praktycznie to samo, co w poprzedniku - nawet design utrzymany jest w tym samym stylu, skopiowanym do Lumii 900 prosto z Lumii 800 i Nokii N9. Choć "kserowanie" telefonów traktuję zwykle jako wadę, tym razem jestem w stanie Nokii wybaczyć. Przede wszystkim, duży ekran telefonu ekstremalnie zwiększył komfort użytkowania, a polikarbonowe wdzianko nowej Lumii jeszcze nie spowszedniało do tego stopnia, by można było określić je nudnym.Nie da się ukryć, że Lumia 900 to niemal wierna kopia Lumii 800. Dostajemy jedynie większy ekran, proporcjonalnie większą baterię i HSPA+ DC (pobieranie do 42 Mb/s). Poza tym mamy praktycznie to samo, co w poprzedniku - nawet design utrzymany jest w tym samym stylu, skopiowanym do Lumii 900 prosto z Lumii 800 i Nokii N9. Choć "kserowanie" telefonów traktuję zwykle jako wadę, tym razem jestem w stanie Nokii wybaczyć. Przede wszystkim, duży ekran telefonu ekstremalnie zwiększył komfort użytkowania, a polikarbonowe wdzianko nowej Lumii jeszcze nie spowszedniało do tego stopnia, by można było określić je nudnym. Nudny co najwyżej może być system operacyjny, który z założenia wygląda dokładnie tak samo na wszystkich telefonach z Windows Phone. Również i w tym przypadku dużo pomaga rozciągnięcie ekranu do 4,3 cala, a połączenie tak dużego wyświetlacza z technologią AMOLED dodaje Windows Phone wiele dostojności. Lumia 900 trafiła do wolnej sprzedaży w Polsce dopiero 3. lipca 2012 roku. Sugerowana cena 2250 zł sugeruje, że wyposażony w 1-rdzeniowy procesor telefon ma do zaoferowania znacznie więcej, niż tylko nieco podstarzałą już specyfikację. W recenzji postaram się odnaleźć ów magiczny czynnik i odpowiedzieć czy aby na pewno warto za niego Nokii dopłacić. Zapraszam do lektury recenzji najwygodniejszej Nokii z jaką kiedykolwiek miałem do czynienia. Zestaw minimalny W niewielkim, niebieskim pudełku znajdziemy oprócz telefonu kluczyk do wyjmowania szufladki karty microSIM, przewód microUSB, "grzybokształtną" ładowarkę USB i słuchawki "pchełki", przypominające te dodawane do iPhone'ów. Przy tej cenie telefonu, trudno zestaw określić bogatym, trudno jednak też jednoznacznie określić co więcej w pudełku mogłoby się znaleźć. W końcu do telefonu nie wsadzimy karty pamięci, a brak wyjścia TV "usuwa" potrzebę zakupu dodatkowego kabla. Obudowa w masie barwiona Telefon ma jednolitą, polikarbonową obudowę o wymiarach 127,8 x 68,5 x 11,5 mm i masie 160 gramów. Lumia 900 jest odczuwalnie grubsza i cięższa od popularnych smartfonów z ekranami o przekątnej 4,3 cala (Galaxy S II czy Motorola RAZR) czy nawet od 4,7-calowego HTC One X. Barwione w masie tworzywo ma miłą w dotyku, nie zbierającą odcisków palców fakturę i jest odporne na ścieranie czy zarysowania. Nie ma tu zewnętrznej warstwy farby, co przynajmniej w teorii powinno zapewnić długie utrzymanie walorów estetycznych urządzenia. Z tyłu obudowy mamy jednak też srebrny pasek obudowy aparatu fotograficznego 8 Mpix, który bardzo szybko zaczyna zbierać rysy. Obok aparatu znajdziemy jeszcze niewielką, podwójną diodę doświetlającą zdjęcia. Obudowa jest zaokrąglona z lewej i prawej strony, natomiast góra i dół są ścięte i pozbawione dodatkowego profilowania. Odbija się to niestety na komforcie trzymania telefonu w dłoni, w którą wbija się on niezbyt przyjemnie. Lewa strona obudowy jest gładka, a z prawej mamy kolejno przyciski: regulacji głośności, blokady telefonu (też włącznik) i spust aparatu fotograficznego. Wszystkie są metalowe i na tyle wyprofilowane, by palce przesuwały się po nich gładko. Na górze obudowy znajdziemy złącze słuchawkowe, dodatkowy mikrofon, gniazdo microUSB i trochę moim zdaniem za dużą szufladkę karty microSIM. Ta ostatnia w testowej sztuce telefonu nie budziła zaufania - nie przylegała idealnie do bryły urządzenia i sprawiała wrażenie jakby miała odpaść. Było to mylne wrażenie, bo o samoistnym wysuwaniu się karty absolutnie nie ma mowy. Głośnik zewnętrzny i mikrofon słuchawki znalazły się na dole obudowy. Ekran otacza delikatne wzniesienie, w przeciwieństwie jednak do Nokii N9, Lumii 800 czy 808 PureView, sama tafla szkła nie jest wypukła. Przy produkcji Lumii 900 Nokia skorzystała z pomocy producenta szkła Gorilla Glass, co powinno pozytywnie odbić się na wytrzymałości ekranu. Podczas testów nie pojawiły się na nim żadne widoczne rysy. Powyżej wyświetlacza znajdziemy przednią kamerkę 1 Mpix (choć trzeba zaznaczyć, że telefon po wyjęciu z pudełka nie umożliwia wykonywania połączeń wideo), szczelinę głośnika słuchawki i skrzętnie ukryte czujniki jasności otoczenia oraz zbliżania. Poniżej ekranu znajdują się trzy pola dotykowe: Wróć (też "wielozadaniowość"), Home - w formie charakterystycznego okienka i Szukaj. Ekran telefonu ma rozdzielczość 480 x 800 pikseli, narzuconą przez Windows Phone 7.x. Nokia postawiła na technologię AMOLED (układ subpikseli RGB) i technologię redukcji odblasków Nokia ClearBlack. Obok tej kombinacji nie da się przejść obojętnie - kolory są soczyste, a ekstremalnie duży kontrast doskonale sprawdza się przy ciemnym tle interfejsu Windows Phone. Ikony i kafelki przypominają wydrukowane na papierze fotograficznym. Szczegółowość obrazu jest identyczna z tą w Samsungu Galaxy S II, a jasność nawet wyższa (362 vs. 425 nitów), porównywalną z tą w Galaxy Note (430 nitów). Również poza pomieszczeniami nie powinniśmy mieć większych problemów z obsługą telefonu, co jest po części efektem zastosowania kontrastowego menu o dużych czcionkach. Względem Nokii 808 PureView już tak cudownie nie jest. 808-mka to jednak obecnie lider czytelności ekranu nie tylko w przypadku Nokii, ale całego rynku smartfonów z wyświetlaczami AMOLED. Baterii niedostatek 349 i pół minuty - taki wynik udało mi się uzyskać w teście maksymalnego czasu rozmowy w sieci 3G, przy wyłączonej transmisji danych. Wynik, co tu dużo mówić, skandaliczny w przypadku baterii BP-6EW o pojemności 1830 mAh. Efektywność ogniwa wynosi zaledwie 19 minut na każde 100 mAh pojemności, co daje Lumii 900 piąte miejsce od końca w zestawieniu 66 przetestowanych pod tym kątem telefonów. Sortując listę według testowych czasów połączeń, nowa Lumia plasuje się na 40. miejscu, tuż poniżej iPhone'a 3GS z baterią mniej pojemną o ponad 600 mAh. Równie nieciekawie wygląda czas pracy telefonu w trybie mieszanym. Przy aktywnej synchronizacji poczty e-mail w trybie Push, powiadomieniach z Facebooka, kilku SMS-ach i 15-30 min. rozmów przekroczenie doby pracy graniczy z cudem. Zdarzyło mi się, że telefon "umierał" po 6 godzinach pracy w terenie. Bez porównania lepiej od Lumii radzą sobie Nokia 808 PureView czy Galaxy S II, a przecież w testach obu tych telefonów baterię musiałem zaliczyć na poczet wad... W czasie wizyty w terenach pozbawionych łączności 3G, a obfitych w Wi-Fi, żywotność baterii wzrosła na tyle, by telefon trzeba było ładować co drugi wieczór. Nie po to jednak kupujemy smartfon z HSPA+ DC, by łączność 3G wyłączać. W specyfikacji znaleźć można informację o maksymalnie 60 godzinach odtwarzania muzyki. Na tak długie testy odtwarzacza niestety zabrakło mi czasu, ale potwierdzam, że aplikacja muzyczna nie drenuje przesadnie baterii i problem zbyt szybkiej konsumpcji baterii leżeć musi gdzieś indziej. System, interfejs Lumia 900 pracuje pod kontrolą systemu Windows Phone 7.5 Mango (w testowym egzemplarzu wersja 7.10.8773.98). Niestety w czasie testów nie było jeszcze dostępnej zapowiadanej aktualizacji do Windows Phone 7.8, pewne jest natomiast, że Lumia 900 nie dostanie aktualizacji do Windows Phone 8. Sercem urządzenia jest jednordzeniowy procesor Qualcomm MSM8255 Snapdragon taktowany zegarem 1,4 GHz, wspomagany chipem graficznym Adreno 205. Zdaniem Microsoftu 512 MB pamięci RAM to wystarczająca ilość do sprawnej pracy wielozadaniowej w przypadku Windows Phone - po kontakcie z kolejnym już telefonem opartym o ten system, trudno z Microsoftem się nie zgodzić. Do tego mamy 16 GB pamięci wewnętrznej i tu już ponarzekać można, bo Mango dalej nie obsługuje kart pamięci. Łatwo zapchać Lumię filmami HD, a dobór utworów muzycznych będzie wymagał od nas większej liczby wyrzeczeń. W przeciwieństwie do modelu N9, producent nie zdecydował się niestety na wprowadzenie na rynek wersji urządzenia z 64 GB pamięci. Menu pracy wielozadaniowej wywołujemy nie przyciskiem centralnym (start), lecz przytrzymując przycisk wstecz. Podobnie jak w iOS, aplikacje "zamrażają się", zamiast pozostawać w pełni aktywnymi. Owszem, są pewne wyjątki, jak np. aplikacja pocztowa, jednak nie jest to pełna "komputerowa" wielozadaniowość. Z racji użycia takiego mechanizmu telefon nie potrzebuje jednak 1 GB pamięci RAM do idealnego działania, jak ma to miejsce w Androidzie. Telefon odblokowujemy przyciskiem zasilania na boku obudowy, następnie należy przesunąć ekran blokady ku górze, by dostać się do właściwego menu. Interfejs składa się z dwóch głównych warstw: ekranu z aktywnymi kafelkami (które sami układamy i definiujemy) oraz z listy zainstalowanych aplikacji. Dostępne na liście aplikacje możemy w każdej chwili przyczepić do panelu startowego, czyniąc je tym samym kolejnym kafelkiem. Początkowo można się przestraszyć, że na tym właściwie kończy się nasza rola w personalizowaniu telefonu (można jeszcze wybrać co najwyżej dźwięki, kolor kafelków i tapetę), później jednak okazuje się, że ta wręcz przesadna prostota świetnie sprawdza się w codziennym użytkowaniu. To, czego potrzebujemy zawsze jest na wyciągnięcie ręki, a to co zbędne - nie przeszkadza. Jeśli się jednak głębiej przyjrzeć, okazuje się, że lista naszych aplikacji jest częściowo pogrupowana i struktura menu jest bardziej złożona, niż początkowo mogłoby się wydawać. Kontakty to zakładka integrująca serwisy społecznościowe (Facebook czy Twitter) i książkę telefoniczną (jest płynne przejście między nimi). Biuro to chyba najlepiej przygotowany mobilny edytor plików biurowych (a nie tylko przeglądarka) z jakim do tej pory miałem do czynienia, w którym obok Excela, PowerPointa i Worda znajdziemy SharePoint czy OneNote. Wraz z systemem w wersji Mango, nasz pakiet biurowy zintegrowany jest z dyskiem w chmurze (SkyDrive), na którym mamy 25 GB miejsca. Muzyka i wideo prowadzą nas do prawdziwego kombajnu multimedialnego, jakim niewątpliwie jest efektowny Zune, w którym obok możliwości słuchania muzyki i oglądania filmów mamy też dostęp do radia, podcastów, YouTube i muzycznej części Marketplace'u, a odkąd Nokia zabrała się za mobilne okienka - także dostęp do zasobów sklepu Nokia Muzyka i Nokia Mix Radio. Gry zebrane są we wspólnym katalogu, co uważam za dobre rozwiązanie, działające na plus gdy chodzi o przejrzystość interfejsu. Początkową ubogość aplikacji łatwo możemy przełamać z pomocą Marketplace'u, którego oferta jest o lata świetlne dalej niż prymitywny Nokia Store dla telefonów z Symbianem. Aplikacje są nie gorsze graficznie niż te dla urządzeń z Androidem czy iOS, większość z nich ma zintegrowaną wersję demonstracyjną i do tego naprawdę jest z czego wybierać. Na koniec czerwca 2012 roku oferta sklepu zawierała już ponad 100 tys. tytułów. Codziennie do sklepu trafia 313 nowych aplikacji, a 65% oferty sklepu dostępne jest za darmo. Warto też nadmienić, że przeskok z 50 tys. pozycji do 100 tys. zajął Microsoftowi zaledwie 5 miesięcy, co dobrze obrazuje dynamikę rozwoju sklepu. Popularne, wieloplatformowe programy, z reguły najpierw trafiają do App Store, potem do Google Play i wreszcie do Marketplace. Opóźnienie nie jest jednak dramatyczne i te kilka tygodni można przeczekać (w przeciwieństwie do miesięcy czy nawet lat w Nokia Store). Rozmowy i wiadomości Otwieramy słuchawkowy kafelek i co widzimy? Historię połączeń. Tuż pod nią znajdują się cztery przyciski wywołujące kolejno: pocztę głosową, klawiaturę numeryczną, książkę telefoniczną i wyszukiwarkę. Użycie klawiatury numerycznej nie powoduje wywołania znanej właśnie z mobilnych okienek funkcji Smart Dial, co osobom przyzwyczajonym do jej wygody mocno zepsuje humor. Aby zacząć poszukiwanie kontaktu należy wejść do książki telefonicznej i nacisnąć sprzętowy przycisk szukaj lub lupkę tuż nad kontaktami. Wyszukiwanie odbywa się w oparciu o pionową klawiaturę QWERTY i jest bardzo szybkie. Można też przesuwać pionową listę kontaktów, ta jednak po zsynchronizowaniu ze wszelkimi kontami mailowymi i Facebookiem traci nieco na przejrzystości i wyszukiwarka staje się niezbędnym narzędziem, a jeśli nie wyszukiwarka, to choć widok alfabetyczny uruchamiany po naciśnięciu ikonki litery na liście kontaktów. Po otworzeniu danego kontaktu zobaczymy zdjęcie i status osoby na Facebooku, datę jej urodzin, numery telefonów, adresy mailowe czy dokładny adres - wszystkie wprowadzone przez nas informacje, zmiksowane z tym co znaleźć można na naszych kontach mailowych i w serwisach społecznościowych. W praktyce na start będziemy mieli wiele zdublowanych kontaktów, ale rozwiązania Microsoftu mimo to określam jako udane. Książka adresowa przestała być tylko książką, a stała się wejściem do panelu "Ludzie" w którym zebrane są w jednym miejscu wszelkie informacje o naszych znajomych i ich ostatniej aktywności na portalach społecznościowych. Wyszedł z tego taki społecznościowy CRM. Jakość rozmów jest na dobrym poziomie, podobnie jak ich głośność. Telefon ma też wystarczająco głośne dzwonki i dźwięki alarmów - generalnie głośność telefonu jest bardzo podobna do tej w Galaxy S II. W czasie testów nie zauważyłem problemów z zanikami zasięgu 3G, ale już z Wi-Fi Lumia miała większy problem niż np. Galaxy Note. Po poprawnym działaniu kodów USSD w Lumii 710, Lumia 900 znów ich nie obsługuje. Komendę da się wysłać, ale nie ma możliwości odpowiedzenia na zwrotkę z sieci. Tym sposobem zakup biletu za pośrednictwem mPay był utrudniony - zamiast szybkim kodem, trzeba było kasować je przez infolinię. W przypadku MMS-ów spotkała mnie powtórka rozrywki z Lumii 800. Za nic nie chciały się automatycznie skonfigurować na potrzeby sieci Play. Co ciekawe, Lumia 710 tego problemu nie miała. Wiadomości pogrupowane są w czaty, a pisać przyjdzie je nam za pomocą ekranowej klawiatury QWERTY. I tu trzeba na chwilę się zatrzymać, bo klawiatura ta jest po prostu genialna. Na Lumii 900 pisało mi się wiadomości dużo przyjemniej niż nawet na Galaxy Note, a jak wiadomo, w pewnych granicach im większy ekran, tym pewniejsze wprowadzanie tekstu. W Lumii 900 reguła ta sprawdziła się doskonale i ekran o przekątnej 4,3 cala idealnie wpasowuje się w potrzeby szybkiego pisania. Równie wygodnie pisałem na Nokii chyba jeszcze w czasach Communicatorów, potem przez długie lata Nokia nie potrafiła zaprezentować porządnej klawiatury ekranowej... aż tu nagle bęc i mamy Lumię 900, stworzoną dla maniaków SMS-owania, Twittera i innych społecznościowych ustrojstw. Nie zabrakło funkcji kopiuj&wklej, której nie było w pierwszych urządzeniach z Windows Phone, do tego Mango przyniosło też integrację aplikacji wiadomości z Facebookiem. Teraz wystarczy przesunąć placem panel "konwersacje" by trafić do panelu "dostępni rozmówcy" i na nim zobaczyć listę naszych znajomych z Facebooka, którzy są aktualnie online. Jedno dotknięcie kontaktu i już możemy czatować. Pomysł, jak i realizacja są po prostu świetne. Ciekawym bonusem jest spora baza gotowych emotów tworzonych ze znaków specjalnych. W przeciwieństwie do apple’owskich Emoji, te z Windows Phone 7.x wyświetlą się prawidłowo na każdym telefonie. Równie błyskotliwa jest obsługa wiadomości e-mail. Interfejs działa błyskawicznie, a prezentowane e-maile mają typowo komputerowy, oryginalny układ. Bez trudu otworzymy załączniki w postaci dokumentów pakietu MS Office - nawet jeśli będą miały kilkadziesiąt stron. Cały czas do dyspozycji mamy szybki zoom uruchamiany gestami multitouch, jest też dostęp do kompletu folderów na danym koncie e-mailowym, jak i opcja usuwania więcej niż jednej wiadomości. Możemy również oflagować wybrane e-maile, by potem wszystkie odnaleźć w zakładce "z flagą" umieszczonej tuż obok zakładek grupującej wiadomości oznaczone jako ważne oraz nieprzeczytane. Na naszym ekranie głównym znaleźć mogą się kafelki prezentujące stan poszczególnych skrzynek mailowych. W razie potrzeby możemy pogrupować nasze skrzynki tak, by e-maile z poszczególnych kont mailowych widoczne były w jednym widoku. Do pełni szczęścia zabrakło jedynie jakiegoś menadżera plików, bo póki co do naszych załączników wracać musimy przez konto e-mailowe. Łączność Zacznę najpierw od tego, czego w Mobilnym Internet Explorerze na pewno nie zobaczymy, czyli agresywnych, flaszowych reklam. Dla wielu osób to dobra wiadomość, ale fakt, że nie obejrzymy też żadnych filmów zagnieżdżonych w stronie (jak np. te dołączone do tej recenzji), raczej nikogo już nie ucieszy. Posiłkować trzeba się mobilnymi wersjami serwisów, a nie będzie to łatwe jeśli nie będziemy nawet wiedzieli co chcemy obejrzeć (w stronach zostają jedynie puste pola). Do wyszukiwania treści w sieci zachęca efektowny bing, którego wyniki wyszukiwania sprawiają wrażenie jakby były z zupełnie innej bajki niż to, do czego przyzwyczaił już nas Google. Pracować możemy na maksymalnie 6 jednocześnie otworzonych stronach internetowych, a każdą ze stron możemy szybko przypiąć do ekranu startowego w postaci dodatkowego kafelka czy też udostępnić znajomym. Samo przeglądanie Internetu zaczyna się od spostrzeżenia, że belka adresu internetowego zamiast przy górnej, znalazła się przy dolnej krawędzi ekranu. To świetny sposób na obecną modę na telefony z absurdalnie wielkimi ekranami - belka zawsze będzie w zasięgu kciuka, poza tym strony internetowe dzięki temu wyglądają atrakcyjniej, bardziej przypominając kartki czasopism czy książek. Zoomowanie za pomocą gestów multitouch, wypełnianie ekranu kolumną tekstu po dwukrotnym dotknięciu czy autorotacja działają idealnie. Również mobilne wersje YouTube’a czy Vimeo nie pozostawiają wiele do życzenia, udostępniając nawet możliwość zoomowania obrazu tak, aby wypełniał idealnie cały ekran. Reasumując, braku technologii Flash trochę żal, ale tak poza tym demon szybkości, szczególnie względem Symbiana. Za bycie tym demonem po części odpowiadają rozwiązania interfejsu, a po części zastosowany sprzęt. Telefon uzbrojony został w 3-zakresowy moduł łączności 3G i 4-zakresowny moduł GSM, obsługę łączności HSPA+ DC z astronomiczną prędkością pobierania do 42 Mb/s i wysyłania do 5,76 Mb/s oraz moduł Wi-Fi pracujący w standardach b, g i n (z obsługą DLNA). Moduł Bluetooth 2.1 jest mocno ograniczany przez system operacyjny - nie prześlemy nim utworu muzycznego, zdjęcia czy wizytówki i nadaje się właściwie to tylko do podpięcia słuchawki Bluetooth oraz skorzystania z funkcji transferu całej książki telefonicznej z naszego poprzedniego telefonu. Darmowa nawigacja głosowa Do naszej dyspozycji są w standardzie trzy aplikacje - Bing Maps (w menu jako Mapy), Nokia Mapy oraz offline’owa głosowa nawigacja satelitarna Nokia Nawigacja. Ta pierwsza to taka uproszczona kopia Google Maps, z dużo słabszymi zdjęciami satelitarnymi i bez możliwości wyznaczania tras. Ot taki podgląd gdzie akurat jesteśmy. Nokia Mapy również pozwala na rozejrzenie się po okolicy, tym razem jednak do naszej dyspozycji jest olbrzymia ilość punktów POI - szybko znajdziemy najbliższe restauracje czy atrakcje turystyczne, a także na szybko ustalimy trasę do nich (pieszą, środkami transportu miejskiego czy samochodową). Program nie udostępnia już jednak głosowej nawigacji krok-po-kroku. Tej ostatniej szukać trzeba w aplikacji Nokia Nawigacja - to już duże i bardzo efektowne narzędzie, z offline’owymi mapami Polski, polskimi głosami, widokiem 3D, trybem nocnym i interfejsem ułatwiającym korzystanie z aplikacji w aucie. Najważniejsze jednak jest to, że dostajemy wieczystą licencję na program i nie grożą nam żadne opłaty z tytułu zakupu abonamentów. Samo działanie GPS-u nie pozostawia nic do życzenia - z pomocą funkcji A-GPS nasza lokalizacja ustalana jest właściwie już podczas uruchamiania programu. Warto w tym miejscu dodać, że przystosowane do potrzeb Windows Phone aplikacje Nokii odstają od tego co znajdziemy np. w Nokii 808 PureView. Brakuje wielu pozycji menu, wszystko jest maksymalnie uproszczone i co tu dużo mówić - nieco zubożałe. Tak czy inaczej, rolę swoją spełnia. Odtwarzanie muzyki i filmów Gdy zechcemy wgrać cokolwiek do naszego nowego smartfonu dostaniemy pstryczek w nos. Nie tak szybko! Najpierw zainstalować musimy na komputerze Zune - multimedialny kombajn Microsoftu, który łączy w sobie przeglądarkę zdjęć, odtwarzacz filmów i muzyki oraz komplet narzędzi do zarządzania naszym smartfonem. Krótko mówiąc taka windowsowa wersja iTunes, do którego przywiązane są z kolei iPhone'y. Dla użytkowników produktów Apple'a taka polityka jest oczywista, dla reszty świata już niekoniecznie. Trzeba przyznać, że pakiet Microsoftu jest znacznie szybszy i bardziej efektowny od iTunes, a do tego nie robi aż tylu problemów z co bardziej egzotycznymi formatami kodowania. Synchronizacja naszej biblioteki muzycznej jest błyskawiczna, mało tego, nasze stare empetrójki możemy ubrać kilkoma kliknięciami w okładki albumów. Dźwięk z dołączonych do zestawu słuchawek jest wystarczająco głośny i nie brakuje mu basów. Bałem się o te ostatnie, gdy zamiast uszczelniających słuchawek z gumowymi nakładkami, w pudełku zobaczyłem zwyczajne pchełki, pozbawione nawet gąbek. Muszę przyznać, że trzymają się one ucha lepiej niż te dołączane do produktów Apple'a. A ich ciepłe brzmienie może się podobać. Podczas testów częściej korzystałem jednak ze słuchawek Creative Zen Aurvana, z racji mniejszego ryzyka wypadania ich z ucha. Mają one przy okazji również lepsze parametry i Lumia 900 pełniej mogła pokazać co potrafi. Dramatu z Lumii 710 tym razem nie było i z przyjemnością spędziłem długie godziny w pociągu słuchając muzyki z 900-tki. Odtwarzacz jest bardzo kolorowy i efektowny. Dostajemy kontrolki do jego obsługi na ekranie blokady oraz po wciśnięciu przycisków regulacji głośności, a do tego połączony jest z usługą Nokia Muzyka, czyli z dostępem do milionów utworów w ofercie sklepu muzycznego Nokii. Największym zauważalnym brakiem aplikacji jest pominięcie equalizera. Telefony z Windows Phone polubiłem ostatnio między innymi za Nokia Radio Mix - usługę Nokii pozwalającą na słuchanie radia online, stworzonego na bazie zasobów sklepu Nokii. Wybieramy gatunek muzyki jaki nas interesuje, a w razie jakby nagle pojawił się utwór, który nas interesuje, możemy kliknąć pobierz i mieć go na własność (po uiszczeniu opłaty rzędu 3,49 zł za piosenkę). Co ciekawe, przejście do pobierania pliku nie wyłącza jego odtwarzania. Ba, radio Nokii jest nawet jeszcze lepsze, bo nie ma tu reklam. W przeciwieństwie do tradycyjnego radia, jakby nie odpowiadał nam aktualnie odtwarzany utwór, możemy szybko włączyć następny. Do tego na wypadek wyprawy poza miasto, Radio Mix pozwala pobrać ulubione stacje i odtwarzać je potem z pamięci telefonu, z możliwością późniejszej aktualizacji - dla mnie bomba. Funkcje muzyczne zamykają odtwarzacz podcastów i bardzo proste radio FM. To ostatnie strasznie razi brakiem możliwości odtwarzania za pomocą głośnika telefonu - w grę wchodzą tylko i wyłącznie słuchawki. Nokia Lumia 900 nie obsługuje w standardzie plików wideo w formatach DivX, XviD czy MKV, jednak Zune ma możliwość skonwertowania ich przed wysłaniem na telefon. Konwersja niestety trochę trwa na wolniejszych maszynach, szczególnie przy filmach jakości HD. Bez dodatkowej konwersji można przesyłać pliki wideo jakości HD zapisane w formacie MP4. Oglądanie filmów uprzyjemnia możliwość ich szybkiego zoomowania, dzięki któremu obraz wypełnia cały ekran. Odtwarzacz wideo zintegrowany jest z odtwarzaczem audio w jedną wielką aplikację Zune. Podczas oglądania filmów oprócz w/w skalowania obrazu mamy właściwie tylko suwak czasu i podstawowe przyciski odtwarzacza. Próżno szukać tu jakichś opcji dodatkowych. Tyle chociaż dobrze, że telefon pamięta, w którym miejscu skończyliśmy oglądać film. Aparat fotograficzny Do Lumii 900 trafił ten sam moduł fotograficzny, który znaleźć można w Nokii N9 i w Lumii 800. Aparat ma matrycę 8 Mpix uzbrojoną w obiektyw Carl Zeiss o ogniskowej odpowiadającej 28 mm w przeliczeniu na mały obrazek i sporej jasności wynoszącej F/2.2. Smartfon zdolny jest rejestrować ośmiomegapikselowe zdjęcia w formacie 4:3 lub zdjęcia o rozdzielczości 7,1 Mpix w formacie 16:9. Całość uzupełnia niewielka dioda doświetlająca i sprzętowy spust aparatu, który służy też do szybkiego uruchamiania aplikacji fotograficznej. Interfejs aparatu jest bardzo prosty. Po prawej stronie znajdziemy przełączniki na tryb wideo oraz przednią kamerkę 1 Mpix, przyciski zoomu cyfrowego i skrót do zaawansowanych ustawień. Po lewej stronie mamy już tylko skrót do galerii. W zaawansowanych ustawieniach znajdziemy kilka przydatnych funkcji, w tym możliwość redukcji efektu migotania, dobrania sceny, balansu bieli, ekspozycji, ISO, trybu pomiaru, kontrastu, nasycenia czy trybu ostrości (makro, normalny). Po prawej stronie tej listy na wierzch wyciągnięte mamy też ustawienia lampy błyskowej. Oprócz autofokusu do naszej dyspozycji jest touchfocus, czyli możliwość wskazania na wyświetlaczu, który obszar zdjęcia ma być ostry. Po aktualizacji oprogramowania telefonu, lista funkcji rozszerzyła się o kategorię Aparat - Dodatki, a w niej znalazły się: Zdjęcia grupy inteligentnej, Ujęcia w ruchu, Panorama i Samowyzwalacz. Pierwsza z pozycji wywołała uśmiech na mojej twarzy - ech, dobrze by było, gdyby wszystkie fotografowane grupy były inteligentne:-) W praktyce funkcja odpowiada znanej z innych telefonów funkcji Best Pic czy po prostu, zdjęć grupowych, a po uruchomieniu szyk słów w nazwie zmienia się już na bardziej logiczny: Inteligentne Zdjęcie Grupy. Uruchomienie opcji sprawia, że telefon wykonuje serię 5 zdjęć, a następnie automatycznie wybiera to, na którym wszyscy są uśmiechnięci i patrzą się w kierunku aparatu fotograficznego. Rozczarowała mnie trochę funkcja panoramy - nie dość, że finalne zdjęcie zapisuje się koszmarnie długo, to przejścia między ujęciami są bardzo łatwe do zauważenia, podobnie jak różnice w ekspozycji. Do tego, co potrafi w tej kwestii Galaxy S III, Lumii 900 jest bardzo daleko. Pstrykadełko Nokii rejestruje mniej detali niż iPhone 4S, o Galaxy S III nie wspominając. Na zdjęciach pojawia sporo kolorowego szumu i rozmaitych artefaktów związanych z kompresją. Zdjęcia wydają się ciemniejsze i jakby smutniejsze niż te z telefonów konkurencji. Błękity są wyblakłe, pojawiają się też sporadycznie różowe przebarwienia. Ustawiając rozmaite 8-megapikselowce w rzędzie, od najwyższej jakości, do najniższej, na pierwszym miejscu postawiłbym Galaxy S III, tuż za nim iPhone'a 4S, potem HTC One X, Nokię Lumia 800/900 i na końcu Motorolę RAZR (z bardzo słabiutką optyką). Lumia 900 ostatnia może nie jest, do robienia słodkich fotek na Facebooka zdecydowanie się nada, ale przydałoby się już odświeżyć moduły fotograficzne w linii Lumia. Pliki wideo nagrywać można maksymalnie w rozdzielczości HD, z teoretyczną prędkością 30 klatek na sekundę. W praktyce, w słoneczny dzień udało mi się uzyskać tylko 24 klatki na sekundę, szybkość danych wyniosła 14,2 Mb/s, a dźwięk nagrywany był z szybkością 92 kb/s, w trybie stereo i przy częstotliwości próbkowania równej 48 kHz. Do wyczynów Nokii 808 PureView jest niestety Lumii 900 bardzo daleko. Podobnie jak zdjęcia, również i nagrania były nienaturalnie przyciemnione i ponure. Lumia broni się natomiast ilością rejestrowanych detali i niskim poziomem szumów. Zdziwił mnie sposób działania zoomu cyfrowego. Nie można z niego korzystać w czasie nagrywania, można natomiast przed rozpoczęciem nagrywania ustawić na stałe interesujące nas przybliżenie. Zoom wydaje się przy tym działać bezstratnie, podobnie jak w Nokii N8 czy 808 PureView, korzystając ze znacznie wyższej rozdzielczości matrycy, niż rozdzielczość filmu HD. Podsumowanie Kolorowych obudów nowych Lumii można nie lubić, z całą pewnością nie się jednak przejść obok nich obojętnie. Turkusowy smartfon Nokii przypadł mi do gustu, jednak może nie tyle za sprawą niekonwencjonalnej obudowy, co z racji świetnego menu. Nie miałem jeszcze w rękach równie szybkiej i intuicyjnej Nokii, a 4,3-calowy ekran odczuwalnie poprawia komfort obsługi systemu Windows Phone 7.5. Wreszcie SMS-y pisze się bez nerwów i niepotrzebnego odrywania się na dłuższą chwilę od codziennych zajęć (przytyk do Symbiana), a obsługa interfejsu to finezyjny taniec opuszek palców po tafli szkła Gorilla Glass. Do tego dochodzi głęboka integracja z serwisami społecznościowymi i przeglądarka internetowa, która z radością tupie po tym, co do zaoferowania ma Symbian. Jeśli nasz nowy smartfon musi mieć logo Nokii, a łączność z Internetem i wygodne wprowadzanie tekstu są dla nas najważniejsze, to w grę wchodzi tylko Lumia. Pamiętać trzeba przy tym o kilku sprawach, które życia nam nie ułatwią. Przede wszystkim system operacyjny Microsoftu jest pozamykany z każdej możliwej strony i transfer plików odbywać może się jedynie za pośrednictwem "iTunesopodobnego" kombajnu o nazwie Zune. Ograniczeniem może okazać się również skromna jak na tak drogi smartfon pojemność pamięci wewnętrznej - 16 GB wcale nie tak trudno jest zapchać, a Windows Phone 7.x nie obsługuje zewnętrznych nośników danych. Na liście ograniczeń znalazły się też rozmowy wideo, do których trzeba doinstalowywać dodatkowe aplikacje, brak obsługi technologii Flash przez przeglądarkę internetową, mocno ograniczone działanie łączności Bluetooth i brak wyjścia TV. Gwoździem do trumny okazać może się czas pracy telefonu, który pomimo baterii o pojemności 1830 mAh ładować trzeba codziennie. Nie mniej smuci brak możliwości zaktualizowania oprogramowania do wersji 8.0, choć Microsoft na otarcie łez zaoferuje wkrótce Windows Phone 7.8. Ostateczny werdykt nie jest łatwy i przypomina mi bolączki recenzentów, którym przyszło oceniać pierwsze iPhone'y. Z jednej strony mamy szalenie ergonomiczny interfejs, a z drugiej rażące ograniczenia systemu. Jedno jest pewne, Lumia 900 to obecnie najlepszy smartfon Nokii pod względem wygody użytkowania. Porównanie do Androida nie ma większego sensu - system Google'a to wieczny wyścig sprzętowych zbrojeń, wielki bałagan w Google Play i przesadny wysyp opcji konfiguracyjnych. Lumia 900 to z kolei jedna, wielka i do tego zawsze płynna animacja, a jakiej aplikacji w Marketplace by nie ruszyć, zaoferuje ona pełną zgodność i wydajność. Bliżej jest więc testowanemu smartfonowi do iPhone'ów, jednak podbiegnięcie do nich, to jeszcze nie wygrana z produktami Apple'a. Podobnie jak 808 PureView, Lumia 900 otrzymuje ode mnie ocenę 7/10. Wady: - krótki czas pracy bateryjnej - cięższy i grubszy od topowych smartfonów z ekranami 4,3 cala - brak funkcji Smart Diall - przesyłanie plików tylko za pośrednictwem Zune - brak złącza kart pamięci - brak obsługi elementów Flash na stronach internetowych - brak obsługi formatów DivX i XviD - ograniczone funkcje Bluetootha - brak funkcji rozmów wideo - radio działa tylko na słuchawkach - brak wyjścia TV Zalety: - idealnie spasowana, efektowna obudowa - szkło Gorilla chroniące wyświetlacz - jasny, czytelny w każdych warunkach ekran - bardzo szybki i efektowny interfejs - HSPA+ DC z prędkością pobierania do 42 Mb/s - świetna integracja z serwisami społecznościowymi - perfekcyjna obsługa poczty e-mail - pełna wersja głosowej nawigacji satelitarnej - wiadomości SMS wsparte rewelacyjną klawiaturą ekranową i połączone z facebookowym czatem - system aktywnego usuwania szumów otoczenia podczas rozmowy - nie najgorsze zdjęcia i filmy rejestrowane wbudowanym aparatem - bogata oferta dodatkowych aplikacji Przykładowe klipy wideo wykonane telefonem Nokia Lumia 900: - bez zoomu (plik .mp4, 30 MB), - z zoomem (plik .mp4, 18 MB). Zdjęcia wykonane aparatem wbudowanym w telefon: słabe oświetlenie panorama