Dotychczas większość podręczników szacowała wiek Księżyca na około 4,42 mld lat, ale w świetle najnowszych badań okazuje się, że był to błąd. Naturalny satelita Ziemi może być nawet 40 mln lat starszy.
Ponad 4 mld lat temu, u genezy istnienia Układu Słonecznego, ciało niebieskie wielkości Marsa uderzyło w Ziemię. Nasza planeta ledwo przetrwała, ale tym samym powstał Księżyc, który od tamtej pory wiernie nam towarzyszy.
Próbkę księżycowej materii astronauci programu Apollo przywieźli na Ziemię już w 1972 roku, ale ówczesne metody nie pozwalały na jej dokładną analizę. Teraz, za sprawą naukowców z Northwestern University w USA, wychodzą na jaw nowe ciekawostki.
Próbki zawierają maleńkie kryształy, powstałe miliardy lat temu – czytamy w naukowym periodyku „Geochemical Perspectives Letters”. Główny autor badania, Philipp Heck, wyjaśnia, że ogromna energia zderzenia wystawiła skały na temperaturę dostatecznie wysoką, by uległy one stopieniu.
Niemniej to zdaniem naukowca warunki niesprzyjające powstawaniu i przetrwaniu kryształów cyrkonu, o których mowa. Te mogły w opinii badacza powstać dopiero po ochłodzeniu, a co za tym idzie właściwym uformowaniu Księżyca. Ale dlatego też zdradzają jego właściwy wiek.
By ocenić skład chemiczny próbki, wykorzystano technikę spektrometrii mas, czyli pomiar stosunku masy do ładunku elektrycznego. Ustalono, że w kryształach cyrkonu dochodzi do promieniotwórczego rozpadu atomów. Niestabilne izotopy pierwiastków, takich jak uran, zostają wówczas przekształcone w izotopy stabilne, na przykład ołowiu.
Proporcja poszczególnych izotopów w próbce pozwala natomiast oszacować jej wiek. W rezultacie ustalono zaś, że Księżyc jest co najmniej 40 mln lat starszy, niż dotychczas sądzono. Czy to zmieni czyjeś życie, bardzo wątpliwe, ale w opinii Hecka na pewno warto skorygować podręczniki.
Źródło zdjęć: Sirko_Herr / Shutterstock
Źródło tekstu: Geochemical Perspectives Letters, oprac. własne
