Jak szybki jest najszybszy światłowód? Wiosną udało się przesyłać dane z prędkością 1,7 petabita na sekundę. Mam gigabitowe łącze, a tu mówimy o łączu 1,7 miliona razy szybszym!
Rekordowo szybki światłowód został skonstruowany z 19 rdzeni losowo sprzężonych. W tym momencie możesz pomyśleć, że to żadna sztuka dokładać więcej rur, żeby przelać więcej wody. Jednak było to spore wyzwanie, bo gotowy przewód mieści się w osłonie o standardowej średnicy. Przy tym przewód wielordzeniowy wyróżnia mniejsze zużycie energii potrzebne do przesyłania danych w porównaniu do przewodów wielomodowych (przenoszących wiele promieni światła w jednym rdzeniu), używanych zwykle na niewielkich dystansach.
Test został przeprowadzony na odległości 63,5 km. Dzięki zastosowaniu wielu rdzeni możliwe było przetwarzanie sygnału w trybie wiele wejść i wiele wyjść (MIMO). Losowe sprzęganie rdzeni zaś czyli transmisję odporną na interferencje, mogące potencjalnie pojawić się między rdzeniami. Prędkość przesyłania danych, czyli 1,7 petabita na sekundę, to aktualnie najwyższy wynik w kategorii światłowodów, mieszczących się w standardowej grubości osłony.
Powyższa tabela pokazuje także postęp w dążeniu do coraz pojemniejszych przewodów światłowodowych. W ciągu trzech lat naukowcy opracowali 10-krotnie szybsze przesyłanie danych bez fizycznego powiększania przewodów.
Wydaje mi się, że rozmiar przewodu imponuje jeszcze bardziej niż prędkość przesyłania danych. Wspomniane 19 rdzeni mieści się w osłonie o średnicy zaledwie 0,125 mm. Mniej-więcej tyle ma grubszy ludzki włos. Odległość między rdzeniami wynosi imponujące 0,018 mm.
W produkcji takich światłowodów nie ma miejsca na niedokładne rozmieszczenie ścieżek, po których podążać będzie światło. Podobne przewody były już konstruowane, ale miały 12, a nie 19 rdzeni. Co za tym idzie, trzeba było zaprojektować nie tylko kabel, ale również multiplekser i demultiplekser – urządzenia kodujące i dekodujące przesłane dane.
Nam jako odbiorcom końcowym łączy – po nic. I tak nie mamy urządzeń zdolnych wysyłać tyle danych. Nam jako mieszkańcom Europy jednak będą niezbędne. Takie światłowody znajdą się w kanałach łączących węzły w dużych miastach, a położone na dnie oceanów będą łączyć nas z innymi kontynentami. Dzięki nim nadal będziemy mogli bez przeszkód pogadać ze znajomymi z Australii, oglądać filmy z Japonii, transmisje meczów z Argentyny i czytać wiadomości z USA. Generujemy coraz więcej ruchu, więc i drogi musimy mieć coraz szersze.
Przedstawiony wyżej światłowód powstał w Japonii. To owoc współpracy między National Institute of Information and Communications Technology (NICT) Japonoo, Sumitomo Electric Industries, Ltd. (Japonia) politechniką w Eindhoven, Uniwersytetem w L’Aquila i Uniwersytetem Macquarie w Sydney.
Źródło zdjęć: asharkyu / Shutterstock, NICT
Źródło tekstu: NICT
