Konsorcjum USB-IF wprawdzie jest zadowolone z samej idei uniwersalnej ładowarki, ale niezupełnie popiera styl, w jakim działa UE.
Komu jak komu, ale akurat USB-IF projekt uniwersalnej ładowarki powinien być na rękę. W końcu mówimy o jednym rozwiązaniu, które siłowo ma zastąpić wszystkie inne, z Apple Lightning na czele. Szef organizacji, Jeffrey Ravencraft, zarzuca jednak Unii, że ciągnące się procesy legislacyjne nie sprzyjają postępowi, a wprost przeciwnie – hamują go.
Dążąc do wspólnego standardu ładowania, Komisja Europejska wdrożyła w 2021 roku dwie normy: EN IEC 6280-1-3:2021 oraz EN IEC 6280-1-2:2021. Kłopot w tym, że, jak słusznie zauważa Ravencraft, zostały one ustalone w oparciu o ponad dwuletnią specyfikację. Konkretniej, z sierpnia 2019 roku. Tymczasem postęp technologiczny pędził na złamanie karku, ale nie nadążyli za nim unijni urzędnicy.
Efekt jest taki, że podczas gdy właściwy standard USB-C dopuszcza ładowanie z mocą nawet do 240 W, jego unijny wariant zatrzymał się na 15 W. Co następuje, już w przededniu globalnego wdrożenia jest przestarzały, nie wyczerpując możliwości znacznej części oferowanych dzisiaj urządzeń – podsumowuje lider USB-IF.
A dodajmy, o ile przepisy o uniwersalnej ładowarce weszły w życie we wrześniu br., o tyle czekają nas po drodze jeszcze co najmniej 24 miesiące okresu przejściowego. Słowem, efektywnie tego typu sprzęt pojawi się w sklepach dopiero w roku 2023. Wtedy już nie jako nie najświeższy, ale wręcz archaiczny. Rodzi się pytanie, co w takim razie zrobią producenci, siłą rzeczy ukierunkowani na postęp.
Najbardziej prawdopodobna wersja jest taka, że kompatybilność z uniwersalną ładowarką wprawdzie będzie, ale obok autorskich, szybszych technik ładowania. I znów wrócimy do punktu wyjścia, bo unijny przykaz może i rozszerzy kompatybilność, ale chcąc wycisnąć maksimum, konsumenci tak czy siak będą musieli inwestować w ładowarki dedykowane.
Źródło zdjęć: Unsplash (Markus Urbenz)
Źródło tekstu: USB-IF, oprac. własne
