25. kwietnia Wojewódzki Sąd Administracyjny po zapoznaniu się ze skargą Telekomunikacji Polskiej na postanowienie Prezesa UKE z 28. listopada 2006 roku w przedmiocie wyjaśnienia treści decyzji z 13. lipca 2006 roku dotyczącej dostępu WLR dla Tele2, oddalił skargę TP.
W niniejszej sprawie TP wniosła o wyjaśnienie wątpliwości jakie, jej zdaniem, rodzi decyzji Prezesa UKE z 13. lipca 2006 roku, tj. Czy w sytuacji gdyby nie doszło do terminowego wdrożenia usługi podstawowej lub pełnej, odpowiedzialność TP byłaby ograniczona do kar umownych, o których mowa w § 15 ust. 3 Decyzji czy również obejmowałaby obowiązek zapłacenia kar umownych, o których mowa w § 15 ust. 2 Decyzji, skoro skutekim nieterminowego wdrożenia usługi byłoby również niedotrzymanie terminów realizacji poszczególnych zamówień.
Prezes UKE w wydanym postanowieniu z 6. września 2006 roku, które zostało następnie utrzymane w mocy zaskarżonym Postanowieniem z 28. listopada 2006 roku, uznał, iż: kara umowna, o której mowa w par. 15 ust. 3 Decyzji jest odrębna od kary umownej zawartej w § 15 ust. 2 Decyzji. Kara umowna zawarta w § 15 ust. 3 Decyzji dotyczy przekroczenia terminu wdrożenia usługi podstawowej określanego na 2 miesiące bądź przekroczenia terminu wdrożenia usługi Pełnej, której termin został określony na 18 miesięcy. W wyniku przekroczenia ww. terminów TP zobowiązana jest do zapłaty 100 tys. zł za każdy dzień opóźnienia. Kara umowna zawarta w § 15 ust. 2 Decyzji dotyczy zaś przekroczenia terminów do wykonywania przez TP czynności, do których została zobowiązana w Decyzji, z wyłączeniem przekroczenia terminów do wykonywania przez TP czynności, do których TP została zobowiązana w Decyzji, z wyłączeniem przekroczenia terminów, o których mowa w § 15 ust. 3 Decyzji.
W skardze TP zarzuciła Prezesowi UKE, iż wydając postanowienie z 28. listopada 2006 roku naruszył przepis art. 113 § 2 Kpa poprzez niewyjaśnienie wątpliwości co do treści decyzji Prezesa UKE z 13. lipca 2006 roku. Sąd nie podzielił zarzutów zawartych w skardze TP i w ustnych motywach rozstrzygnięcia podał m.in., iż:
• brak jest podstaw do uznania, iż w toku postępowania administarcyjnego przed Prezesem UKE został naruszony art. 113 § 2 Kpa,
• Prezes UKE w sposób prawidłowy i należyty wyjaśnił kwestię, która została przedstawiona we wniosku o wyjasnienie treści Decyzji Prezesa UKE z 13. lipca 2006 roku.
Źródło tekstu: UKE
