Obsługa monitora odbywa się z poziomu przycisków umieszczonych u spodu obudowy. Są małe, ale łatwo wyczuwalne pod palcami oraz osadzone na tyle szeroko od siebie, że trudno je ze sobą pomylić. Standardowo odpowiadają one za zmianę źródła sygnału, regulację głośności na wyjściu słuchawkowym, włączenie menu oraz zasilanie monitora. Niestety nie ma możliwości ich przeprogramowania.
AOC należą się pochwały za bardzo dobrze zaprojektowane menu ekranowe. Jest ono czytelne, podzielone, podział poszczególnych funkcji na różne zakładki jest intuicyjny i możemy dowolnie zmienić jego położenie oraz przeźroczystość. Najważniejsze jednak, że jest w pełni po polsku.
Czy jest tu coś, co w mojej ocenie wymagałoby dopracowania? Kilka rzeczy. Przykładowo, nie rozumiem sensu niezależnej regulacji jasności dla różnych presetów temperatury barwowej. Przyczepić muszę się również do faktu, że choć mamy tu funkcję redukcji niebieskiego światła (Tryb LowBlue) wraz z kilkoma ustawieniami różniącymi się natężeniem efektu, to jest na tyle mocno zakopana w menu, że trudno z niej na co dzień korzystać. Jak widać są to zastrzeżenia raczej niewielkiego kalibru.
AOC Q27T1 został wyposażony w matrycę IPS o przekątnej 27” i rozdzielczości 2560x1440. Wydaje się, że jest to optymalna kombinacja. Przy zagęszczeniu pikseli na poziomie ok. 109 PPI obraz oglądany z odległości 1 metra jest zadowalająco ostry, a interfejs zarówno Windowsa, jak i aplikacji, bardzo dobrze się przy tej rozdzielczości skaluje.
W swoim najjaśniejszym punkcie AOC Q27T1 może się pochwalić maksymalną luminancją na poziomie 385 nitów. Trochę gorzej ma się sprawa z równomiernością podświetlenia, ponieważ w wybranych punktach wskazana wartość spada do 345, a nawet 343 nitów. Są to odchylenia widoczne gołym okiem, choć w przypadku domowych, mniej wymagających zastosowań nadal akceptowalne. Zmierzona przez nas wartość kontrastu wyniosła 1078:1.
Zastosowana matryca ma pewne drobne problemy z efektem backlight bleeding. Podczas wyświetlania czerni przy wyższych jasnościach wyraźnie widać w pobliżu krawędzi jaśniejsze punkty. W praktyce może się to dawać we znaki osobom, które zamierzają wykorzystywać monitor do zaawansowanej obróbki grafiki, w mniejszym stopniu podczas wieczornego oglądania filmów lub grania w gry komputerowe. Generalnie jednak nie uważam, by problem ten był poważny, szczególnie jak na tej klasy urządzenie.
Do kątów widzenia nie mam żadnych zastrzeżeń. Kolory prezentują się dobrze w każdej pozycji, natomiast przy większych wychyleniach można zaobserwować srebrzenie czerni. Jest to naturalna cecha matryc IPS, którą w tym przypadku udało się producentowi utrzymać na rozsądnym poziomie.
Producent chwali się pokryciem gamutu sRGB na poziomie 107% oraz 90% Adobe RGB. Niestety nasze testy nie potwierdziły tych deklaracji. Według pomiarów wartości te wynoszą odpowiednio 99,7% oraz 80,5%. Są to nadal wyniki w tej klasie bardzo dobre, które spokojnie wystarczają do amatorskiej, a nawet półprofesjonalnej pracy z grafiką.
Fabryczna kalibracja pozostawia trochę do życzenia. Ustawienie temperatury barwowej na profil „Ciepły”, gammy na „Gamma 1” oraz wyłączenie trybu DCB przyniosło najbardziej zadowalające rezultaty. Zmierzony przy tych parametrach balans bieli wyniósł 6439K, a średni błąd ΔE 2,45. Maksymalne odchylenie zostało odnotowane dla koloru czerwonego - wartość błędu ΔE wyniosła w tym przypadku 6,6.
Po przeprowadzeniu kalibracji wyniki wyglądały zdecydowanie lepiej: średnie ΔE wyniosło 0,19, a maksymalne 2,88.
Monitor oferuje odświeżanie na poziomie 75 Hz, a deklarowany przez producenta czas reakcji matrycy to 5 ms. Nie jest to więc monitor gamingowy, jednak w praktyce parametry te pozwalają komfortowo pograć w tytuły dla jednego gracza oraz w miej wymagające tytuły sieciowe, szczególnie jeśli dodamy do tego wsparcie dla technologii Freesync. W praktyce podczas testów nie zaobserwowałem żadnego smużenia ani odczuwalnego input lagu.
Źródło zdjęć: własne
Źródło tekstu: własne
