Za działanie testowanego Oppo Reno odpowiada system Android w wersji 9.0 Pie oraz autorska nakładka systemowa ColorOS V6.0. Wygląd ekranu głównego jest zbliżony do czystego Androida – dostęp do aplikacji możliwy jest z wysuwanej z dołu szuflady aplikacji. Więcej różnic widać choćby w pasku powiadomień, który mi osobiście nie przypadł do gustu ze względu na duży rozmiar poszczególnych kontrolek po rozwinięciu oraz wyświetlanie ikon powiadomień z niepotrzebnym tłem dookoła.
System operacyjny w wykonaniu Oppo charakteryzuje się dużą ilością autorskich aplikacji domyślnie zainstalowanych na urządzeniu, wśród których wymienić należy przede wszystkim aplikacje do obsługi połączeń telefonicznych, wiadomości SMS, odtwarzania muzyki oraz filmów. Miłośnicy czystego Androida i aplikacji dostarczanych przez Google’a będą zatem musieli poświęcić kilka dodatkowych chwil na dostosowanie smartfonu do swoich potrzeb, choć dostępnym domyślnie aplikacjom nie można odmówić wysokiej jakości.
Przydatnym rozwiązaniem jest Inteligentny asystent, a więc dodatkowy ekran główny, na którym zebrane są przydatne informacje oraz skróty. Inną ciekawą funkcją jest Inteligentny pasek boczny, czyli dostęp do konfigurowalnych skrótów z poziomu zawsze przyklejonego do bocznej krawędzi paska. Do dyspozycji użytkownika jest także rozbudowany menedżer telefonu ułatwiający zarządzanie urządzeniem i optymalizację jego działania. Znajdziemy tu także tryb dzielonego ekranu umożliwiający korzystanie z dwóch aplikacji jednocześnie oraz możliwość rysowania kształtów na wyłączonym ekranie (np. celem uruchomienia aparatu). Zamiast standardowego paska ikon systemowych u dołu ekranu możemy skorzystać z wygodnej funkcji sterowania poprzez gesty przeciągania w górę od dolnej krawędzi ekranu.
Jeśli chodzi o dostępne standardy łączności, Oppo Reno prezentuje się bardzo dobrze. Do dyspozycji mamy dwa sloty kart nano SIM, moduł LTE z agregacją pasm, dwuzakresowe Wi-Fi ac, Bluetooth w wersji 5.0, GPS z GLONASS oraz moduł NFC. Podczas testów nie odnotowałem problemów z zasięgiem oraz jakością połączeń telefonicznych, choć ze względu na nietypowe umiejscowienie głośnika rozmów (w wysuwanym module), konieczne jest przyzwyczajenie się do trzymania smartfonu trochę niżej przy uchu. Warto wspomnieć także o braku dostępnych funkcji Wi-Fi Calling ani VoLTE w ustawieniach w wykorzystywanej podczas testów karcie SIM sieci Play. Smartfon prawidłowo łączył się z sieciami bezprzewodowymi oraz innymi urządzeniami podłączonymi przez Bluetooth, szybko określał aktualną lokalizację oraz służył jako wirtualna karta płatnicza.
