Zewnętrzny ekran, aktywny po zamknięciu telefonu, to Super AMOLED o przekątnej 1,9 cala i rozdzielczości 260 x 512, a więc zdecydowanie większy niż wyświetlacz z poprzednika Galaxy Z Flip 5G (1,1 cala, 112 x 300). Standardowo wyświetlane są tam podstawowe dane jak godzina, data i stan baterii (także w opcji AoD), a do tego powiadomienia. Po stuknięciu w pierwszy ekran można aktywować przesuwane widżety, by np. szybko włączyć odtwarzanie muzyki, alarm lub dyktafon, bez konieczności odchylania klapki. Do tego można też podejrzeć powiadomienia, a także zmienić ustawienia głośności. Po włączeniu aparatu dodatkowy wyświetlacz może być także wykorzystany do robienia zdjęć selfie głównymi aparatami – do włączenia aplikacji wystarczy dwa razy szybko nacisnąć klawisz zasilania, a następnie wykorzystać głośność do uchwycenia fotki.
Niewątpliwie jest to bardzo przydatny element, dzięki któremu najważniejsze czynności można wykonać, gdy telefon jest zamknięty.
Główny ekran to elastyczny Dynamic AMOLED 2X o przekątnej 6,7 cala, rozdzielczości Full HD+ (1080 x 2640) i proporcjach 22:9. Gęstość pikseli wynosi natomiast 425 ppi. Wyświetlacz chroniony jest ochronną powłoką z elastycznego tworzywa PET, która wygląda jak standardowa folia, jednak jest nieco mocniejsza. Samsung zastosował też wzmocnione warstwy panelu ekranu głównego. W sumie jego wytrzymałość ma być o 80% większa niż w poprzedniej generacji.
Ochronna warstwa PET ma niestety dużą wadę – łatwo się brudzi, więc ciągle trzeba ekran przecierać. Niestety, po zastosowania zwykłego materiału (np. koszuli) na brzegach zewnętrznej warstwy zbierają się kurz i mikroskopijne drobinki materiału. Trudno na co dzień nad tym zapanować bez dodatkowego wyposażenia, czyli specjalnej ściereczki.
Jak wspomniałem, ekran ma pośrodku wyraźnie wyczuwalne wgłębienie. Trudno o nim zapomnieć – i to nie tylko wtedy, gdy gra się w gry w rodzaju „Wiedźmin: Zabójca potworów”, gdzie nieustannie przesuwa się w górę i dól ekranu, ale nawet w codziennych czynnościach, jak chociażby przeglądanie stron internetowych.
Pomijając wrażenia dotykowe, do jakości panelu, kolorów i kontrastu trudno mieć jakieś większe zastrzeżenia. Podobnie jak w innych smartfonach Samsunga z ekranami Super AMOLED w ustawieniach otrzymujemy spory zestaw opcji. Do wyboru jest żywy tryb kolorów i nieco bardziej stonowany naturalny. Do tego w trybie żywym dostępny jest balans bieli zimny-ciepły oraz zaawansowany balans RGB.
W zależności od wyboru trybu otrzymamy obraz o znacznie różniącej się charakterystyce. W domyślnym żywym wyświetlacz oferuje 98,6% pokrycia skali barw sRGB i 94,5% DCI-P3. Temperatura bieli ma 6900 K, ale kolory są jednak przesadnie podbite, więc, średnia wartość ΔE*00 to 2,69, a maksymalna 5,95, co wskazuje na spore zniekształcenie kolorów.
Wybór trybu naturalnego sprawia, że pokrycie przestrzeni sRGB nieznacznie spada do 93,9%, ale w przypadku DCI-P3 jest to już 71,4%. Temperatura bieli 6600 K jest bliższa wzorcowi, a delty pozostają na niezłym poziomie 0,55 i 1,8. Na co dzień przesadne kolory trybu żywego (pierwszy na wykresie poniżej) nie przeszkadzają specjalnie, ale wyczuleni na tym punkcie użytkownicy powinni wybrać naturalny (drugi na wykresie).
Oczywiście w smartfonie Galaxy z wyższej półki nie mogło zabraknąć podwyższonego odświeżania – poza standardowym 60 Hz można wybrać adaptacyjne odświeżanie do 120 Hz. Pełne 120 Hz działa w interfejsie, aplikacjach systemowych, w aplikacjach takich jak YouTube czy Netflix. Gdy jest to uzasadnione, przełącza się na niższe wartości (np. 48 Hz), co na ogół sens, bo 120 Hz podczas czytanie newsów w internecie ma wielkiego znaczenia.
Inaczej wygląda to w grach. Wysokie odświeżanie trzeba najpierw włączyć w aplikacji Game Launcher (moduł Game Booster) – dzięki temu skorzystamy z pełni możliwości telefonu w kompatybilnych grach. Sprawdziłem działanie Galaxy Z Flip3 w kilku tego typu tytułach (np. Etherium, Alto’s Odyssey, Subway Surfers czy Wiedźmin) i w każdym smartfon zapewniał pełnię rozgrywki z wysokim odświeżaniem.
Maksymalna jasność deklarowana przez producenta to 900 cd/m2 w standardowym trybie z podbiciem w pełnym słońcu i 1200 cd/m2 podczas odtwarzania treści HDR. Z tych ostatnich można bez problemu korzystać w aplikacjach streamingowych jak Netflix. Podczas pomiarów kolorymetrem udało się uzyskać około 800 cd/m2, jednak nie było to maksymalne światło dnia, lecz sztuczne, więc deklaracje producenta można uznać za odpowiadające rzeczywistości.
Źródło zdjęć: własne
