Testowany przeze mnie telewizor firmy Sony jest duży i ciężki, dlatego do „manewrowania” nim przydaje się pomoc drugiej osoby. Gdy już jednak umieścimy urządzenie w odpowiednim miejscu i wszystko podłączymy, przyjdzie czas na pierwsze uruchomienie i wstępną konfigurację. Ta ostatnia w zasadzie może się ograniczyć do połączenia telewizora z Internetem (w moim przypadku przez Wi-Fi) oraz zalogowania się na swoje konto Google. Teraz już wystarczy zainstalować swoje ulubione aplikacje, czyli przede wszystkim klienty serwisów VoD (Netflix, HBO GO, Amazon Prime, Disney+, YouTube itp.), i można korzystać.
Oczywiście, osoby lubiące telewizję naziemną, powinny podłączyć antenę oraz skonfigurować tę część sprzętu firmy Sony. Ja z tego nie korzystam (nawet nie mam anteny), więc pominę ten krok. Podobny można tu wykonać z telewizją satelitarną. Do telewizora należy też podłączyć posiadane dekodery telewizji internetowych czy kablowych.
Źródłem obrazu dla telewizora może być on sam (telewizja po podłączeniu anteny lub Smart TV), a także dowolne urządzenie podłączone do niego za pomocą przewodu HDMI lub Jack 3,5 mm. W ten sposób możemy do telewizora podłączyć na przykład konsolę do gier (w moim przypadku był PlayStation 5) – na graczy czeka specjalny panel z przydatnymi funkcjami (np. redukcja rozmycia, korektor czerni czy celownik), komputer czy smartfon. Na co dzień korzystam z Samsunga Galaxy S22 Ultra, który można połączyć z zewnętrznym ekranem dzięki funkcji Samsung DeX.
Telewizor firmy Sony nieźle sobie radzi z obsługą protokołu HDMI CEC (Consumer Electronic Control). Dzięki temu na przykład włączenie konsoli powodowało włączenie również telewizora i automatyczne przełączenie na odpowiednie źródło obrazu. Wyłączenie telewizora z kolei powodowało również wyłączenie (czy raczej uśpienie) konsoli.
Jeśli chodzi o interfejs telewizora, to mamy tu do czynienia z systemem Android TV. Jest on dosyć prosty w obsłudze, a szczegółowe dostrajanie sprzętu znajdziemy w ustawieniach. Liczba dostępnych opcji może początkowo przytłaczać, ale z czasem się do tego przyzwyczaimy. W zasadzie jeśli nie chcemy, nie musimy tu niczego ruszać – domyślne ustawienia firmy Sony sprawdzą się w większości typowych scenariuszy.
Przez kilka dni korzystałem z telewizora Sony OLED XR-65A80L z podłączonym miernikiem prądu. Dzięki niemu mogłem łatwo sprawdzić, jaką moc pobiera to urządzenie podczas pracy. Czynników, które wpływają na ten parametr, jest wiele – to między innymi ustawiona jasność, tryb kolorów czy ustawienia funkcji HDR.
Najczęściej na mierniku widziałem wskazanie w okolicach 90-100 W. Zmierzone maksimum natomiast wystąpiło w trybie Żywy, z włączonym HDR (tryb automatyczny). Wyniosło ono 306 W. W innych trybach przy takim samym wyświetlanym obrazie pobór mocy był mniejszy o około 100 W. Po przełączeniu telewizora w tryb czuwania, pobór mocy spadł do 28 W, a później do zera.
Źródło zdjęć: Marian Szutiak / Telepolis.pl
