Klawiatura QWERTY
Mechanizm łączący oba panele obudowy nie ma luzów i sprawia wrażenie wyjątkowo solidnego. Rozsunięcie telefonu następuje z przyjemnym dla ucha kliknięciem. Klawiatura QWERTY, w przeciwieństwie do tej w HTC Touch Pro, nie ma wydzielonego bloku numerycznego. Aby wprowadzić cyfry trzeba posiłkować się przyciskiem funkcyjnym umieszczonym w lewym dolnym rogu klawiatury. Zrezygnowano też ze strzałek, które są bardzo przydatne podczas edycji tekstu. Brak upychania na siłę niezliczonej ilości przycisków ma jednak też pozytywne strony. Zmieściła się duża i wygodna spacja, podobnie jak wielki Enter. Same zaś przyciski oddzielone są od siebie sporymi szczelinami, co na początku pozwala lepiej "poznać" nową klawiaturę. Skok przycisków nie jest duży, jednak dobrze wyczuwalny. Komfort korzystania z klawiatury jest sprawą bardzo subiektywną. Mimo teoretycznie lepiej wyposażonej klawiatury w HTC Touch Pro, mi bardziej przypadła do gustu klawiatura Xperii, która zaoferowała komfort zbliżony do tego w Nokii E75. Wyznacznikiem było przy tym dla mnie pisanie SMS-ów, którego specjalnie nie lubię, jednak zarówno Xperia X1 jak i Nokia E75 skutecznie do niego mnie przekonały. Nie bez znaczenia jest też forma obsługi wiadomości, które poukładane są w przejrzyste czaty.
X-Panel - pulpitów ci tutaj dostatek
W lutym 2008 roku Sony Ericsson oczarował świat telefonem, w którym jest nie jeden a dziewięć pulpitów. Tym telefonem była właśnie Xperia X1 i pierwszą kwestią, o która wtedy pytano była wydajność przy aż tylu pulpitach. Z tą jednak nie jest wcale źle z tej prostej przyczyny, że w pamięci rezyduje tak naprawdę tylko jeden pulpit, a animowana siatka czy karty z pulpitami to jedynie skróty uruchamiające właściwe pulpity. W efekcie zmiana pulpitu może potrwać kilka sekund, ale z drugiej strony mamy też wolną pamięć na właściwe aplikacje. X-Panel Sony Ericssona jest niemal w pełni konfigurowalny - jedynie pierwszy z pulpitów ze standardowym ekranem Today nie może być usunięty z listy, pozostałych osiem zależy już tylko od naszych upodobań. Standardowo producent przygotował niewiele, bo siedem paneli, jednak nic nie stoi na przeszkodzie by ściągnąć kolejne. Początkowo wszystkie panele były bezpłatne, obecnie w ofercie znalazły się też płatne pozycje.
Do standardowo zainstalowanych należy wygaszacz ekranu z rybkami, panel Google (wyszukiwarka i skróty do aplikacji webowych Google’a), Media Xperience - bardzo intuicyjny panel przypominający menu Walkman w innych Sony Ericssonach, dwa panele Sony Ericssona: pierwszy - kolorowy i drugi mniej kolorowy, ale z większą ilością ikon (początkowo najchętniej przeze mnie używany), panel z dostępem do radia (Xperia Radio Panel). Wszystkie wymienione nie do końca spełniały moje wymagania i może nie licząc panelu Walkmana, są bardziej gadżetami niż poważnymi narzędziami. Z pomocą przychodzi jednak stale rosnąca oferta paneli znajdujących się na stronie producenta. W chwili przygotowywania tego artykułu było ich już 20. Najmocniejszą i obowiązkową pozycją jest panel Spb Mobile Shell, który w wersji drugiej dostępny jest dla użytkowników Xperii bez dodatkowych opłat.
