Telewizor jest dobrze zapakowany, a dodatkowe paski grubej taśmy ochronnej zabezpieczają metalową ramę telewizora i brzegi panelu LCD przed uszkodzeniami podczas montażu. Metalowe stopki przykręcane są do plastików o przeciętnej jakości. Nie da się nie zauważyć, że tył i spód urządzenia wyraźnie odstają od eleganckiego frontu telewizora.
Ośmiomilimetrowe przednie ramki pozornie mają tę samą grubość z boku urządzenia. W praktyce tył telewizora przechodzi z 1 cm do nawet 8 cm w najgrubszym z miejsc. Uwzględniając cenę, jakość zastosowanego nagłośnienia i podświetlenie direct LED, można jednak to Xiaomi wybaczyć.
Proces instalacji telewizora przypomina nieco pierwszą konfigurację telefonu z Androidem. Ba, można nawet zsynchronizować telefon z telewizorem, by cały proces przyspieszyć. A właściwie można by było, gdyby nie fakt, że świeżo wypakowany z pudełka Mi TV 4S miał wyłączone Wi-Fi. Dopiero po ominięciu konfiguracji i wejściu w ustawienia mogłem uruchomić Wi-Fi, by wyszukać domową sieć. Jestem wieloletnim użytkownikiem przystawek telewizyjnych z Android TV, przez co dla mnie poruszanie się po interfejsie było naturalne. Pierwszy kontakt z platformą może być jednak dla niektórych osób kłopotliwy.
Podobnie jak w przypadku telefonów z Androidem, warunkiem dostania się do dodatkowych aplikacji jest zalogowanie się za pomocą konta Google'a. Proces ten zdecydowanie ułatwia pilot Bluetooth - nie musimy kurczowo kierować go w stronę telewizora, by np. wpisać hasło. Najpierw jednak należy sparować sam pilot, by to uczynić należy w odległości 20 cm od telewizora jednocześnie wcisnąć przyciski Mi oraz kółka na prawo od niego.
Konfigurator umożliwia automatyczne przeszukanie kanałów telewizji naziemnej, jak i satelitarnych. W pierwszym przypadku wystarczy podłączenie anteny siatkowej, w drugim do telewizora należy uprzednio podpiąć przewód antenowy z anteny satelitarnej, a w gnieździe CI+ umieścić moduł CAM CI+ z kartą Canal+ czy Cyfrowego Polsatu. W obu przypadkach zaletą jest obsługa kanałów telewizyjnych z poziomu pilota, bez konieczności używania dodatkowego dekodera.
Producent postawił na długi, blisko 19-cm pilot zdalnego sterownia o obłym przekroju. Pokrywa go miłe w dotyku tworzywo sztuczne o fakturze przypominającej nieco gumę. Pokrywa baterii (2x AAA) okala dolną część pilota, a jej pojedynczemu zatrzaskowi pomaga dodatkowo 6 prowadnic. Daje to nadzieję na przetrwanie niejednego upadku na podłogę.
W górnej części pilota, w miejscu gdzie zazwyczaj znajduje się dioda podczerwieni, producent umieścił mikrofon. Po dwukrotnym naciśnięciu przycisku na prawo od włącznika wywoływany jest Asystent Google'a, którym możemy sterować w języku polskim. To świetny sposób na wyszukiwanie interesujących nas filmów czy sterowanie urządzeniami w domowej sieci. Poniżej na pilocie znajdziemy standardowy cyferblat, Input do wyboru źródła obrazu i TTX do uruchamiania telegazety. Dalej idąc w dół znajdziemy przycisk wyświetlający listę kanałów oraz Settings prowadzący do ustawień, wygodne skróty do Netflix i Amazon PrimeVideo, czterokierunkowy d-pad z przyciskiem OK na środku, przycisk MI uruchamiający... telewizję, przyciski wstecz i menu Android TV, pionowy pasek regulacji głośności i rozmieszczone po jego bokach przyciski kontekstowe w kolorach czerwonym, zielonym, żółtym i niebieskim.
W innych telewizorach nie odważyłbym się chyba wymieniać wszystkich funkcji, tutaj jednak lista przycisków jest ograniczona do absolutnego minimum. Obudowa pilota jest bardzo sztywna i nie skrzypi pod naciskiem. W ogólnym rozrachunku dziwić może jedynie długość pilota, w praktyce jednak zdecydowana większość operacji (zmiana kanałów, przemieszczanie się po menu, regulacja głośności itp.) realizowana jest jego dolną częścią, dając pewny chwyt. Producent nie dokłada do zestawu baterii AAA.
Źródło zdjęć: Lech Okoń
