W ciągu ostatnich dekad, otyłość wśród ludzi drastycznie wzrosła. Jednym z tego przyczyn może być "wybredność" ludzi jeśli chodzi o wybór posiłków, która pcha ich do pochłaniania smacznych, lecz mało wartościowych posiłków.
Nie da się zaprzeczyć, że w przypadku wyboru diety i posiłków, najważniejszym czynnikiem jest przede wszystkim smak. Dopiero później wybór opieramy na składzie i zawartości kalorycznej produktów. Wśród nas jest bardzo wiele osób "wybrednych", których jadłospis jest mocno ograniczony i to wyłącznie do powszechnie lubianych potraw. Do tej pory wydawało się, że czynnikiem determinującym wybór potraw wśród takich osób był smak. Teraz okazuje się, że prawda może być zgoła inna.
Naukowcy z Uniwersytetu w Edynburgu z Niola Piratsu na czele, postanowili sprawdzić, jakie czynniki wpływają na wybór jedzenia. W tym celu połączyli siły z UK Biobank, którego ochotnicy zgodzili się wziąć udział w krótkim eksperymencie. Drogą mailową rozesłano ankiety do 500 tysięcy osób z pytaniami dotyczącymi 139 różnych pokarmów. Naukowcy otrzymali 189 tysięcy opinii zwrotnych,
Pierwszy etap składał się z analizy odpowiedzi i łączenia lubianych potraw w grupy. Tych udało się wyszczególnić trzy. Pierwszą z nich jest bardzo smaczna żywność, w której zawiera się mięso, śmieciowej jedzenie, desery. Następna grupą jest żywność niskokaloryczna, w której znajdziemy głównie owoce i warzywa sałatkowe, ale także płatki owsiane i miód. Ostatnią kategorią są smaki nabyte. Tutaj znajdziemy produkty o silnych smakach, których dzieci przeważnie nie lubią, lecz wraz z dorastaniem może się to zmienić. Mowa tu o takich produktach jak kawa, alkohol i przyprawy.
Mapa stworzona przez naukowców ujawniła kilka niespodzianek. Pokarmy nie były grupowane według rodzaju smaku (np. słodki vs. pikantny), ale według tego, jak bardzo były lubiane. Na przykład upodobanie do soków owocowych bardziej korelowało z preferencją deserów niż owoców. Tak więc sok owocowy trafił do kategorii bardzo smacznych, a nie niskokalorycznych.
Co więcej, pokarmy, warzywne, nie zawsze łączą się ze sobą. Te o łagodnym smaku, takie jak pomidory czy cukinia, znalazły się w grupie niskokalorycznej, a o mocnym smaku, jak papryka czy cebula, w grupie smaku nabytego.
Następnym etapem badania było przyjrzenie się ludzkiemu DNA w poszukiwania powiązań z rodzajami jedzenia, które ludzie lubią. Zidentyfikowano 325 różnych genów, które mogą mieć wpływ na to, co człowiek chce jeść. Kiedy naukowcy przyjrzeli się temu, jak bardzo te trzy kategorie żywności są ze sobą skorelowane genetycznie, odkryli, że bardzo smaczna żywność nie ma korelacji z pozostałymi dwoma kategoriami żywności. Sugeruje to, że istnieją dwa procesy biologiczne odpowiedzialne za determinowanie naszej diety. Jeden reguluje słabość do bardzo przyjemnych pokarmów, podczas gdy inny reguluje resztę.
Badania przeprowadzone na bliźniętach pokazało, że preferencje żywieniowe to 50 procent genów i 50 procent osobistych doświadczeń. Środowisko rodzinne ma wpływ na preferencje żywieniowe dzieci, ale nie na preferencje dorosłych. Zmiana następuje w okresie dojrzewania. Nadal nie jest jasne, w jaki sposób pojawia zamiłowanie do różnych potraw u dzieci, ponieważ nikt nie przeprowadził zakrojonych na szeroką skalę badań.
Odkrycia naukowców z Uniwersytetu w Edynburgu rzucają nowe światło na nasze rozumienie wyborów żywieniowych ludzi. Jeśli zrozumiesz, dlaczego nie lubisz niektórych potraw, może to pomóc ci ulepszyć sposób, w jaki je gotujesz lub przygotowujesz.
Podają tu za przykład, że wiele osób nie lubi kolendry, ponieważ „ma mydlany smak”. Jest to uwarunkowane genetycznie, dające niektórym ludziom wrażliwość na związek zawarty w kolendrze. Badacze wskazują, że gotowanie kolendry zamiast jedzenia jej na surowo zmniejsza mydlany smak. To prosty przykład, ale pokazuje, jak niewielkie przygotowanie może sprawić, że jedzenie będzie bardziej akceptowalne.
Zobacz: Podręczniki do wyrzucenia? Mumifikacja miała inny cel niż myśleliśmy
Zobacz: Mark Zuckerberg szokuje. Jego sztuczna inteligencja pokonuje człowieka
Źródło zdjęć: Shutterstock
Źródło tekstu: University of Edinburgh
