Dla wielu pracowników, służbowy telefon stał się obecnie obciążeniem, a nie wyróżnieniem - wynika z badania serwisu praca.pl. A jeszcze kilka lat temu taki telefon był dodatkiem i symbolem prestiżu, który niekiedy nawet zadecydował o tym, czy kandydat przyjmie ofertę pracy.
Obecnie 49% biorących udział w badaniu Polaków uważa, że służbowa komórka to smycz, której najchętniej by się pozbyli. 34% uznało, że telefon komórkowy jest jednak przydatnym w pracy dodatkiem, a 17% doceni komórkę tylko wtedy, jeśli jest to smartfon, który pozwala uzyskiwać dostęp do internetu i korzystać z aplikacji mobilnych.
Z innego badania, przeprowadzonego przez Randstad Workmonitor Global June 2015 wynika, że 63% polskich pracowników czuje, że musi pozostawać dostępna dla pracodawcy poza godzinami pracy. Co ciekawe, Polska znalazła się na 9 miejscu spośród badanych krajów, ale wśród krajów europejskich tylko pracodawcy z Portugalii i Włoch - według pracowników - oczekują dyspozycyjności w większym stopniu niż pracodawcy w Polsce (odpowiednio 73% i 67%). Średnia dla badanych krajów to 57%. Jeśli chodzi o konieczność bycia pod telefonem to również Polacy przodują. Z raportu wynika, że telefon na wakacjach musi odebrać 60% polskich pracowników - pod tym względem, wśród krajów Europy zajęliśmy pierwsze miejsce. Jednocześnie Polska jest krajem, w którym największemu odsetkowi pracowników przeszkadza konieczność bycia ciągle do dyspozycji pracodawcy - tylko 41% pracowników w Polsce nie ma nic przeciwko temu. Średnia dla wszystkich krajów to 56%.
Przepisy Kodeksu pracy mówią wyraźnie - Pracodawca może zobowiązać pracownika do pozostawania poza normalnymi godzinami pracy w gotowości do wykonywania pracy wynikającej z umowy o pracę w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym przez pracodawcę (dyżur)., ale jednocześnie Czasu dyżuru nie wlicza się do czasu pracy, jeżeli podczas dyżuru pracownik nie wykonywał pracy. - Wynika z tego, że za sam fakt "bycia pod telefonem" pracownikowi nie przysługuje wynagrodzenie, należy się ono jednak za czas, jaki pracownik pracował, czyli np. rozmawiał przez służbowy telefon, ale w ramach tzw. dyżuru. Jeśli pracownik nie otrzymał wyraźnego polecenia służbowego, że musi odebrać telefon poza godzinami pracy i jeśli tego nie zrobi, nie czekają na niego żadne konsekwencje ze strony pracodawcy, to czas w jakim pracownik był dostępny, nie jest uznawany za dyżur. Pracownik odbiera zatem telefon od szefa czy klienta niejako "bezpłatnie" w ramach swoich podstawowych obowiązków i nie może rościć sobie żadnych praw do dodatkowego wynagrodzenia czy wolnego.
Przepisy w teorii są jasne, ale w praktyce sytuacja nie wygląda już tak różowo. Pracodawcy rzadko kiedy wyznaczają oficjalne dyżury, oczekując jednak, że pracownicy będą dostępni i w razie potrzeby odbiorą telefon nawet wieczorem czy w weekend. Pracownik, mimo, iż nie otrzymał wyraźnego nakazu, odbiera telefon, bo nie chce by szef uznał, że jest mało zaangażowany w sprawy służbowe. To rodzi pewną niekonsekwencję, bo z jednej strony pracodawca stoi na stanowisku, że przecież obowiązku odebrania telefonu nie ma, a z drugiej pracownik czuje presje i może mieć wrażenie bycia wykorzystywanym.
Dziś smartfony są powszechnie dostępne i nie są już gadżetem, a zwykłe narzędzie pracy. Firmy nadal mogą jednak wykorzystywać elektronikę i technologie do podwyższania swojej pozycji w ramach budowania swojego wizerunku. 2-3 lata temu narzędziem pracy, które dodawało prestiżu był tablet. W najbliższych 1-2 latach mogą to być wszelkie gadżety z gatunku elektroniki noszonej - np. smartwatche. Z punku widzenia pracodawcy ważne jest jednak również to, by tego typu elektronika również przydawała się w bieżących czynnościach wykonywanych przez pracownika.
Źródło tekstu: praca.pl, wł
