Ministerstwo Infrastruktury podtrzymuje termin wprowadzenia zamkniętego planu numeracji wyznaczony na dzień 1. stycznia 2006 r.
Termin ten był także utrzymany w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 15 kwietnia 2004 r. W procesie konsultacyjnym tych rozporządzeń brały udział m. in. izby gospodarcze zrzeszające przedsiębiorców telekomunikacyjnych, w tym Polska Izba Informatyki i Telekomunikacji, które zgodziły się na takie rozwiązanie.
Plan numeracji zamknięty charakteryzuje się występowaniem w publicznej sieci telefonicznej jednego poziomu numeracji – numeracji krajowej. Oznacza to przejście na system numeracji polegający na stosowaniu numeru krajowego dla wszystkich rodzajów połączeń telefonicznych na terenie kraju, niezależnie czy będą to połączenia lokalne, czy międzystrefowe oraz czy dokonywane będą w obrębie miasta, gminy, powiatu, województwa, czy pomiędzy nimi, podobnie jak to ma miejsce w przypadku sieci telefonii komórkowej.
W krajowej sieci telefonicznej (stacjonarna telefoniczna sieć w Polsce podzielona jest na 49 stref numeracyjnych), w połączeniach międzystrefowych stosowana jest obecnie numeracja geograficzna obejmująca dwa poziomy numeracji abonentów: poziom 7-cyfrowej numeracji strefowej oraz poziom numeracji krajowej osiągany po wybraniu przez abonentów prefiksu krajowego "0", wskaźnika strefy numeracyjnej popularnie zwanego numerem kierunkowym i numeru strefowego (tzw. numeru abonenta), np. 0221234567, gdzie 0 - prefiks, 22 – wskaźnik strefy numeracyjnej (numer kierunkowy dawnego województwa warszawskiego), 1234567 – numer abonenta.
Najpóźniej od 1. stycznia 2006 r. używane aktualnie numery kierunkowe zostaną dodane przed 7-cyfrowy numer abonenta (tworząc 9 cyfrowy numer krajowy) i przestaną funkcjonować w obecnym rozumieniu, tzn. jako wskaźniki stref numeracyjnych zwane potocznie numerami kierunkowymi.
Abonent będzie posługiwał się numerem 9-cyfrowym we wszystkiego rodzaju połączeniach krajowych, przy czym istnieje konieczność wybierania przed tym numerem cyfry 0 jako prefiksu krajowego . Dla przykładu numer abonenta 1234567 w Gdańsku, gdzie numerem kierunkowym jest 58, przyjmie postać 581234567, zaś aby uzyskać połączenie z tym numerem będziemy musieli wybrać następujące cyfry: 0-581234567 niezależnie od miejsca z którego wykonujemy połączenie.
Użycie prefiksu krajowego 0 dla wykonania połączenia z abonentem w Polsce odróżnia takie połączenie krajowe od połączenia międzynarodowego, w którym używany jest prefiks międzynarodowy 00 umożliwiający realizację połączenia z abonentem w innym kraju.
Wybieranie we własnej strefie numeru krajowego poprzedzonego prefiksem 0 jest konieczne, gdyż bez 0, po wybraniu numerów rozpoczynających się cyframi 91 (Szczecin), 94 (Koszalin), 95 (Gorzów Wlkp.), abonenci uzyskiwaliby połączenia z numerami AUS (radio-taxi, monitorowanie alarmów, serwisy informacyjne, itp.) z początkowymi cyframi jw.
W większości central w kraju abonenci już mogą wybierać w połączeniach wewnątrzstrefowych numer krajowy poprzedzony prefiksem 0. Abonentom wywoływanym na wyświetlaczu aparatu prezentowany jest numer 0 + wskaźnik strefy + 7 cyfr. Abonenci mogą wtedy skorzystać z funkcji aparatu "oddzwoń". Również w pamięci aparatu zapisywane mogą być numery krajowe abonentów.
Nie jest prawdą, że dla dokonania wyboru operatora należy zawsze wybierać jego czterocyfrowy numer dostępu (NDS) np. 1033. Może to być dokonane poprzez tzw. zlecenie preselekcji. NDS jest wtedy zapisywany na stałe do systemu centrali i abonent go nie wybiera (tak się dzieje obecnie). W danym połączeniu abonent może jednak wybrać NDS i traktowane jest to jako jego dodatkowe uprawnienie. Nie działa wtedy zlecenie preselekcji.
W przypadku, gdy abonent nie wybierze NDS, lub nie dokona zlecenia preselekcji połączenie będzie kierowane przez sieć operatora, z którym abonent ma podpisaną umowę.
Wprowadzenie zamkniętego planu numeracji wpłynie na:
• powiększenie zasobów (rezerw) numeracyjnych (obecnie w dużych aglomeracjach posiadane rezerwy są bliskie wyczerpania),
• ujednolicenie formatów numerów w sieci krajowej,
• wprowadzenie w sieci stacjonarnej formatów numerów takich jakie funkcjonują w sieciach komórkowych,
• identyfikację abonenta przez jego numer krajowy i w związku z tym brak konieczności zapamiętywania w jakiej strefie numeracyjnej ten numer się znajduje,
• rozszerzenie w przyszłości możliwości funkcjonalnych sieci w celu realizacji uprawnień abonentów do zachowania dotychczasowego numeru, a także kształtowania nowych planów taryfikacji.
Wprowadzanie zamkniętego planu numeracji jest zgodne z zaleceniem E.164 Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego. Kraje Unii Europejskiej rozpoczęły wprowadzanie zamkniętych planów numeracji począwszy od lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku (np. Francja, Norwegia, Portugalia, Dania i inne) i jest to proces ciągły (np. Włochy).
Źródło tekstu: Ministerstwo Infrastruktury
