Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej zlecił w lutym 2006 r. firmie TNS OBOP przeprowadzenie badań ankietowych, które objęły m.in. sprawdzenie, ile użytkownicy telefonii stacjonarnej i ruchomej są skłonni zapłacić za przeniesienie numeru do innego operatora.
Wysokość opłaty nie wynika z przepisów Prawa Telekomunikacyjnego i nie jest uzależniona od kosztów realizacji uprawnienia, lecz zależy od subiektywnej oceny opłat przez użytkowników. Nie mogą one zniechęcać do korzystania z uprawnienia.
Z przeprowadzonych badań wynika, że 18 % klientów indywidualnych jest zainteresowanych przeniesieniem numeru komórkowego, a 10 % numeru stacjonarnego, natomiast wśród klientów biznesowych jest to odpowiednio 40 % i 35 %.
Pytanie dotyczące wysokości opłaty za przeniesienie numeru zostało skierowane wyłącznie do respondentów zainteresowanych skorzystaniem z uprawnienia, a do obliczenia średnich zostały wzięte pod uwagę odpowiedzi, w których została zadeklarowana konkretna kwota.
)
W przypadku telefonii ruchomej klienci indywidualni są skłonni zapłacić średnio 46 zł za przeniesienie numeru, a klienci biznesowi średnio 60 zł.
)
Nie ma znaczącej różnicy między średnią kwotą, jaką są skłonni przeznaczyć za przeniesienie numeru indywidualni klienci opłacający telefon komórkowy w systemie pre-paid a średnią kwotą indywidualnych klientów telefonii komórkowej w systemie post-paid. Obie grupy gotowe są zapłacić podobną sumę pieniędzy (46/48 zł).
)
Podobnie jak w przypadku telefonii komórkowej, za przeniesienie numeru stacjonarnego więcej są skłonni zapłacić klienci biznesowi (średnio 66 zł) niż indywidualni (średnio 33 zł).
Należy podkreślić, że klienci biznesowi deklarowali opłaty wyższe za przeniesienie numeru zarówno stacjonarnego jak i komórkowego. Do ustalenia wysokości opłaty należy jednak przyjąć opłaty deklarowane przez klientów indywidualnych, gdyż z doświadczeń europejskich wynika, że powszechną praktyką jest zwrot przez nowych dostawców usług klientom biznesowym opłat za przeniesienie numeru. Również badania TNS OBOP potwierdzają, że liczba klientów biznesowych, którzy oczekują darmowej usługi przeniesienia numeru jest większa niż klientów indywidualnych (w przypadku telefonii ruchomej 18% klientów biznesowych, a 7% indywidualnych, w przypadku telefonii stacjonarnej odpowiednio 17% i 9%).
Porównując opłaty stosowane w krajach Unii Europejskiej z opłatą określoną powyżej, która przy kursie 1 EURO=3,9 zł wynosi 12,8 EURO dla telefonii ruchomej i stacjonarnej, należy stwierdzić, że mieści się ona w przedziałach opłat stosowanych w innych krajach UE zarówno w przypadku telefonii ruchomej jak i stacjonarnej. Z 11 Raportu implementacyjnego wynika bowiem, że opłaty w tych krajach w październiku 2005 r. kształtowały się od ok. 4 do 22 Euro w telefonii ruchomej i od ok. 8 do 28 Euro w telefonii stacjonarnej.
Mając na uwadze powyższe oraz kierując się wynikami badań, które pokazują, że większość klientów indywidualnych jest skłonna zapłacić za przeniesienie numeru maksymalnie do 50 zł, Prezes UKE stwierdził, że zarówno w sieciach komórkowych jak i stacjonarnych jednorazowa opłata za przeniesienie numeru przy zmianie operatora nie powinna być wyższa niż 50 zł. Ponieważ stosowanie wyższej opłaty nie jest zgodne z Prawem Telekomunikacyjnym Urząd dniem 15 kwietnia br. rozpocznie kontrolę stosowanych przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych wysokości opłat za usługę.
Źródło tekstu: UKE
