Klawiatura i touchpad to kolejne, nietypowe elementy laptopa, ale wymuszone właśnie przez dodatkowy ekran. ASUS musiał wszystko upchać w obudowie o rozmiarach tradycyjnego komputera przenośnego. Dlatego też klawiatura została przesunięta maksymalnie do dołu, przez co brakuje podpórki pod nadgarstki. Pomimo tego nadal mamy do czynienia z budową wyspową, więc poszczególne klawisze są od siebie wyraźnie odseparowane. Pisanie na klawiaturze, chociaż znacząco odbiega od modelu mechanicznego, z którego korzystam na co dzień, jest przyjemne. Skok klawiszy jest niski, ale wyczuwalny. Na pochwałę zasługuje też podświetlenie, chociaż na najwyższym ustawieniu mogłoby być trochę jaśniejsze. Nie sposób pominąć kwestii dodatkowych przycisków do obsługi ekranu ScreenPad. Za ich pomocą możemy wyłączyć dodatkowy wyświetlacz lub szybko zamienić zawartość dwóch ekranów.
Z powodu braku miejsca znacząco zmieniło się też umiejscowienie gładzika. Ten znajduje się zupełnie po prawej stronie, tuż obok klawiatury. Już wspominałem, że wymaga to przyzwyczajenia, ale po czasie sprawdza się dobrze, a nawet zastanowiłbym się, czy nie lepiej niż tradycyjne rozwiązanie. Oczywiście touchpad jest znacząco mniejszy. Jest wyższy, ale węższy od standardowego (jakby obrócić go o 90 stopni), więc nie oddaje kształtu ekranu. Pomimo tego jest wygodny. Obsługuje gesty, a przyciski są od niego odseparowane i mają wyczuwalny moment aktywacji. Jednak i tak zalecam korzystanie z myszki, która będzie nieporównywalnie bardziej komfortowa.
Jeśli chodzi o głośniki, to są one co najwyżej dobre, ale to standard w laptopach. Pewnych ograniczeń konstrukcyjnych i fizyki po prostu nie da się pominąć. Na szczęście ASUS Zenbook Pro 14 Duo OLED jest pod tym względem lekko powyżej średniej. Można nim obejrzeć film, serial czy nawet posłuchać muzyki, chociaż audiofile prawdopodobnie będą przeżywać katusze. Co dla mnie najważniejsze, zamontowane głośniki są bardzo głośne, więc nie ma problemów z usłyszeniem dialogów, co zdarza się w niektórych komputerach przenośnych.
Źródło zdjęć: Damian Jaroszewski (NeR1o)
