Motorola Edge 30 pracuje pod kontrolą niemal czystego systemu Android 12, którego wygląd i działanie jest dosyć bliskie temu, co możemy spotkać w smartfonach Google’a. Domyślnie ekran główny jest podzielony na pulpity oraz szufladę ze wszystkimi aplikacjami (zasobnik aplikacji), ale możemy też wybrać interfejs otwarty, w którym wszystkie skróty są na pulpitach. Na lewo od pulpitów znajdziemy panel Google z najważniejszymi informacjami z kraju i ze świata.
Interfejs systemowy możemy nieco zmodyfikować za pomocą aplikacji Moto. Tutaj znajdziemy wiele opcji związanych między innymi z wyglądem pulpitów (motyw, tapeta, układ ikon itp.), czcionkami czy obsługą gestów. W aplikacji znajdziemy też opcje związane z wyświetlaniem obrazu oraz grami. Zmienić możemy również sposób nawigowania po systemie, wybierając przyciski ekranowe lub gesty.
Opcje dostępne w aplikacji Moto znajdziemy również w ustawieniach systemowych telefonu, jednak tam niektóre z nich ciężej jest znaleźć.
„Czysty” Android oznacza, że do dyspozycji mamy przede wszystkim aplikacje firmy Google. Dotyczy to podstawowych narzędzi systemowych, służących między innymi do obsługi połączeń telefonicznych czy wiadomości, a także aplikacji multimedialnych i innych narzędzi. Są też dodatki takie jak Facebook (da się odinstalować). Ciekawie wygląda aplikacja Ready For, która pozwala połączyć smartfon z komputerem czy zewnętrznym wyświetlaczem i korzystać z aplikacji na dużym ekranie.
Motorola Edge 30 obsługuje komplet współczesnych standardów łączności bezprzewodowej, na czele z 5G (powinno działać w każdej polskiej sieci komórkowej) oraz Wi-Fi 6E (rozszerzenie Wi-Fi 6 używające częstotliwości 6 GHz). Za ich pomocą można bez problemu korzystać z szybkiego połączenia z Internetem, o ile jesteśmy w zasięgu odpowiedniego usługodawcy. Łapanie zasięgu sieci komórkowej w przypadku Motoroli Edge 30 jest podobne do tego, co oferuje Samsung Galaxy S22 Ultra, którego używam na co dzień.
Do dyspozycji mamy tu również Bluetooth 5.2, dzięki któremu mogłem bezproblemowo podłączyć do smartfonu bezprzewodowe słuchawki, a także przesłać pliki do innego telefonu lub komputera. Z kolei moduł NFC przyda się do zbliżeniowego płacenia smartfonem w sklepach.
Podczas testów w smartfonie używałem kart SIM sieci Orange (w tym nju mobile). W przypadku żadnej z nich nie udało mi się skorzystać z opcji VoLTE lub WiFi Calling. Połączenia głosowe i bez tego miały dobrą jakość. Swojego rozmówcę słyszałem głośno i wyraźnie, podobnie jak on mnie.
Smartfonu można też użyć do nawigowania po mniej znanych okolicach, w czym przyda się wbudowany odbiornik satelitarny oraz cyfrowy kompas. Ten pierwszy szybko potrafi ustalić położenie smartfonu z dokładnością do kilku metrów i nie gubi zasięgu satelitów bez powodu.
Źródło zdjęć: Marian Szutiak / Telepolis
