Panasonic Toughbook 40 – testowałem laptopa dla wojska. To genialny sprzęt

Pisze się na nim prawie jak na laptopie do biura

Klawiatura w Toughbooku 40 ma szerokość około 29 cm, wyraźne oznaczenia znaków oraz symboli funkcji specjalnych. Można włączyć podświetlenie – domyślnie jest białe. Poziom podświetlenia można regulować w trzech stopniach, a co więcej — stosując kombinację klawiszy Fn+4, można zmieniać kolory. Poza białym są to czerwony, zielony i niebieski, ale dodatkowe narzędzie Panasonic PC Backlit Keyboard Settings Utulity pozwala dodać własne kolory.

Poza standardowymi klawiszami z literami i cyframi oraz rzędem klawiszy F/Fn w główną część klawiatury wkomponowana jest klawiatura numeryczna umieszczona od klawiszy U, J i M w prawo. 

Ciekawostką jest też oznaczony na czerwono klawisz F11, który w domyślnym trybie ma tylko jedno zastosowanie – wyświetla treść okna na pełnym ekranie. Tylko tyle? No nie – w połączeniu z odpowiednim oprogramowaniem używanym przez służby może być skonfigurowany do szybkiego wezwania pomocy, jak przycisk alarmowy.

Nad klawiaturą znajduje się zestaw czterech przycisków P1-P4. Włączają one dodatkowe funkcje – mnie najbardziej spodobał się szybki tryb nocny, który przełącza ekran na przyciemniony, czerwony kolor. Dzięki temu na komputerze można pracować w nocy, nie tylko oszczędzając wzrok, ale przede wszystkim – minimalizując zagrożenie, że urządzenie przyciągnie uwagę niepowołanych osób. Po przełączeniu klawiatury na czerwono sprzęt nie świeci się w ciemności, a już w odległości kilku kroków obraz na ekranie zanika w mroku. Kolejny świetny patent w tym modelu.

Na klawiaturze Toughbooka 40 pisze się zaskakująco wygodnie. Klawisze lekko odbijają, mają odpowiedni skok i sprężystość, nie hałasują. Po 15 minutach można już pisać z pełną swobodą, na pamięć. 

Jedyny problem to niezbyt wygodny palmrest. Choć jest duży i dłonie mogą na nim spocząć, to jednak kanciasta, wysoka obudowa wymusza trochę nienaturalne ułożenie nadgarstków. Do pisania lepiej zdjąć zegarek, bo będzie ciągle zawadzał o krawędź obudowy.

Touchpad jest dość duży, pozwala na obsługę gestów, w tym powiększanie obrazu w oknach dwoma palcami i przewijanie treści ślizgiem z prawej strony, więc korzysta się z niego bardzo wygodnie. Co ciekawe, można go też obsługiwać nawet w grubych rękawicach, co w tradycyjnych laptopach będzie niewykonalne. Różnica dotyczy użytej warstwy – tu mamy do czynienia z konstrukcją oporową, a nie pojemnościową. Mniej entuzjazmu budzą sztywne klawisze pod gładzikiem. Działają jednak bez zarzutu, trzeba przywyknąć.

Po prawej i lewej stronie umieszczone są grille z głośnikami stereo. Mają dużą moc, świetnie sprawdzą się do rozmów głosowych i wideo w hałaśliwym otoczeniu, nieco mniej nadają się do multimediów, choć wszystko zależy od treści. Głośniki mają lekko metaliczny pogłos, więc słuchanie dynamicznej muzyki rockowej po zwiększeniu poziomu głośności blisko maksimum (około 95 dbA) nie jest przyjemnością, ale spokojniejsze gatunki będą brzmiały całkiem przyzwoicie. Z pomocą przychodzi też equalizer Waves MaxxAudio, pozwalający znacznie zmienić charakterystykę brzmienia. 

Ekran nie do filmów

Toughbook 40 wyposażony jest w wyświetlacz LCD o przekątnej 14 cali i rozdzielczości Full HD (16:9). Ma dwie duże zalety – jest dotykowy, więc można go obsługiwać palcami, jak i dedykowanym rysikiem.

Druga mocna zaleta to jasność na gwarantowanym poziomie 1200 nitów. Tyle nie jest w stanie osiągnąć chyba żaden tradycyjny laptop, bo chyba nie jest im to potrzebne, biorąc pod uwagę, że przeznaczone są do pracy w pomieszczeniach. Jednak Toughbook 40 ma sprawnie działać także w pełnym słońcu i tu się sprawdzi rewelacyjnie.

W praktyce jasność sięga punktowo blisko 1400 nitów – tyle dał pomiar w środku ekranu. Bo bokach i w rogach były to jednak niższe wartości około 1200 nitów.

Odwzorowanie palet barw jest jednak dość skromne, choć nie dziwne w sprzęcie tego typu. Pokrycie przestrzeni barw sRGB wynosi 53,4%, Adobe RGB – 37,3%, a DCI-P3 – 38,2%. Ekran nie jest więc dobry do zastosowań multimedialnych, a nawet najbarwniejsze filmy wyglądają jak sprane, ale ponownie trzeba podkreślić — nie do tego ten komputer został zaprojektowany. 

Wydajność i kultura pracy

Testowany Toughbook 40 napędzany jest przez procesor Intel Core i5-1145G7 vPro jedenastej generacji, składający się z czterech rdzeni w ośmiu wątkach o taktowaniu 2,60 GHz i do 4,4 GHz w trybie turbo. Można także wybrać wariant z procesorem Intel Core i7 1185G7.

Do tego w komputerze znajdziemy zintegrowaną kartę Intel UHD Graphics oraz Intel Iris Xe, a wszystko wspiera 16 GB pamięci RAM DDR4. 

Na wyposażeniu znalazł się też dysk Samsunga NVMe SSD o pojemności 512 GB z szyfrowaniem OPAL. Maksymalnie może mieć jednak 2 TB. Jego ciekawą cechą, poza wysokim stopniem zabezpieczeń danych, jest możliwość szybkiego wyjęcia z portu, by chronić wrażliwe dane. Osiągane szybkości zapisu i odczytu nie saą jednak rekordowe. Komputer jest również przystosowany do działania z łatwymi do wymiany dyskami samoszyfrującymi Viasat zatwierdzonymi przez NATO.

Taka konfiguracja przygotowana jest przede wszystkim z myślą o pracy służb i diagnostów, więc podstawą jest bezpieczny zapis danych i ich przechowywanie, za to mniej istotna jest wydajność i takiej nie należy tu oczekiwać. Nawet najprostsza konfiguracja pozwoli jednak na sprawną pracę z dokumentami i aplikacjami, za to komputer nie sprawdzi się jako przenośne studio w pracy twórcy wideo czy fotografa – tu do pewnych zadań mocy może zabraknąć. Z trudniejszymi zadaniami powinna jednak poradzić sobie konfiguracją z i7 i większą ilością RAM (ale pamiętajmy o ekranie).

Toughnook dość szybko włącza wentylację, nawet gdy komputer nie jest poddawany mocnemu obciążeniu. Szum nie jest na szczęście głośny (maksymalnie 48 dBA), jednak latem towarzyszy pracy prawie cały czas. Może zimą w chłodnym pomieszczeniu lub na dworze wentylator się nie włączy, ale w ciepłe dni trzeba się z tym liczyć.

SIM,  eSIM i opcjonalny GPS

Za łączność odpowiada karta Intel Wi-Fi 6 AX201 oraz SIM i dodatkowo eSIM. W zależności od konfiguracji może się tu znaleźć modem 4G albo 5G. W testowanej wersji było to 4G – wystarczyło włożyć kartę polskiego operatora, a komputer od razu ją wykrył i pozwolił na nawiązanie połączenia. Wszystkie ustawienia SIM odbywają się poprzez systemowy zestaw opcji Windows i nie ma problemów z konfiguracją. 

W specyfikacji znajdziemy także Bluetooth 5.1 oraz port LAN z możliwością rozbudowy o kolejne.

Zgodnie z założeniem personalizowanej konstrukcji, komputer może być dostarczany z modułem pozycjonowania GNSS u-blox NEO-M8J, który zapewnia odbiór sygnałów z satelitów GPS, GLONASS, Beidou i Galileo. Testowany egzemplarz oferował tylko pozycjonowanie sieciowe, które niestety jest mało precyzyjne, a błąd wskazania w terenie może sięgać 100-200 metrów (lub więcej, w zależności od położenia stacji bazowej). 

Źródło zdjęć: Telepolis.pl

Źródło tekstu: Telepolis.pl