Sony Xperia 1 II wyposażona została w wyświetlacz o rozdzielczości 1644 x 3840 pikseli, czyli niepełne 4K. Daje to zagęszczenie punktów na poziomie 643 ppi, czyli aż nadto, by obraz był zawsze ostry, a krawędzie nieposzarpane. Sony przy tym nie podąża za modą i wciąż używa odświeżania na poziomie „tylko” 60 Hz, podczas gdy konkurencja coraz częściej ma 90 Hz lub 120 Hz, ale nie przy takiej rozdzielczości.
Zastosowany w Xperii panel OLED charakteryzuje się ładnymi, przyjemnie nasyconymi kolorami, których jakość jest taka sama w zasadzie pod każdym kątem (nieznacznie zmienia się tylko jasność). Warto przy okazji dodać, że paleta kolorów wyświetlanych przez ten wyświetlacz pokrywa w 100% paletę sRGB, w 84,4% paletę Adobe RGB i w 92,6% paletę DCI P3. Dodatkowo średnia wartość wskaźnika ΔE76 to zaledwie 0,09 (maksymalnie 1,30) – tak jest w trybie standardowym. Jest jeszcze tryb twórcy, zgodny z gamą kolorów BT.2020 i specyfikacją 10-bitowej palety kolorów HDR.
Inne możliwości wpłynięcia na jakość obrazu, to ulepszenie obrazu wideo (w trybie standardowym) i redukcja zamazania w ruchu. Jest też rozbudowane narzędzie do ręcznego ustawienia balansu bieli. A gdy wolimy czernie zamiast bieli, możemy włączyć ciemny motyw. Z kolei podświetlenie nocne ograniczy ilość światła niebieskiego.
Czas na nieco dziegciu w tej łyżce miodu. Świecenie ekranu w Xperii 1 II jest dosyć nierównomierne, a maksymalna jasność zależy od trybu wyświetlania obrazu. W trybie standardowym maksymalna jasność ekranu to od 480 nitów na górze do 520 nitów na dole. Przy ostrym świetle słonecznym to trochę za mało dla komfortowego odczytywania zawartości ekranu. Z pomocą przychodzi tryb twórcy, w którym maksymalna jasność wzrasta do 568 nitów w górnej części panelu OLED i 609 nitów na dole. Wymienione wartości są takie same (z dokładnością do kilku nitów) przy ręcznym i automatycznym ustawianiu jasności.
Xperia 1 II do odtwarzania multimediów używa dwóch głośników, tworzących razem układ stereo. Ciekawostką w Sony może być fakt, że górny głośnik jest zawsze lewym kanałem, a dolny prawym. Jednym z powodów braku zmiany kanałów przy odwracaniu telefonu może być fakt, że w położeniu poziomym „góra” jest zdeterminowana przez przycisk aparatu fotograficznego.
Głośniki stereo w Sony są skierowane w stronę użytkownika, co daje im przewagę nad konkurencją. Dodatkowo, zgodnie z obietnicą producenta, grają one bardzo dobrze i dosyć głośno – zmierzone maksimum wyniosło 79,5 dB w odległości około 60 cm od telefonu (80,3 dB w przypadku dzwonków). Słychać wyraźnie zarówno tony wysokie, średnie, jak i te nieco niższe. Na głębsze basy liczyć nie możemy, ale dostajemy od Sony ich namiastkę w postaci wibracji dynamicznych, dostosowanych do muzyki. Wystarczy położyć urządzenie na gładkiej, twardej powierzchni, na przykład stołu lub biurka. Same głośniki podczas pracy również powodują drganie tylnego panelu obudowy, co czasem może przeszkadzać, w zależności od rodzaju powierzchni, na której położymy Xperię.
Jakość muzyki jest znacznie lepsza, jeśli użyjemy w miarę dobrych słuchawek. Wtedy usłyszymy pełen zakres, od tonów bardzo niskich do tych bardzo wysokich, nawet jeśli posłużymy się słuchawkami dołączonymi do zestawu sprzedażowego. Jeszcze lepiej słuchało mi się muzyki przy pomocy bezprzewodowych słuchawek wokółuszych firmy Sony – smartfon Sony współpracował z nimi doskonale.
Jakość muzyki odtwarzanej przez Xperię 1 II możemy w pewnym zakresie dostosować do własnych preferencji. Do dyspozycji mamy nastawy Dolby Atmos, każda z korektorem graficznym, a także DSEE Ultimate (zwiększa jakość skompresowanej muzyki). Inteligentny filtr przeciwwietrzny z kolei usuwa hałas powodowany przez wiatr uderzający w mikrofon podczas nagrywania.
Źródło zdjęć: Marian Szutiak
