Xperia 1 II pracuje pod kontrolą systemu Android 10 z interfejsem Sony. Dzieli on ekran główny na pulpity oraz szufladę z wszystkimi aplikacjami, gdzie skróty da się łączyć w foldery. Te w szufladzie tworzy się dosyć nietypowo, ponieważ najpierw trzeba uruchomić tryb edycji (Zmień rozmieszczenie), a dopiero potem jest możliwe przeciąganie jednego skrótu na inny i utworzenie folderu. Na pulpitach działa to od razu. Na lewo od pulpitów znajdziemy aplikację Google (można ją wyłączyć).
Interfejs systemowy możemy dostosować do indywidualnych preferencji, między innymi poprzez zmianę tapety (dostępne są między innymi tapety animowane, jedna z nich jest ustawiona domyślnie), a także rozmiar czcionki i innych elementów widocznych na ekranie. Możemy również zrezygnować z domyślnych, ekranowych przycisków nawigacyjnych na rzecz gestów.
Flagowiec Sony dysponuje również funkcją o nazwie Boczny sensor. Wystarczy podwójne stuknięcie w krawędź ekranu, by pojawiło się podręczne menu ze skrótami do wybranych aplikacji i funkcji. Listę tę możemy oczywiście edytować, podobnie jak zdecydować, w których aplikacjach sensor ma działać. Możemy też zdecydować, jaki efekt mają dać gesty wykonane na bocznych krawędziach ekranu.
A jak się z tego korzysta? Według mnie fatalnie. Podczas testów zdarzało się, że chcąc wywołać menu Bocznego sensora, trzeba było stuknąć krawędź ekranu więcej niż dwa razy, a innymi razem menu to pojawiało się zupełnie niepotrzebnie. Osobiście uważam tego typu dodatki za zupełnie zbędne, ale na szczęście można to łatwo wyłączyć.
Sony domyślnie nie zaśmieca pamięci flagowej Xperii nadmiarem aplikacji, niektóre instalując tylko wtedy, gdy na to pozwolimy przy pierwszej konfiguracji urządzenia. To co jest fabrycznie zainstalowane, to przede wszystkim zestaw aplikacji systemowych Google oraz klientów najważniejszych usług giganta. Jest też nieco dodatkowych aplikacji firmy Sony, takich jak Muzyka, Pomocnik gracza, aplikacje fotograficzno-filmowe czy skrót do oferty z trzema darmowymi miesiącami subskrypcji Tidala, a także kilka innych aplikacji.
Sony Xperia 1 II obsługuje kompletny zestaw współczesnych standardów łączności bezprzewodowej. Do dyspozycji mamy 5G, także w zakresie 2100 MHz (n1), używanym do świadczenia usług najnowszej generacji przez Orange, Play i T-Mobile. Niestety nie w Szczecinie, dlatego nie mogłem sprawdzić, czy testowany telefon współpracuje z tymi sieciami 5G. Musiałem się ograniczyć do LTE, z VoLTE włącznie (Orange). Jest też Wi-Fi 6 (oraz VoWiFi), Bluetooth 5.1 i NFC (przydatne do płatności zbliżeniowych telefonem).
Wszystkie wymienione wyżej standardy podczas testów działały bardzo dobrze i nie miałem z nimi najmniejszych problemów, czy to podczas przesyłania danych przez LTE lub Wi-Fi, czy parując za pomocą Bluetooth telefon ze słuchawkami czy innym telefonem lub komputerem (przesyłanie danych). Natomiast za pomocą NFC bezproblemowo dokonywałem płatności zbliżeniowych w sklepach (Google Pay).
Także jakość połączeń głosowych stoi we flagowej Xperii na wysokim poziomie. Rozmówcę słyszałem głośno i wyraźnie, podobnie jak on mnie. Do szczęścia brakuje tu tylko możliwości użycia dwóch kart SIM. Wariant dual SIM tej Xperii istnieje, ale nie jest dostępny w Polsce.
A gdy znajdziemy się w nieznanej okolicy, możemy sięgnąć po nawigację satelitarną wspieraną wbudowanym kompasem cyfrowym. Fiksowanie położenia telefonu następowało błyskawicznie i było dosyć dokładne (do kilku metrów).
Źródło zdjęć: Marian Szutiak
