Test tabletu Apple The New iPad (iPad 3)

Nie iPad 3, nie iPad 2GS, nie jest to też iPad 4G - The New iPad, właśnie tak Apple nazwał trzecią generację swoich kultowych już tabletów. Jak to zwykle bywa w przypadku produktów Apple’a, podczas prezentacji nowego iPada wylana została na nas cała litania słodkich superlatyw. Jedni chłoną te słodycze bez opamiętania, inni dostają od razu mdłości. Wydaje się, że tych pierwszych jest więcej - w pierwszy weekend nowy tablet Apple’a sprzedał się w rekordowej liczbie 3 mln sztuk, a był dostępny wtedy tylko na kilku rynkach. Na pierwszy milion w przypadku iPada pierwszej generacji trzeba było czekać aż 27 dni, a i tak był najlepiej sprzedającym się na rynku tabletem. Można więc śmiało mówić już o sukcesie. Czym tym razem zaskoczył nas Apple?Nie iPad 3, nie iPad 2GS, nie jest to też iPad 4G - The New iPad, właśnie tak Apple nazwał trzecią generację swoich kultowych już tabletów. Jak to zwykle bywa w przypadku produktów Apple’a, podczas prezentacji nowego iPada wylana została na nas cała litania słodkich superlatyw. Jedni chłoną te słodycze bez opamiętania, inni dostają od razu mdłości. Wydaje się, że tych pierwszych jest więcej - w pierwszy weekend nowy tablet Apple’a sprzedał się w rekordowej liczbie 3 mln sztuk, a był dostępny wtedy tylko na kilku rynkach. Na pierwszy milion w przypadku iPada pierwszej generacji trzeba było czekać aż 27 dni, a i tak był najlepiej sprzedającym się na rynku tabletem. Można więc śmiało mówić już o sukcesie. Czym tym razem zaskoczył nas Apple? Paradoksalnie, właściwie niczym. Niespodzianek nie było - dostaliśmy wszystko to, co wywróżyli już wcześniej analitycy: czterokrotnie większą rozdzielczość ekranu, lepszy aparat fotograficzny i łączność LTE - tę ostatnią jednak tylko na terenie USA. Obudowa jest grubsza od tej w iPadzie 2 o 0,6 mm, a masa wzrosła o 51 gramów w przypadku wersji Wi-Fi oraz o 55 gramów w iPadzie Wi-Fi+4G. W środku upchana została jednak bateria o dwukrotnie większej pojemności niż w iPadzie 2 (aż 11560 mAh), przez co wzrost masy i gabarytów staje się bardziej zrozumiały. Poza tym nowa "deseczka" Apple’a wygląda tak samo jak iPad 2. Nowemu iPadowi trzeba się naprawdę dobrze przyjrzeć, by stwierdzić, że jest nowy. Na usta ciśnie się wręcz pytanie czy przyglądać się warto, skoro tak trudno odróżnić od siebie oba urządzenia? Przekonajmy się. Zapraszam do lektury recenzji nowego iPada. Obudowa i zestaw sprzedażowy W estetycznym pudełku znajdziemy oprócz tabletu trzyczęściową, niewielką ładowarkę (5,1 V, 2,1 A) składającą się z właściwej ładowarki, wtyczki do gniazdka i przewodu USB. Do tego dostajemy minimalną ilość dokumentacji i powyginany spinacz biurowy służący do wysuwania szufladki na kartę SIM. Zdecydowanie brakuje słuchawek, a i szmatką do przecierania ekranu, znaną z innych zestawów Apple’a bym nie pogardził. Mimo reklamowania przez Apple’a nowych funkcji dotyczących edycji zdjęć, nie dostajemy w zestawie przelotki na karty pamięci, nie ma też przelotki na HDMI czy pokrowca. Wszystko trzeba dokupić oddzielnie, co przy dość wysokiej cenie urządzenia uznać trzeba za wadę. Gabarytowo iPady wyznaczają pewien standard 10-calowych tabletów. Bo co tu się oszukiwać, rynek podzielony jest w tym segmencie na iPady i resztę świata. Masa tabletu w wersji Wi-Fi+4G wynosi 662 gramy, przy wymiarach 241,2 x 185,7 x 9,4 mm. Rok temu iPad 2 wydawał się rekordowo smukły i dość lekki mimo zastosowania metalowej obudowy. Czasy jednak się zmieniają i po lekkich (choć plastikowych) konstrukcjach Samsunga czy metalowym Asusie Transformer Prime, nowy produkt Apple’a wydaje się trochę toporny i ciężki. Niebawem na rynek trafi Asus Transformer Pad Infinity 700 LTE o masie 586 gramów, grubości 8,5 mm, z 10,1-calowym ekranem 1920 x 1200 pikseli i metalową obudową, a więc konkurencja jeszcze bardziej się zaostrzy. Tymczasem Apple w tym roku zamiast odchudzić swój tablet, lekko go nawet podtuczył. Przedni panel urządzenia wypełnia tafla odpornego na zadrapania szkła, pokrytego warstwą oleofobową redukującą ilość odcisków palców. Działanie tej ostatniej jest dyskusyjne - w praktyce bez ciągłego przecierania ekranu nie obejdzie się, szczególnie poza pomieszczeniami, gdzie odciski palców są równie uciążliwe, co spora refleksyjność ekranu. Powyżej ekranu znajdziemy niewielką kamerkę VGA służącą do wykonywania rozmów wideo za pomocą FaceTime’a czy do wygłupiania się w aplikacji PhotoBooth służącej do wykonywania efektownych autoportretów oraz czujnik jasności otoczenia. Poniżej ekranu znalazł się tradycyjnie już okrągły przycisk Home. Metalowe boki urządzenia zwężają się w kierunku przedniego panelu. Po lewej stronie znajdziemy tackę karty microSIM, po stronie prawej suwak wyłączania dźwięku i przyciski regulacji głośności. Na dole mamy 30-stykowe złącze dokujące i pojedynczy głośnik, a na górze przycisk blokady urządzenia, złącze słuchawkowe (JACK 3,5 mm) i mikrofon. Górny bok obudowy zawiera wnękę wypełnioną czarnym plastikiem, przechodzącą delikatnie na tył tabletu. To tutaj umieszczone zostały anteny urządzenia. Tuż obok tychże anten, w lewym narożniku tyłu obudowy znalazło się miejsce na oczko aparatu fotograficznego 5 Mpix - diodowej lampy zabrakło. Na środku tyłu obudowy mamy duże logo Apple’a, a na dole opis wersji urządzenia. Na przednim panelu znalazł się umieszczony symetrycznie ekran o przekątnej 9,7 cala i rozdzielczości 1536 x 2048 pikseli - około 264 pikseli na cal. Ekran wykonany jest w technologii IPS TFT i pokrywa go pojemnościowy panel dotykowy. Wyświetlacz jest minimalnie tylko jaśniejszy od tego w iPadzie 2 (477 nitów vs. 429 nitów) i oferuje porównywalny kontrast. Dopiero patrząc z mniejszej odległości ujawnia się kluczowa przewaga nowego ekranu, w postaci czterokrotnie wyższej rozdzielczości. Największa różnica to wygładzone czcionki ekranowe, które przy typowym użytkowaniu wyglądają właściwie jak wydrukowane. Tablet trzeba trzymać naprawdę blisko twarzy by móc dostrzec pojedyncze piksele, co oczywiście nijak ma się do typowego, wygodnego korzystania z urządzenia. Dalsze zwiększanie rozdzielczości ekranu nie ma sensu - z nawiązką pokonana została granica rozdzielczości, po której pompowanie dodatkowych pikseli nie zmienia już naszego postrzegania obrazu. Moim zdaniem rozdzielczość FullHD (1080 x 1920 pikseli) byłaby najzupełniej wystarczająca na 10-calowym ekranie, jednak przywiązany do bardziej kwadratowych proporcji Apple musiał ją pokonać (podwojenie liczby pikseli w pionie i poziomie było jedynym sposobem na zachowanie zgodności wstecznej aplikacji). Do wysokiej rozdzielczości dochodzą rewelacyjne kąty widzenia i naturalne, dobrze nasycone kolory. Nieco gorzej wygląda sprawa poza pomieszczeniami, gdzie przy nieodpowiednio dobranym kącie patrzenia męczyć nas będą zbierające się odciski palców i duża ilość refleksów. Na plaży wciąż zdecydowanie lepiej sprawdzi się czytnik książek z ekranem olejowym e-ink (technologia oparta na mikroskopijnych kapsułkach wypełnionych elektrycznie naładowanymi drobinami o białej barwie, zawieszonymi w kolorowanym oleju). Nie da się jednak ukryć, że ekran w tablecie Apple’a to ścisła czołówka i póki co na rynku nie ma tabletów oferujących choćby zbliżone parametry obrazu. Interfejs - przesadna oszczędność? Apple podrasował grafiki systemowe, mamy też nowe, wyższej rozdzielczości ikony, trzeci już jednak rok z rzędu wita nas dość minimalistyczny interfejs. Menu ma jeden główny poziom głębokości - listę pulpitów wypełnionych aplikacjami. A właściwie to na start jeden pulpit z 20 ikonami (w tym maksymalnie 6 na dolnej belce). Możemy tu trochę "pokomplikować" sprawę tworząc katalogi z ulubionymi aplikacjami, da się zmienić kolejność aplikacji czy dobrać tapetę na ekran blokady i pulpit oraz zmienić dźwięki powiadomień… no i na tym właściwie nasze opcje personalizacji się kończą. Żadnych mniej lub bardziej aktywnych widżetów czy większych programowych gratisów od producenta nie doświadczymy. Jest aplikacja do obsługi poczty e-mail, mamy wiadomości SMS/MMS, kalendarz, notatki, przypomnienia, mapy (Google Maps), YouTube’a, odtwarzacz wideo, kontakty, Game Center, App Store, iTunes, kiosk z książkami i prasą, FaceTime’a do połączeń wideo, aplikację aparatu fotograficznego, galerię zdjęć, odtwarzacz muzyczny, przeglądarkę Safari, Photo Booth korzystający z przedniej kamerki i ustawienia. Tylko tyle, albo aż tyle. Nowością są powiadomienia, które znajdziemy ściągając górną belkę systemową (tu informacje o zaległych zdarzeniach np. wpisach na Facebooku) i tryb foto-ramki, możliwy do włączenia już z ekranu blokady. W iOS 5.1 nie zabrakło funkcji aktualizowania oprogramowania w locie, bez podłączania tabletu do komputera, mamy też dysk sieciowy iCloud - 5 GB gratis, za więcej trzeba już zapłacić abonament roczny (10 GB - 16 euro, 20 GB - 32 euro i 50 GB - 80 euro). Przydatną funkcją iCloud jest automatyczne archiwizowanie naszych zdjęć, kont, dokumentów i ustawień tabletu gdy ten podpięty jest do zasilania i znajduje się w zasięgu Wi-Fi (można też archiwizację wymusić ręcznie). Do gustu przypadły mi nowe gesty multitouch wywoływane z udziałem czterech palców. Będąc w danej aplikacji gest szczypania czterema palcami spowoduje zminimalizowanie aplikacji. Przytrzymanie czterech palców na ekranie i przesunięcie obrazu w lewo/prawo powoduje przełączanie się między otwartymi aplikacjami. Z kolei przesunięcie obrazu czterema palcami do góry wywołuje belkę z listą uśpionych aplikacji. Dzięki temu rozwiązaniu ze sprzętowego przycisku Home korzysta się bardzo rzadko. W dalszym ciągu w menu próżno szukać edytora dokumentów czy menadżera plików, a zmiana ustawień sieci bezprzewodowych czy GPS-u wymaga błąkania się po ustawieniach. Sam interfejs działa szybciej niż we wszystkich tabletach z jakimi miałem do tej pory do czynienia (w tym uzbrojonych w 4-rdzeniowe procesory). Nie czekamy na nic, każda animacja działa idealnie płynnie, wprowadzanie tekstu jest pewne i precyzyjne. Krótko mówiąc, w tym minimalizmie jest metoda. Nawet uruchamiając najbardziej zasobożerne gry możemy mieć pewność, że jedno "uszczypnięcie" ekranu wystarczy by wrócić do pulpitu i odczytać e-maila, a potem jednym gestem wskoczyć ponownie w środek akcji naszej gry. A wszystko to bez choćby zająknięcia się animacji. Żaden tablet z Androidem nie zaoferował mi do tej pory aż tak pewnej i równej pracy. Bateria Wbudowana litowo-polimerowa bateria ma pojemność 42,5 Wh, co w daje astronomiczne 11560 mAh (w iPadzie 2 dostajemy 6930 mAh). Niemal podwojenie pojemności baterii nie spowodowało jednak odczuwalnego wydłużenia czasu pracy. Producentowi chodziło raczej o utrzymanie dotychczasowych czasów pracy przy znacznie bardziej energochłonnych podzespołach. Według specyfikacji tablet oferuje do 10 godzin przeglądania Internetu przez Wi-Fi, oglądania wideo lub słuchania muzyki, ewentualnie do 9 godzin przeglądania WWW z użyciem połączenia z siecią komórkową. Wyniki te nie odbiegają jakoś specjalnie od rzeczywistych, choć trzeba pamiętać, że włączone na stałe synchronizacje danych i ekran rozjaśniony do maksimum mogą je uszczuplić (w mniejszym stopniu jednak niż miało to miejsce w testowanych przeze mnie tabletach z Androidem). Tablet ładowałem średnio co dwie doby, korzystając z niego dość intensywnie (w tym oglądanie filmów czy granie). Nie zauważyłem nagłych spadków energii - znacznik baterii "zanikał" równomiernie. Internet i GPS Na fali facebookomanii zdziwiło mnie trochę, że Apple wciąż nie zdecydował się na integrację systemu z Facebookiem, ale można to szybciutko "nareperować" instalując darmową aplikację z App Store (to samo dotyczy Twittera). W "gołym" systemie dostajemy natomiast rewelacyjną aplikację pocztową zdolną prezentować w jednym widoku e-maile z wielu kont, jak i błyskawicznie otwierać załączniki w formatach pakietu MS Office czy PDF-y. Nim przejdę do tematu przeglądarki internetowej, wymienić trzeba sposoby tabletu na łączenie się z tym Internetem. Mamy Wi-Fi w standardach a/b/g/n, jest też HSPA+ (850, 900, 1900 i 2100 MHz) działające w trybie DC, o prędkości pobierania do 42 Mb/s i HSUPA do 5,76 Mb/s. Mieszkańcy USA cieszyć mogą się też LTE pracującym w częstotliwościach 700 lub 2100 MHz, o prędkości pobierania do 73 Mb/s. Europejskie częstotliwości LTE to 800 i 2600 MHz (rozdawane w przetargach w całej Europie) oraz 1800 MHz (albo rozdawane w przetargach, albo "wygospodarowane" z posiadanego bloku). Niestety, jest to wynik braku harmonizacji częstotliwości na całym świecie. Amerykanie zdecydowanie bardziej niż Europejczycy potrzebują LTE - u nich na UMTS przeznaczono znacznie mniej pasma niż w Europie (inna sprawa, że oczywiście w innych częstotliwościach niż na Starym Kontynencie), a sieci uginają się pod naporem smartfonów i tabletów. Więc to zrozumiałe, że mając tylko dwa pasma możliwe do zaimplementowania, wybrano te z USA. Inna sprawa - co to a chip, który pozwala tylko na tyle? Z różnych plotek i zdjęć rozłożonego iPada wynika, że zastosowano układ Qualcommu - a ten już w tej chwili potrafi robić takie z "odpalonymi" nawet pięcioma częstotliwościami… Coż - w Polsce w najlepszym wypadku połączymy się więc z prędkością 42 Mb/s za pomocą HSPA+ DC. LTE wcale nie brakuje… Testując urządzenie w Lublinie za pomocą karty SIM sieci T-Mobile nie uzyskałem transferów wyższych niż 5-6 Mb/s. W Warszawie dało się już rozpędzić tablet do nawet ponad 20 megabitów. Tablet może pracować w trybie mobilnego hotspotu, więc jeśli operator zaoferuje nam zbyt duży pakiet internetowy wraz z iPadem (jak i funkcję udostępniania danych - u mnie nie działała), będziemy mogli łatwo spożytkować go też na komputerze czy telefonie. Całość uzupełnia Bluetooth 4.0, który z racji obsługi w iOS właściwie tylko słuchawek Bluetooth, można powiedzieć, że niczego nie zmienia swoim nowym standardem. Przeglądarką internetową jest, jak to u Apple’a, Safari. Program ma bardzo minimalistyczny interfejs, choć nie zabrakło w nim zakładek czy historii, ani nawet opcji drukowania na drukarce podpiętej do AirPrint. Linki do ulubionych stron możemy umieścić na pulpicie w formie skrótów, nie ma też problemu z pracą na kilku stronach jednocześnie (do 9 kart). W Safari dalej nie uświadczymy obsługi Adobe Flash i pewnie po części dlatego aplikacja jest aż tak niesamowicie szybka. Strony mają komputerowy układ, działają wszelkie gesty multitouch - w końcu to Apple je spopularyzował. Dwukrotne puknięcie palcem w kolumnę tekstu rozszerza ją do szerokości ekranu, zoomowanie działa idealnie płynnie, podobnie jak kinetyczne przewijanie. Wędrowanie po zasobach sieci przyspiesza system sugestii podpowiadający adresy stron na podstawie naszej historii przeglądania oraz drugi, prezentujący propozycje Google’a w wyszukiwarce. W teście wydajności przeglądarki SunSpider 9.1 nowy iPad uzyskał wynik 1826,4 ms - jak do tej pory wydajniejszy był tylko Samsung Galaxy Note (Gingerbread) z wynikiem 1593 ms. Równie dobry wynik tablet uzyskał w teście BrowserMark: 102325 punktów, również tym razem pokonany jedynie przez Samsunga Galaxy Note (114611). Jak więc widać, czterokrotnie większa rozdzielczość ekranu nie przełożyła się na wolniejszą pracę urządzenia. Ba, tablet jest odczuwalnie szybszy niż jego poprzednik czy iPhone 4S. Pakiet oprogramowania w pełni obsługującego wbudowany odbiornik GPS to już taki mały standard u konkurencji. Pod Androidem oprócz Google Maps mamy aplikację Nawiguj, z głosową nawigacją krok-po-kroku, pod Symbianem i Windows Phone 7 Nokia oferuje za darmo Nokia Maps działające nawet w trybie offline. Co daje Apple? Dostajemy specjalną wersję Google Maps, która od czasów pierwszego iPhone’a niemal nie zmieniła się. Owszem możemy wyznaczać trasy, ale nikt nas już nimi krok-po-kroku nie poprowadzi. Ot podgląd mapy, w tym trybie satelitarnym i mały bonus w postaci informacji o ruchu drogowym. Dodatkowych zastosowań GPS-u szukać trzeba w App Store. Aparat fotograficzny Jeszcze rok temu Apple twierdził, że aparat fotograficzny 0,7 Mpix, zdolny rejestrować filmy HD najzupełniej wystarczy w iPadzie 2. Teraz dostajemy aparat fotograficzny z matrycą BSI (tylna iluminacja), o rozdzielczości 5 Mpix, z autofokusem (5-soczewkowy obiektyw, jasność f/2.4, taki jak w iPhone'ie 4S) i detekcją twarzy. Mało tego, aparatem nakręcimy filmy jakości FullHD (dostępna stabilizacja obrazu). Do pełni iPhone’owych możliwości zabrakło jedynie funkcji HDR. Tablet rejestruje wyższej jakości zdjęcia niż nie tak dawno temu mocno zachwalany iPhone 4, a także lepsze niż tez z Galaxy S (Plus) czy Galaxy Nexus. I to właściwie powinno wystarczyć jako rekomendacja. Zdjęcia oferują naturalną kolorystykę, zazwyczaj poprawny balans bieli, niezły kontrast i minimalnie mniej szumów niż w przypadku iPhone’a 4. Nie znaczy to jednak, że szumów tych nie ma - podobnie jak w innych urządzeniach Apple’a, algorytmy odszumiające są dość łagodne (na tle innych telefonów/tabletów), przez co reprodukowanych jest więcej detali, ale finalne zdjęcia są nieco ziarniste. Wysoka rozdzielczość ekranu tabletu sprawa, że wszelkie defekty zdjęć doskonale widać bez kopiowania ich na komputer. Szkodzi to nieco ogólnemu odbiorowi, a naprawdę niewiele jest telefonów/tabletów z aparatem 5 Mpix, które mogą równać się możliwościom fotograficznym nowego iPada. Zdjęcia makro da się robić z odległości około 5 cm i w połączeniu z wielkim ekranem łatwo jest dzięki temu zamienić iPada w olbrzymią lupę. Cieszy błyskawiczna praca mechanizmu autofokusu, jak i równie błyskawiczne rejestrowanie samych zdjęć. Menu aparatu fotograficznego, to coś, czego właściwie nie ma. Przycisk spustu aparatu, przełącznik na przednią kamerę, skrót do galerii, suwak zdjęcia/wideo i opcje, pod którymi znajdziemy jedynie możliwość wyświetlania siatki - ot i cały aparat. Możemy palcem wskazać gdzie ma być ostrość, jak i gestem szczypania sterować zoomem. W trybie wideo nie mamy już nawet menu opcji, nie działa też zoom. Ale filmy… są po prostu rewelacyjne. Dostajemy praktycznie to samo, przy użyciu iPhone’a 4S - płynne FullHD w 30 klatkach na sekundę. Świetny kontrast, brak gubionych klatek, naturalne kolory i całe mnóstwo detali. Całość uzupełnia szybka galeria, w której hitem dla mnie okazała się możliwość zoomowania nie tylko zdjęć, ale i filmów podczas ich odtwarzania. Apple zachęca do zakupu dodatkowych aplikacji do edycji zdjęć i filmów: iPhoto oraz iMovie. O ile iPhoto to jak dla mnie wciąż bardziej zabawka niż poważne narzędzie, o tyle już iMovie z powodzeniem zastąpić może pełnowymiarowe oprogramowanie komputerowe do obróbki wideo. Funkcja tworzenia zwiastunów z gotowymi konspektami i pakietami efektów specjalnych to coś, czego brakuje nawet w komputerowych aplikacjach za kilkaset złotych. Na koniec dodać należy jeszcze jedną kwestię - jeśli ktoś liczy na to, że iPad zastąpi mu telefon z dobrym aparatem fotograficznym czy klasyczną "małpkę" może natrafić na prozaiczne trudności… Choć jakość multimediów będzie w porządku, to musimy liczyć się z tym, że iPad nie jest najwygodniejszym urządzeniem do robienia zdjęć i filmów z racji jego gabarytów. A jeśli mimo to ktoś się uprze… to będzie wyglądał z foto-deską dosyć głupio… Odtwarzanie muzyki i filmów Tablety, telefony czy odtwarzacze muzyczne Apple’a konstruowane są pod kątem korzystania ze sklepu iTunes. Polityka ta zakłada, że w standardzie obsługiwane są takie formaty multimediów, jakie możemy zakupić w sklepie. W efekcie tego, bez użycia dodatkowych aplikacji, skazani jesteśmy na konwertowanie plików i stałe uwiązanie naszego iPada do aplikacji iTunes zainstalowanej na komputerze. Dla "ułatwienia" pliki możemy kupić bezpośrednio na tablecie, ale jeśli zależy nam na słuchaniu już posiadanej muzyki, musimy liczyć się z częstą synchronizacją tabletu z komputerem. Mile widziane formaty audio to MP3 i AAC, a już takie WMA będzie najpierw przez iTunes konwertowane. W przypadku filmów problemów nie sprawią pliki MP4 oraz MOV o rozdzielczości do FullHD, w przypadku plików DivX, XviD czy MKV czekają nas albo samodzielna wstępna konwersja, albo eksperymentowanie z dodatkowymi odtwarzaczami dostępnymi w iTunes. Niewątpliwą zaletą iPada jest zastosowanie przez producenta bardzo szybkiej pamięci wewnętrznej, o prędkości zapisu rzędu kilkunastu megabajtów na sekundę. Nawet więc bardzo duże biblioteki trafiają do tabletu błyskawicznie. Tablet bez trudu poradził sobie z nagraniami wideo jakości FullHD nagranymi aparatem cyfrowym Fujifilm X10 (MOV), jak i z Sony Alpha A55 (MP4) - w ich przypadku nie było już jednak możliwe płynne zoomowanie, dostępne w galerii filmów nagranych tabletem. W dalszym ciągu możemy jedna podczas oglądania filmu wykadrować tenże tak, by był na pełnym ekranie bez naruszenia proporcji obrazu. Wygląd naszej biblioteki muzycznej na iPadzie zależy bezpośrednio od nakładu pracy jaki wniesiemy w uporządkowanie zasobów muzycznych na komputerze. Gdy już (z oporami) przyzwyczaimy się do filozofii komputerowego iTunes, trudno nam będzie wrócić do MP3-kowego bałaganu. W sumie to da się budowanie biblioteki w iTunes ominąć - przeciągając pliki bezpośrednio do iPada wyświetlanego na liście urządzeń w iTunes, ale stracimy w ten sposób możliwość poukładania naszych plików w albumy czy dodania okładek albumów… i będziemy mieli wielki worek plików, nad którymi trudno będzie na iPadzie zapanować. Tablet daje nam możliwość sortowania utworów według list, wykonawców, albumów, gatunków i kompozytorów. W ustawieniach urządzenia znajdziemy szereg predefiniowanych schematów korektora muzycznego, choć moim zdaniem nie ma sensu psuć świetnej jakości dźwięku wydobywającego się z urządzenia bez jakichkolwiek ulepszaczy. Jakość dźwięku jest właściwie wzorcowa i trzeba już chyba mieć słuch absolutny, wsparty rewelacyjnymi słuchawkami, by móc narzekać. iPad nie ma przy tym za zadanie zastąpić nam iPoda, ale muzyka np. podczas przeglądania stron internetowych to miły dodatek. Nieźle sprawuje się też wbudowany głośnik - dalej dostajemy mono, jednak sprawniejsze niż niejedne głośniki stereo montowane w tabletach. Bez trudu zaprezentujemy znajomym film z YouTube’a nawet w dość głośnym otoczeniu, a i jako muzyczny towarzysz podczas robienia śniadania czy kąpieli nowy iPad nie zawiedzie. Zabrakło funkcji radia. Tej jednak już w urządzeniach Apple’a pewnie się nie doczekamy. Pozostają radia internetowe, które w warunkach domowych, przy stałym dostępie do Internetu przez Wi-Fi sprawują się dużo lepiej niż radia analogowe. No a nie oszukujmy się, iPad to jednak bardziej zwierze domowe, siedzące na kanapie, niż obsługiwany w ruchu iPhone. Gry, grzanie się tabletu i o App Store słów kilka Apple iPad równa się rozrywka. Wiele osób twierdzi, że to świetne narzędzie pracy, jednak moim zdaniem (po wielu podejściach do tematu), bez sprzętowej klawiatury i pełnej pracy wielozadaniowej prawdziwej pracy na tablecie nie ma (być może zmieni to wreszcie Windows 8). Jeśli nie chcemy jedynie udawać, że mobilnie pracujemy, zamiast inwestować w iPada kupmy sobie subnotebooka, ultrabooka czy w ostateczności netbooka. iPad to fajny dodatek, czasem swojego rodzaju pomocnik biznesmena (ze świetnym kalendarzem i aplikacją pocztową), jednak to, w czym jest najlepszy to rozrywka. Nasze gry korzystać będą z układu Apple A5X SoC, z dwurdzeniowym procesorem ARM Cortex A9 taktowanym zegarem 1 GHz (tak, to ten sam co w iPadzie 2) i z nowym, czterordzeniowym chipem graficznym PowerVR SGX543MP4. Do tego producent zaoferował dwa razy więcej pamięci RAM niż do tej pory, czyli cały gigabajt. Jak to się sprawuje w praktyce? Tablet dostałem świeżo po premierze, więc niewiele było jeszcze gier w pełni prezentujących potencjał trzeciej generacji iPadów. Nabyłem więc promowaną podczas konferencji Apple’a grę Infinity Blade II, jako swojego rodzaju pewniaka. No i co tu dużo mówić… jeszcze nie tak dawno temu tej jakości gry przyspieszały akcję serca posiadaczy konsoli. Do nowego iPada trafił dokładnie ten sam chip graficzny, co do PlayStation Vita. Wydajność ponad 130 mln trójkątów na sekundę to dwa razy więcej niż do zaoferowania ma PlayStation 2 i 5-6 więcej niż przetworzyć potrafi PlayStation Portable. Nim jednak ogarnie nas przesadny zachwyt, trzeba wziąć poprawkę na to, że nowa konsola Sony ma sześciokrotnie mniejszą rozdzielczość ekranu niż iPad i produkt Apple’a sporą część mocy obliczeniowej potężnej karty graficznej przeznaczyć będzie musiał na renderowanie obrazu o większej rozdzielczości. O ile przy przeglądaniu Internetu, oglądaniu filmów czy sprawdzaniu poczty nowy tablet Apple’a zachowuje zimną krew, o tyle już uruchomienie zasobożernej gry potrafi rozgrzać urządzenie do czerwoności. Co ciekawe w moich testach najskuteczniejszy był nie wymuskany Infinity Blade II, lecz dwuwymiarowy World of Goo. Po 40 minutach gry od trzymania gorącego iPada zaczynały pocić się dłonie i grę trudno było nazwać komfortową. Tablet potrafi rozgrzewać się w warunkach pokojowych do 40-kilku stopni Celsjusza (skok o nawet 20 stopni), podczas gdy przy tych samych czynnościach iPad 2 nie przekracza temperatury 30-32 stopni. Problem jest jednak mniejszy niż nagłaśniają go media z racji specyfiki samego produktu. iPad to kawał ciężkiej blachy i szkła - nie będziemy na nim na dłuższą metę grali trzymając urządzenie w dłoniach. Prędzej wyląduje on w okładce Smart Cover czy też po prostu będzie leżał przed nami. Gry sterowane akcelerometrem to po pewnym czasie już bardziej trening siłowy niż przyjemność. Najdłużej wytrzymamy przy tytułach, które nie wymagają machania iPadem we wszystkie strony, a przy tych nagrzewanie się tabletu przeszkadzać nam będzie najmniej. Muszę przyznać, że trochę rozczarowałem się aktualną jakością aplikacji dostępnych w App Store. Być może to jedynie efekt świeżości tabletu (i braku optymalizacji), ale wcześniej w przypadku produktów Apple’a właściwie nie miałem do czynienia z niestabilnymi programami. Zdarzały one się raz na kilka miesięcy, a mówię tu o bibliotece ponad 500 pobranych tytułów. Zumi bardziej nie działało niż działało, wieszał się yxplayer2, problemy były też z TVN Playerem. Wszystko to są oczywiście aplikacje zewnętrznych firm, więc nie do końca można winić Apple’a za ich niestabilność, jednak wizja perfekcyjnego sklepu, w którym aplikacje są skrupulatnie sprawdzane złapała u mnie głęboką rysę. To jednak, co udało się uruchomić prawidłowo na iPadzie, wyglądało o niebo lepiej niż odpowiedniki w wersji dla systemu Android… i w tej materii nic się nie zmieniło. Na koniec garść statystyk - w chwili premiery nowego iPada (7. marca 2012 roku) w Apple App Store było 585 tys. aplikacji (tu uwaga, we wszystkich mobilnych sklepach do worka aplikacji wrzucane są też ebooki), z czego ponad 200 tys. miało swoją dedykowaną wersję dla iPadów. Podsumowanie The New iPad powinien w moim odczuciu nazywać się Apple iPad 2S. Owe "S" Apple zwykł dodawać do nazwy urządzenia, gdy wprowadzane zmiany ocenił na bardziej ewolucyjne niż rewolucyjnie, a to właśnie ewolucja, a nie rewolucja czeka miłośników produktów Apple’a w trzeciej generacji iPadów. Z ekstremalnie ostrym obrazem i wybitną wydajnością tabletu nie da się w żaden sposób "dyskutować". To absolutne wyżyny tabletowego rynku. Ucieszyć mogą też duże możliwości aparatu fotograficznego, ale litości - tablet to nie sprzęt do wykonywania zdjęć czy nagrywania filmów, w tej materii urządzenia te są po prostu niewygodne. Pozostałe zmiany to mało istotne dodatki, jak Bluetooth 4.0 (za pomocą którego podłączymy tylko słuchawki), dwukrotnie większa pojemność baterii (ale czas pracy taki sam jak w iPadzie 2) czy LTE (działające tylko na rynku amerykańskim). Stuningowany system operacyjny - iOS 5.1 - dostępny jest i w iPadzie 2, a garść nowych gestów, choć niewątpliwie przydatnych, rewolucji nie czyni. Do tego dochodzą dwie wady względem iPada 2 (pomijając różnicę w cenie): większa masa i grubość tabletu oraz sporadyczne problemy z przegrzewaniem się urządzenia (zapewne nasilą się w okresie letnim). Według mnie, jeśli już ktoś ma iPada 2, nową wersję urządzenia może sobie spokojnie odpuścić, czekając na rewolucję (miejmy nadzieję) w 2013 roku. Inaczej wygląda sytuacja osób, dla których The New iPad miałby być pierwszym tabletem czy też aktualizacją dla iPada pierwszej generacji. O ile takie osoby mają odpowiedni zasób środków na zakup, a przy okazji nie chcą wstydzić się jakością zdjęć z tabletu, to nowa propozycja Apple’a może okazać się strzałem w dziesiątkę. Trzeba jednak pamiętać, że choć pod względem płynności działania i jakości wykonania tablety z Androidem są daleko w tyle za produktami Apple’a, to Apple przoduje też w ilości ograniczeń. Podłączenie pendrive’a do tabletu, wsunięcie karty pamięci z aparatu, praca tabletu jako dysk przenośny, proste kopiowanie muzyki i filmów (dowolnych formatów) do pamięci urządzenia czy menadżery plików zbliżone do tych na komputerze to w przypadku iPada rzeczy dostępne jedynie po ostrych modyfikacjach oprogramowania tabletu, wymagające zakupu dodatkowego sprzętu lub po prostu niemożliwe. I w tym momencie wraca wspomniana przeze mnie kwestia zastosowań iPada… To zdecydowanie bardziej urządzenie do zabawy, niż do poważnej pracy. Warto o tym pamiętać podając kartę kredytową kasjerowi - inwestujemy w drogi gadżet, zabawkę, nasz wizerunek (czy jak kto woli "lans"), pewien styl bycia, ale już nie w poważne narzędzie pracy, które zwiększy naszą produktywność. Jeśli ktoś z uporem maniaka twierdzi, że w erze "Post-PC" iPad w pełni zastępuje mu komputer, to na tym komputerze na pewno nie pracuje. Tym, którzy na nowego iPada się zdecydują, pozostaje mi życzyć udanej zabawy - a taką The New iPad zdecydowanie im zaoferuje:-). Wady: - iPad nie jest w pełni autonomicznym urządzeniem, bez iTunes na komputerze wielu rzeczy nie da się zrobić - wzrost masy i gabarytów względem iPada 2 - brak pracy w trybie dysku przenośnego - ograniczona obsługa formatów audio i wideo - brak gniazda kart pamięci - duży poziom refleksów na ekranie przy pracy poza pomieszczeniami - tendencja do przegrzewania - przeglądarka internetowa bez obsługi elementów Flash - bardzo ograniczone możliwości personalizowania interfejsu - głośnik mono - brak słuchawek w zestawie - Bluetooth służy tylko do podpięcia słuchawek - brak możliwości podpięcia pendrive’ów - brak nawigacji głosowej krok-po-kroku w standardzie - brak Siri - ubogi zestaw podstawowych aplikacji (względem iPhone’ów brak pogody, zegara, informacji giełdowych czy dyktafonu) - cena Zalety: - perfekcyjne spasowanie obudowy i jakość materiałów - najwyższa na rynku tabletów rozdzielczość ekranu - obsługa szybkich standardów transmisji danych (nawet pomijając LTE) - ekstremalnie szybki i stabilny interfejs - wysokiej jakości zdjęcia i filmy FullHD - bardzo dobra jakość dźwięku - donośny głośnik - obsługa wygodnych 4- i 5-ciopalcowych gestów multitouch - olbrzymia liczba zgodnych aplikacji - topowa jakość gier i aplikacji dodatkowych - perfekcyjnie przygotowane aplikacja do obsługi poczty i kalendarz - wygodne prowadzenie rozmów wideo z innymi użytkownikami produktów Apple’a (FaceTime) Przykładowy klip wykonany tabletem Apple iPad 3 - video (plik .mov, 42 MB). Zdjęcia wykonane aparatem wbudowanym w tablet: Zdjęcia makro: Zdjęcie z przedniego aparatu: Urządzenie do testów dostaliśmy od operatora sieci Orange.

Chiny szastają pieniędzmi. Na AI idą grube miliardy dolarów

Honor GT Pro to potwór z podkręconym Snapdragonem 8 Elite. Bije rekordy

Rosja pręży muskuły, ale to technologiczny skansen

AMD Radeon RX 9060 XT z dokładną datą premiery

Poświąteczne szaleństwo w Media Expert. Takich promocji jeszcze nie było

Masz dość swojego routera? Jest rozwiązanie

Redmagic 10 Pro: Ekran bez wycięcia i bateria 7050 mAh (test)

Razer Iskur V2 X – „Budżetowy” fotel za 1300 zł? Sprawdzam, czy warto

ING z ostrzeżeniem. Chodzi o takie tajemnicze wiadomości

Numer z kodem. Uważaj, 28-latek stracił tak 1000 zł

Revolut znosi opłaty. Zobacz, jak i kiedy skorzystasz

PKO BP zmienia zasady. Zapisz datę 6 maja

Nowy polski serial to murowany hit? Wiadomo, kiedy premiera

Ten serial przykuje nas do ekranu na długie godziny. Nr 1 na Netflixie

Cyberpunk 2077. Switch 2 dostanie coś, czego nie było na PS5 i Xboxie

Growa niespodzianka. Miliony tego potrzebowały, a nikt nie wiedział

Test tabletu Apple The New iPad (iPad 3)

Zobacz więcej

Redmagic 10 Pro: Ekran bez wycięcia i bateria 7050 mAh (test)

Razer Iskur V2 X – „Budżetowy” fotel za 1300 zł? Sprawdzam, czy warto

Amazfit Active 2 zwyczajnie zgładził droższego Xiaomi (test)

Wyszukiwarka

Menu

Nasze strony