Konieczność dopasowania do modułów Moto Mods narzuciła projektantom Motoroli sporo ograniczeń w kwestii wyglądu Z3 Play. Siłą rzeczy smartfon musiał być bardzo podobny do poprzednich modeli z serii. Dostaliśmy więc obudowę o tym samym kształcie i wymiarach co w dotychczasowych smartfonach Moto Z. Smartfon nadal jest ekstremalnie cienki, ma zaokrąglone rogi obudowy oraz stosunkowo mocno wystający aparat, co jest już pewnego rodzaju tradycją w Motorolach. Powiększony został za to ekran i z 5,5 cala zrobiło nam się 6 cali ze stosunkowo wąskimi ramkami.
Skoro kształt obudowy nie mógł się zmienić, producent postanowił pozmieniać układ niektórych elementów. Dzięki temu czytnik linii papilarnych spod ekranu powędrował na prawy bok obudowy, w miejsce, w którym w niemal każdym smartfonie mamy przycisk blokady ekranu. Dzięki temu w naturalny sposób palec zawsze ląduje na czytniku. Nad nim umieszczone zostały dzielone przyciski regulacji głośności, a sam włącznik został przemieszczony na lewy bok. Na przednim panelu, pod ekranem widzimy logo Motoroli i dwa otwory mikrofonów, a nad nim głośnik rozmów, przedni aparat i zgrabnie ukryte czujniki. Na dolnej krawędzi mamy port USB typu C, a na górnej gniazdo kart (hybrydowe). Na tylnym panelu, obok wspomnianego wcześniej aparatu, znajdziemy logo Motoroli oraz charakterystyczne złącze służące do podłączenia modułów Moto Mods.
Kontynuując temat zmian wizualnych, w Z3 Play znajdziemy inny materiał na tylnym panelu. Miejsce matowego metalu zajęło szkło i to nie było dobre posunięcie. Metal w Z2 Play, nawet w złotym wariancie kolorystycznym, nie miał tendencji do rysowania się. O szkle tego nie można powiedzieć i tylny panel bardzo szybko pokrywa się rysami. Jeszcze szybciej od niego rysuje się otoczka złącza modułów. Na szczęście tendencji do zbierania zarysowań nie wykazuje moduł aparatu.
Z3 Play jest mimo wszystko wykonana perfekcyjnie. Szkło i metal są ze sobą idealnie spasowane i pod tym względem nie można jej zupełnie nic zarzucić.
