Klawiatura i wiadomości
Klawiatura QWERTY, to główny znak rozpoznawczy modelu 302. Mój zachwyt wyglądem telefonu jest niczym w porównaniu z wyglądem klawiatury. A ta, w białej wersji telefonu, podświetlana jest jaskrawym, niebieskim kolorem i wygląda obłędnie. Na biało podświetlone są dwa klawisze skrótów, a słabym białym światłem obramowany został klawisz nawigacyjny. Działa to też jako powiadomienie o nieodebranych wiadomościach, czy połączeniach i wtedy otoczenie d-pada pulsuje jaśniejszym, białym światłem.
Przyciskom funkcyjnym, jak i kierunkom przycisku nawigacyjnego możemy przypisać dowolną funkcję. Lewy przycisk skrótów, to klawisz Kontakty i do niego możemy przypisać skrót do społeczności, kontaktów, czatu lub skrzynki pocztowej. Prawy przycisk, to klawisz Wiadomości i do niego możemy przypisać pocztę, czat, utwórz wiadomość, skrzynkę odbiorczą lub kontakty. Można je też całkowicie wyłączyć. Na klawiaturze umieszczono wygodne skróty do modułu Bluetooth, Wi-Fi i wyciszenia telefonu.
Edytor wiadomości, to również to samo, co znajdziemy w starszych modelach Nokii. Okno tworzenia wiadomości nie zmieniło się i posiada te same, tak samo działające funkcje od lat. Wprowadzanie tekstu nie jest jednak czynnością wygodną, przynajmniej na początku. Klawisze są słabo wyczuwalne, śliskie, wciskają się zdecydowanie za miękko i niepewnie. Dopiero po napisaniu kilkudziesięciu wiadomości klawiatura przestaje być tak straszna jak na początku i da się opanować w miarę szybkie pisanie. Osoby z grubszymi palcami mogą mieć problemy z wprowadzeniem treści ze względu na rozmiar klawiszy.
Za wiadomości mailowe odpowiada zewnętrzna aplikacja Poczty. Konfiguracja konta jest prosta i bezproblemowa, ale z wiadomościami miałem ten sam problem, co w przypadku modelu C2-02. Telefon nie powiadamiał mnie o nowych mailach. Za każdym razem musiałem uruchomić program i sprawdzić czy przypadkiem nie pojawiły się nowe wiadomości.
Łączność i Internet
Asha 302 została wyposażona w iście smartfonowy pakiet łączności. Obok standardowego Bluetooth’a w wersji 2.1 znajdziemy tu HSPA (HSDPA 14,4 Mb/s, HSUPA 5,76 Mb/s) oraz Wi-Fi w standardach b/g/n. Żeby wykorzystać taki pakiet łączności przydałaby się jakaś sprawnie działająca przeglądarka, ale ta zainstalowana fabrycznie, to zdecydowanie przerost formy nad treścią. Wolne działanie, sporo opcji i kapryśne wczytywanie stron. Z pomocą jak zwykle przychodzi nam Opera mini. Po jej zainstalowaniu jestem w stanie uwierzyć, że gdzieś w środku siedzi gigahercowy procesor, ponieważ strony wczytują się błyskawicznie, jak na tego typu telefon. W działaniu modułu Bluetooth i Wi-Fi nie znalazłem żadnych nieprawidłowości. Działają bez żadnych zastrzeżeń.
Jak na młodzieżowy telefon przystało, nie mogło w nim zabraknąć aplikacji do obsługi serwisów społecznościowych. Aplikacja obsługuje serwisy: Facebook, Twitter, orkut i Flickr. Niestety, dużo lepszym wyjście będzie korzystanie z nich poprzez Operę mini. Aplikacja jest wolna, wpisy wczytują się ze sporym opóźnieniem, a i nie zawsze wszystkie z nich są wczytywane.
