Test telefonu Samsung S5610

Przyszło nam wszystkim dożyć czasów, w których telefon, to obudowa z dużym wyświetlaczem pokrytym panelem dotykowym, nierzadko pozbawiona przycisków. Producenci do minimum ograniczają modele o klasycznej budowie, a jak już takie się pojawiają, to po cichu, bez rozgłosu i są to modele z najniższej, budżetowej półki. Osobom szukającym klasycznego telefonu ze specyfikacją nie ograniczającą się tylko do najprostszych funkcji wyszedł na przeciw Samsung, prezentując model S5610. Jednobryłowa obudowa, klasyczna klawiatura numeryczna, niezły aparat z autofocusem, HSDPA. Przyszło nam wszystkim dożyć czasów, w których telefon, to obudowa z dużym wyświetlaczem pokrytym panelem dotykowym, nierzadko pozbawiona przycisków. Producenci do minimum ograniczają modele o klasycznej budowie, a jak już takie się pojawiają, to po cichu, bez rozgłosu i są to modele z najniższej, budżetowej półki. Osobom szukającym klasycznego telefonu ze specyfikacją nie ograniczającą się tylko do najprostszych funkcji wyszedł na przeciw Samsung, prezentując model S5610. Jednobryłowa obudowa, klasyczna klawiatura numeryczna, niezły aparat z autofocusem, HSDPA. W specyfikacji brakuje tylko Wi-Fi. Telefon od razu wzbudził moje zainteresowanie, bo Samsung nie wypuścił podobnego telefonu od czasów, ciągle godnego uwagi, S7220. Czy S5610 okaże się tak dobry, jak wskazuje na to specyfikacja? Czy osoby szukające powrotu do klasyki bez utraty współczesnej funkcjonalności powinny zainteresować się tym modelem? Na te i inne pytanie odpowie poniższa recenzja. Zestaw W niewielkim, tekturowym pudełku, obok telefonu znalazła się jedynie ładowarka i zestaw instrukcji. Zdecydowanie brakuje jakiegokolwiek zestawu słuchawkowego, a i za obecność karty pamięci na pewno nikt by się nie obraził. Budowa S5610 jest klasycznym, jednobryłowym telefonem o wymiarach 118,9 x 49,7 x 12,9 mm i masie 91 gramów. Jak na obudowę tego typu Samsung jest dość długi, wyraźnie większy od używanego przeze mnie równolegle Sony Ericssona K770i. Masa jest odpowiednia, telefon nie jest za ciężki, ale też nie zapomnimy, że mamy go w kieszeni. Największą część przedniego panelu zajmuje, otoczony czarną ramką, ekran o przekątnej 2,4 cala. Ramka daje wrażenie, że ekran jest większy niż w rzeczywistości. Nad wyświetlaczem znajduje się srebrny, podłużny głośnik rozmów, a pod nim napis Samsung. Poniżej mamy płaską, dzieloną w poziomie klawiaturę numeryczną, dwie słuchawki, dwa klawisze funkcyjne i klasyczny D-pad. Na lewym boku telefonu umieszczono srebrne przyciski do regulacji głośności i otwór zaczepu na smycz, a na prawym boku jednostopniowy przycisk aparatu. Dolna krawędź zawiera niewielki otwór mikrofonu. Na górnej znajdziemy dwa gniazda: zasłonięte zasuwą microUSB, a obok Jack 3,5 mm. Tył urządzenia, to umieszczone na jednym poziomie, głośnik zewnętrzny, otoczony srebrną ramką obiektyw 5-megapikselowego aparatu i diodowa lampa błyskowa. Pod nimi napis "5.0 MEGA". Na samym dole mamy białą strzałkę pokazującą kierunek zdejmowania tylnej klapki, a pod nią wyryty napis Samsung. Pod tylną klapką gniazdo kart pamięci (MicroSDHC do 32 GB), bateria i pod nią gniazdo karty SIM. Samsung na pierwszy rzut oka wydaje się cały metalowy. Niestety, metalowa jest tylko tylna klapka. Cała reszta wykonana jest z twardego, bardzo dobrej jakości, plastiku. Powierzchnia ekranu, też plastikowa, jest gruba i twarda. Pomimo tego, że nie byłem pierwszą osobą korzystającą z tego egzemplarza, nie pojawiła się na niej ani jedna rysa. Nie można tego powiedzieć o tylnej klapce, która dość łatwo się rysuje. Spasowanie elementów jest niemalże wzorowe. Obudowa trzeszczy dopiero przy naprawdę mocnym ściśnięciu. Podświetlenie klawiatury prześwituje pomiędzy klawiaturą, a bokiem obudowy. Okazało się, że klawisze mają ok. pół milimetra luzów pomiędzy bokami obudowy. Można je delikatnie przesuwać na boki. Ale nie przeszkadza to podczas pisania wiadomości, ani też nie ma co się obawiać, że klawiatura wypadnie z obudowy. Telefon w kolorze srebrno szarym prezentuje się bardzo dobrze. Imitujące metal obudowa z charakterystycznymi, typowymi dla metalu, paskami w połączeniu z trochę większymi wymiarami powodują, że telefon wygląda bardzo elegancko i pod tym względem nie bałbym się porównać go do Nokii z serii E. Wyświetlacz, interfejs i działanie Samsung wyposażył model S5610 w ekran TFT o przekątnej 2,4 cala, wyświetlający 16 mln kolorów w rozdzielczości 240 x 320 pikseli, standardowy dla tego typu telefonów. Obraz jest dobrej jakości, kolory są żywe i wszystko wygląda ładnie póki telefon trzymamy prosto przed sobą. Kąty widzenia w poziomie są wręcz tragiczne i wystarczy niewielkie wychylenie telefonu żeby kolory mocno wyblakły (wychylenie w prawo) lub pociemniały (wychylenie w lewo). Pokazanie komuś czegoś na ekranie, to niezła gimnastyka, a pokazanie zrobionego przed chwilą zdjęcie kilku osobom musi skończyć się puszczeniem telefonu w obieg żeby każdy mógł je obejrzeć. Widoczność w pionie wypada zdecydowanie lepiej. W silnym słońcu czytelność ekranu jest przeciętna, ale nie trzeba szukać cienia w celu odczytania wiadomości. Jasność i czas podświetlenia ekranu można regulować. Pulpit telefonu, w zależności od naszych upodobań, może mieć klasyczny wygląd i zawiera wtedy standardowo pasek stanu u góry, pod nim informację o operatorze oraz zegar z datą umieszczony w jednym z trzech dostępnych miejsc lub też może być w formie "inteligentnego trybu oczekiwania". W tym trybie możemy umieścić na pulpicie do siedmiu elementów, takich jak: pasek skrótów, moi znajomi, zegar i datę, tekst ruchomy, zegar podwójny (czas w różnych strefach czasowych), Facebook, Twitter i kalendarz. Menu główne, to siatka 23 ikon umieszczona na dwóch ekranach przewijanych w pionie. Ikony są wizualnie zbliżone do tych, które możemy znaleźć w Samsungach pracujących pod kontrolą systemu Android. Czy taka ilość ikon jest tu potrzebna? To już kwestia gustu. Dzięki temu mamy szybszy dostęp do wielu funkcji, ale też równie dobrze można było takiej ilości ikon uniknąć. Rozbito tutaj Organizator na Zadania, Kalendarz i Notatki, wiadomości e-mail wyciągnięto z menu Wiadomości. Takie Menu sprawia wrażenie bardziej rozbudowanego telefonu, a to z pewnością nie wszystkim przypadnie do gustu. Możemy ustawić jeden z dwóch rodzajów czcionki, jeden z trzech jej rozmiarów (duża czcionka jest rzeczywiście sporych rozmiarów), jeden z trzech motywów (które ograniczają się tylko do zmiany kolorów podświetlenie i tła) i jeden z dwóch rodzajów przejść pomiędzy ekranami (przesuwanie na bok, rozchodzenie się na boki), które można też wyłączyć. Niestety nie zabrakło tutaj tego, na co zawsze narzekam w tańszych Nokiach, czyli skrótów w Menu głównym. Mamy więc Wiadom., Ustaw., oraz moje ulubione Udost. obr. Trochę to dziwne, skoro programiści potrafili bez problemu zmieścić w Menu "słownik angielski", a ustawienia okazały się za długim wyrazem. Szybkość działania jest bez zastrzeżeń, dopóki nie zaczniemy przeglądać zdjęć. Na co dzień korzystałem z karty o pojemności 8 GB zapełnionej w ok. 80%. Znajdowała się na niej masa plików z innych telefonów i zdęcia z nich w różnych rozmiarach. Przy przeglądaniu obrazów S5610 wyraźnie zwalniał i można było kilkakrotnie wcisnąć klawisz nawigacyjny w dół i patrzeć jak telefon powoli sam przewija listę. Jedna z największych bolączek tego modelu, to problem znany użytkownikom Samsunga od ładnych kilku lat - brak obsługi plików z nazwami dłuższymi niż 52 znaki. Jeśli takie znajdują się w którymś z folderów, telefon wyświetli nam stosowny komunikat o braku możliwości zobaczenia tych plików. Książka telefoniczna, zasięg i połączenia Połączenie, standardowo, możemy nawiązać wpisując numer ręcznie, wybierając go skrótem "szybkiego uruchamiania" (do 18 numerów), wybierając go z listy kontaktów lub też w "inteligentnym trybie oczekiwania" w opcji Moi znajomi. Czcionka na ekranie wybierania numeru może być ustawiona wg motywu lub też ręcznie, w rozmiarze małym lub dużym, w dowolnym, wybranym przez nas kolorze. Podpowiedź odnośnie numeru zostaje nam wyświetlona po wpisaniu minimum czterech pierwszych cyfr. Do kontaktu, przeniesionego wcześniej do pamięci telefonu, możemy dodać w sumie ponad czterdzieści różnych pól, takich jak adresy mailowe, numery telefonu, notatki, stanowiska, czy też samochód i adres. Kontakty mogą być synchronizowane z kontem pocztowym dzięki usłudze ActiveSync. Antena w Samsungu S5610 została umieszczona w dolnej części telefonu i został wyposażona w dodatkowy pin, który styka się z tylną klapką, która pełni rolę dodatkowej anteny. Pomimo takiej konstrukcji urządzenie jest odporne na "niewłaściwe trzymanie". Zasięg 2G spadał z maksymalnej skali tylko w momencie przełączania się z 3G, a 3G było niestabilne, ale tak już jest w moim miejscu zamieszkania. Jeszcze żaden telefon temu nie podołał na tyle, żeby utrzymywać stałe 3G. Ogółem rzecz biorąc zasięg jest dobry i nie sprawiał żadnych problemów. Jakość prowadzonych rozmów stoi na dobrym poziomie. Po przesiadce z indyjskich Nokii odczułem potężną różnicę. Głośność jest wzorowa, nie ma żadnych problemów z rozmawianiem w głośniejszym otoczeniu. Z jakością już nie jest aż tak różowo. Dźwięk jest wyraźny, ale trochę metaliczny i oceniłbym go całościowo na 7/10. Wiadomości i klawiatura Edytor wiadomości w S5610 składa się z dwóch pól, w mniejszym umieszczamy odbiorcę (wpisując go ręcznie lub wybierając z listy), a w większym wpisujemy treść. U dołu ekranu mamy opcję dodania różnych elementów do wiadomości (obraz, film, dźwięk, szablon, emotikony), co w przypadku dodania np. obrazu przekształca wiadomość w MMS. Po wpisaniu treści i dodaniu odbiorcy wystarczy wcisnąć wyślij i wiadomość zostaje wysłana. Telefon bezproblemowo radzi sobie również z obsługą wiadomości e-mail. Możemy jednocześnie skonfigurować kilka kont pocztowych. Wiadomości mogą być pobierane ręcznie lub automatycznie. Niestety zabrakło używanej zwykle przeze mnie opcji sprawdzania poczty co godzinę, musiałem wybierać między pobieraniem wiadomości co pół godziny lub co dwie godziny. Przez blisko miesiąc użytkowania telefonu nie miałem żadnych problemów z odbieraniem poczty. Telefon jest w stanie przechować maksymalnie 300 wiadomości SMS. Pamięć MMS-ów i maili jest ograniczona jedynie pamięcią wewnętrzną telefonu (ok. 100 MB). Klawiatura w S5610 jest płaska, plastikowa, dość twarda i na pierwszy rzut oka może nie wyglądać na wygodną. W praktyce jednak pisanie na niej jest przyjemną czynnością. Klawisze są sporych rozmiarów, odpowiednio od siebie oddalone i już drugą wiadomość pisałem swobodnie patrząc tylko na ekran. Działaniu słownika T9 nic nie mogę zarzucić. Ma przyzwoity zasób słownictwa i nie miałem żadnych problemów z korzystaniem z niego. Część muzyczna Ikona Muzyka w Menu prowadzi nas do Odtwarzacza muzyki. Znajdziemy tam nasze utwory podzielone wg artystów, rodzajów, albumów, list odtwarzania i oczywiście jest podgląd na wszystkie pliki muzyczne (o ile tylko ich nazwa nie przekracza wspominanych wcześniej 52 znaków). Wygląd Odtwarzacza zależny jest od tryby wizualizacji, którzy wybierzemy. Mamy więc na w górnej części tylko wizualizację i tytuł, okładkę albumu i więcej informacji o utworze wraz z ikonami informującymi o ustawieniach equalizera, odtwarzania losowego i powtarzania lub też połączenie tych dwóch widoków, jako trzecia opcja. W dolnej części ekranu niezmiennie widnieje oś czasu i skróty odpowiadające przyciskom D-pada. W ustawieniach, obok odtwarzania losowego i powtarzania, znajdziemy 12 gotowych ustawień korektora i włączenie opcji dźwięku przestrzennego. Radia nie znajdziemy w Menu głównym, jest ono schowane w Aplikacjach. Wizualnie jest to prosta aplikacja składająca się z osi częstotliwości, informacji o aktualnie słuchanej stacji i skrótów D-pada. W miejscu pisania testu telefon znalazł 15 stacji, co jest dobrym wynikiem. Nie ma żadnych problemów z trzymaniem sygnału. Stacje możemy zapisywać w pamięci telefonu, przypisując im własne nazwy. Nie zabrakło tez opcji nagrywania audycji i ustawieniu przypomnienia o ulubionym programie. Zarówno Radio, jak i Odtwarzacz mogą być zminimalizowane i obsługiwane z poziomu pulpitu. Zewnętrzny głośnik jest całkiem dobrej jakości. Jest donośny i nie ma żadnych problemów z usłyszeniem dzwonka będąc poza domem. Dodatkowo trzeba zaznaczyć, że S5610 dysponuje silnymi wibracjami. Pomimo tego, że dźwięk jest dość płaski, to nie jest denerwujący i w awaryjnej sytuacji spokojnie można posłużyć się telefonem jako źródłem dźwięku. Muzyka płynąca ze słuchawek sprostała moim oczekiwaniom. Używając słuchawek Cresyn C512h dźwięk był odpowiedniej głośności, był czysty, grając głównie środkiem skali jak większość tańszych Samsungów. Z powodzeniem można używać S5610 jako odtwarzacza, który zadowoli zdecydowaną większość użytkowników. Niestety mocy wyjściowej brakuje żeby napędzić bardziej wymagające, duże, stacjonarne słuchawki. Aparat i kamera Wbudowany aparat fotograficzny pozwala wykonywać zdjęcia w maksymalnej rozdzielczości 2592 x 1944 pikseli (5 Mpix). Nie zabrakło diodowej lampy błyskowej i funkcji autofocus. Menu aparatu jest proste i czytelne, takie samo jak w innych modelach Samsunga. Znajdziemy w nim kilka dostępnych scenerii (13), balans bieli, zmianę pomiaru oświetlenia, rozdzielczości, jasności i jakości zdjęć. Zdjęcia wykonujemy D-padem lub przyciskiem z boku obudowy. Niestety jest to przycisk jednostopniowy. Niepozornie wyglądający, niewielki aparat potrafi zrobić bardzo dobrej jakości zdjęcia. Potrzebuje jednak do tego dobrych warunków oświetleniowych. Wystarczy, że otoczenie jest trochę ciemniejsze lub słońce schowa się gdzieś za chmurami i zdjęcia od razu robią się szare, z wyraźnymi szumami i rozmytym tłem, a całość wygląda jakby było lekko zamglona. Na pochwałę zasługuje szybko działający autofocus, świetny tryb makro i lampa, które nie prześwietla zdjęć, nawet pomimo niewielkiej odległości od fotografowanego obiektu. Filmy kręcone są w rozdzielczości 320 x 240 pikseli (QVGA) z prędkością 30 klatek na sekundę. W menu kamery możemy wybrać tylko tryb oświetlenia i zmienić rozdzielczość oraz długość filmu. Nagrania są płynne, te 30 klatek rzeczywiście robi swoje, ale przy tak niskiej rozdzielczości ciężko mówić o jakiejś użyteczności kamery w tym modelu. Co najwyżej jako ostateczność w awaryjnej sytuacji. Możliwość nagrywania przynajmniej w rozdzielczości VGA byłoby zdecydowanie dużo lepszą opcją. Łączność i Internet S5610 został wyposażony przez Samsunga w przyzwoity pakiet łączności ze światem. Mamy więc gniazdo microUSB 2.0, mamy Bluetooth 3.0, a z Internetem połączy nas, w zależności od zasięgu, EDGE lub HSDPA, do 7,2 Mb/s. Do pełni szczęścia zdecydowanie brakuje modułu Wi-Fi. Systemowa przeglądarka ma tylko jedno zastosowanie, można za jej pomocą pobrać Operę mini. NetFront v4.1 jest wolny, niewygodny i potrafi mieć problemy nawet ze stronami w wersjach mobilnych. Za pomocą Opery komfort przeglądania zasobów sieci zdecydowanie wzrasta. Szybkość wczytywania stron jest bardzo dobra i nie można jej nic zarzucić, jak na telefon tego typu. We współczesnym telefonie nie może zabraknąć aplikacji służących do obsługi portali społecznościowych. W S5610 z nalazło się miejsce dla aplikacji Facebooka i Twittera. Proste programy, które w minimalnym stopniu pozwolą nam być na bieżąco z wydarzeniami naszych znajomych. Są one jednak wolne, nie wyświetlają wszystkich treści, a inne potrafią być wyświetlane błędnie. Tajemnicza ikona w Menu opisywana jako Udost.obr. teoretycznie pozwala nam zamieścić obrazy w popularnych serwisach, taki jak. Facebook, Flickr, Photobucket i Picasa. Niestety zamiast prowadzić nas do aplikacji, która ułatwi nam wstawienie zdjęcia, zostajemy przekserowaniu na stronę mobilną danego serwisu uruchomioną w fabrycznej przeglądarce internetowej. A ta, jak już pisałem, jest tak szybka i wygodna, że wstawienie zdjęcia gdziekolwiek, to czysta abstrakcja. Komunikator, czyli aplikacje do obsługi MSN Messengera, komunikatora Yahoo!, Gtalk’a i Facebooka, to kolejna aplikacja działająca w teorii. W praktyce nie udało mi się ani razu połączyć z którymkolwiek komunikatorem, pomimo wielu prób. Problem z wolnym przesyłaniem i odbieraniem plików przez Bluetooth został wyeliminowany. Przesłanie zdjęcia, czy też pliku muzycznego ważącego 2-5 MB trwa kilkanaście sekund. Dodatki, inne funkcje Zacznijmy może od narzekania na to, czego brakuje. A narzekać trzeba na to, do czego Samsung zdążył nas już przyzwyczaić, czyli Java. Wszelkiego rodzaju gry i aplikacje działają, ale tylko w przypadku kiedy rozmiar pliku nie przekracza 500 KB . Na szczęście można to obejść zwiększając tą wartość w menu serwisowym telefonu. Jeszcze raz wytknę niezrozumiały brak obsługi plików z nazwami dłuższymi niż 52 znaki. Zabrakło też niestety, wzorem innych modelu Samsunga, obsługi plików tekstowych. Jedynie pliki .txt są rozpoznawane, ale są automatycznie zamieniane na notatki, których długość zostaje skracana do 160 znaków. Opcje dodatkowe są standardowe, czyli kalkulator, przelicznik walut, konwerter jednostek, dyktafon, kalendarz itp. Oprócz tego trzy gry w wersji trial. Znajdziemy też edytor obrazów oferujący sporą ilość modyfikacji kolorów i kształtów zdjęć. Dziwnym dodatkiem jest słownik języka angielskiego. Nie jest to słownik angielsko polski. Wszystkie hasła i definicje są w języki angielskim. Bateria Energia potrzebna do działania dostarczana jest przez litowo jonową baterię i pojemności 1000 mAh. Przy dziennym użytkowaniu, wynoszącym ok. 15 minut rozmowy, 5-10 SMS-ów, godzinę muzyki na słuchawkach, automatyczne sprawdzanie poczty co pół godziny i kilkurazowe sprawdzenie wiadomości w Internecie S5610 pracuje prawie cztery doby. Wszystko to przy niestabilnym zasięgu 3G. Naładowany telefon w poniedziałek musiałem podłączyć do prądu w połowie tygodnia, a kolejne ładowanie przypadało na początek kolejnego tygodnia. Jest to dobry wynik i bateria to zdecydowanie jedna z mocniejszych stron tego telefonu. Podsumowanie Powtórzmy pytanie z pierwszego akapitu, czy osoby szukające powrotu do klasyki, bez utraty współczesnej funkcjonalności, powinny zainteresować się tym modelem? Zdecydowanie tak, ale muszą być świadome wad tego modelu. Bardzo słabe kąty widzenia wyświetlacza i niezrozumiałe ograniczenia zdecydowanie psują całościową ocenę bardzo udanego telefonu. A takim Samsung S5610 niewątpliwie jest. Wygodna klawiatura, bardzo dobre wykonanie, mocna bateria, multimedia stojące na dobrym poziomie, szybki moduł HSDPA. Do pełni szczęścia brakuje tylko Wi-Fi. S5610 obecnie kosztuje 350-480 zł w sklepach internetowych, ok. 300zł zapłacimy za używane egzemplarze na aukcjach internetowych, a w ofertach operatorów można go dość tanio nabyć w niższych abonamentach. Są to bardzo dobre ceny, adekwatne do możliwości tego modelu. Osoby poszukujące eleganckiego, klasycznego telefonu zdecydowanie powinny się Samsungiem S5610 zainteresować. Plusy: - dobra jakość połączeń; - wygodna klawiatura; - dobre wykonanie; - dobra bateria; - przyzwoitej jakości aparat; - dobra jakość dźwięku na słuchawkach i donośny głośnik; Minusy: - wyświetlacz z bardzo słabymi kątami widzenia; - mała pojemność skrzynki wiadomości SMS; - brak obsługi plików z nazwami dłuższymi niż 52 znaki; - brak obsługi aplikacji JAVA większych niż 500 KB ; - wolne przeglądanie zdjęć; Przykładowy klip wykonany telefonem Samsung S5610 - video (plik .mp4, 1 MB). Zdjęcia wykonane aparatem wbudowanym w telefon:

Chiny szastają pieniędzmi. Na AI idą grube miliardy dolarów

Honor GT Pro to potwór z podkręconym Snapdragonem 8 Elite. Bije rekordy

Rosja pręży muskuły, ale to technologiczny skansen

AMD Radeon RX 9060 XT z dokładną datą premiery

Poświąteczne szaleństwo w Media Expert. Takich promocji jeszcze nie było

Masz dość swojego routera? Jest rozwiązanie

Redmagic 10 Pro: Ekran bez wycięcia i bateria 7050 mAh (test)

Razer Iskur V2 X – „Budżetowy” fotel za 1300 zł? Sprawdzam, czy warto

ING z ostrzeżeniem. Chodzi o takie tajemnicze wiadomości

Numer z kodem. Uważaj, 28-latek stracił tak 1000 zł

Revolut znosi opłaty. Zobacz, jak i kiedy skorzystasz

PKO BP zmienia zasady. Zapisz datę 6 maja

Nowy polski serial to murowany hit? Wiadomo, kiedy premiera

Ten serial przykuje nas do ekranu na długie godziny. Nr 1 na Netflixie

Cyberpunk 2077. Switch 2 dostanie coś, czego nie było na PS5 i Xboxie

Growa niespodzianka. Miliony tego potrzebowały, a nikt nie wiedział

Test telefonu Samsung S5610

Zobacz więcej

Redmagic 10 Pro: Ekran bez wycięcia i bateria 7050 mAh (test)

Razer Iskur V2 X – „Budżetowy” fotel za 1300 zł? Sprawdzam, czy warto

Amazfit Active 2 zwyczajnie zgładził droższego Xiaomi (test)

Wyszukiwarka

Menu

Nasze strony