Test telefonu/tabletu Samsung N7000 Galaxy Note

Absurdalnie duży smartfon i równie absurdalnie mały tabletAbsurdalnie duży smartfon i równie absurdalnie mały tablet - tak powiedzą przeciwnicy Samsunga N7000 Galaxy Note. Inaczej powiedzą ci, którym to nietypowe urządzenie odpowiada ciekawy sposób na zastąpienie dwóch urządzeń jednym. Tu jednak od razu dzwoni w głowie hasło jak coś jest do wszystkiego, to jest do niczego - szczęśliwie nijak mające się do Note’a. Niewątpliwie Galaxy Note jest urządzeniem niszowym, ale nie jest to mała nisza, bo Samsung sprzedał 1 mln sztuk swojego notatnika w 2 miesiące od jego premiery. Co takiego ma Note, że mimo zupełnie niewymiarowej obudowy sprzedaje się aż tak dobrze? No więc ma wszystko co oferują tablety i najlepsze smartfony: ekstremalnie wydajne podzespoły, ekran o wielkiej rozdzielczości, której szukać raczej trzeba w komputerach, a nie w smartfonach, rewelacyjną jakość multimediów i wisienkę na torcie w postaci rysika rejestrującego 21 stopni nacisku. Nawet Galaxy SII po chwili zabawy Notem zaczyna wyglądać mizernie, z kolei 10-calowy iPad wydaje się przy Galaxy Note wielką, nieporęczną krową… No i ten ekran Super AMOLED… Im większy, tym bardziej hipnotyzujący. Zapraszam do lektury recenzji najdziwniejszego smartfonu (a może tabletu), jaki trafił na rynek w 2011 roku. Zestaw sprzedażowy Po zobaczeniu pierwszych zdjęć porównawczych Note’a, spodziewałem się olbrzymiego pudełka. Tymczasem produkt Samsunga mieści się w opakowaniu, które i dla smartfonu z 4-calowym ekranem jakieś specjalnie za duże by nie było. Uff… czyli jednak nie taki wielki? No nie do końca - Note idealnie wypełnia dostępną powierzchnię opakowania. Po wyjęciu urządzenia naszym oczom ukazuje się maleńka 1-amperowa ładowarka USB (jak do zwykłych telefonów), przewód USB-microUSB i białe słuchawki z dodatkowymi gumkami. Trochę tego mało jak na tak drogie urządzenie. Z racji niestandardowych gabarytów aż prosi się o dedykowany pokrowiec, a i za przewód MHL A/V (wyjście TV) byłbym wdzięczny, podobnie jak za kabelek na potrzeby USB on-the-go. Brak dodatkowej karty pamięci skutecznie słodzi 16 lub 32 GB pamięci wewnętrznej. Obudowa 146,9 x 88 x 9,7 mm… Note jest dłuższy nawet od Nokii 6310i - o 18 mm, a od Galaxy S II o 21,6 mm. Czego jednak nie robi się dla 5,3-calowego ekranu? W kieszeni luźnych spodni urządzenie mieści się i jakoś strasznie nie przeszkadza, sam jednak raczej nosiłem Note’a w torbie. 178 gramów masy to moim zdaniem wielki sukces przy tych gabarytach, szczególnie jeśli wziąć pod uwagę potężną baterię o pojemności 2500 mAh. Nokia E7 ma masę o zaledwie 2 gramy mniejszą, u niej jednak obudowa jest z metalu, a w przypadku Note’a za niską masą stoi plastik i boczna ramka, która tylko udaje metal. To właśnie "plastikowość" obudowy najmniej przekonuje mnie do Note’a, choć trzeba przyznać, że plastiki są dobrej jakości. Przedni panel wypełnia tafla szkła, pod którą znalazły się 5,3-calowy ekran, czujniki jasności otoczenia i zbliżania, kamerka 2 Mpix i dwa pojemnościowe przyciski: menu podręcznego i wróć. Na dole tafli szkła znalazły się też otwór na wklęsły przycisk sprzętowy Home, a na górze szczelina na głośnik. Ekran wykonany jest w technologii Super AMOLED i ma rozdzielczość 800 x 1280 pikseli. Choć zastosowano układ pikseli typu PenTile (dwa zamiast trzech subpikseli na jeden piksel), trudno jest zauważyć wady tej technologii. Podobnie jak w Samsungu S8500 Wave, zagęszczenie pikseli jest na tyle duże, by z trudem można było dostrzec pojedyncze piksele, a co dopiero barwne obwódki z subpikseli. Potwierdzają to dane tabelaryczne - pierwszy Wave oferuje zagęszczenie pikseli ok. 283 ppi, a Galaxy Note 285 ppi. Grafika oglądana na Galaxy Note jest nieporównywalnie wyższej jakości niż ta na Galaxy S II. Dość powiedzieć, że Galaxy SII ma taką rozdzielczość na swoim dłuższym boku ekranu (480 x 800 pikseli), jaką Note ma boku krótszym (800 x 1280 pikseli). Po uruchomieniu gry GTA III napisy początkowe były niemal zupełnie nieczytelne na Galaxy S II, a na Note prezentowały się po prostu idealnie. Mniej "zpikselowane" są też krawędzie budynków czy postaci w grach. Ekran Galaxy S II wydaje się minimalnie ciemniejszy, poza pomieszczeniami oba urządzenia radzą sobie równie dobrze, oferując dobrą czytelność w praktycznie każdych warunkach. Tradycyjnie już dla ekranów Super AMOLED Samsunga, Note oferuje idealny kontrast obrazu i perfekcyjną czerń. Nasycenie kolorów producent pozostawił w naszych rękach dając do dyspozycji 3 profile kolorystyczne. Wrażenia osób, które pierwszy raz miały do czynienia z Notem? - Ten obraz jakby wychodzi przed szkło. I rzeczywiście, struktura ekranów Super AMOLED sprawia, że od warstwy świecącej dzieli nas znacznie mniejsza odległość niż w przypadku ekranów LCD i tradycyjnych AMOLED-ów. Na górze urządzenia, jak i na dole znajdziemy symetrycznie względem siebie ułożone szczeliny mikrofonów, które przyczyniają się po pierwsze do rewelacyjnej jakości rozmów, a po drugie - do równie dobrego dźwięku w nagraniach wideo. Na górze znajdziemy też złącze typu JACK 3,5 mm, a na dole złącze microUSB, które za sprawą opcjonalnych przejściówek może też zmienić się w gniazdo USB on-the-go czy wyjście HDMI. Na dole mamy kieszonkę na rysik, w praktyce wyciągany paznokciem z tyłu obudowy. Z prawej strony obudowy znajdziemy włącznik/przycisk blokady, a ze strony lewej przycisk regulacji głośności. Tył obudowy wypełnia wielka, cieniutka płachta czarnego plastiku, z otworami na aparat fotograficzny 8 Mpix, pojedynczą lampę błyskową i głośnik zewnętrzny. Za pokrywą baterii znalazły się gniazdo karty SIM i karty microSD oraz oczywiście bateria. Oba gniazda są skutecznie zablokowane przez baterię, więc do wymiany karty pamięci konieczne będzie uprzednie wyłączenie urządzenia. Wielka szkoda, że nie udało się tego jakoś ominąć (nie inaczej jest w Galaxy S II). Bateria Gdy o baterii mowa, to jest ona największą i najbardziej pojemną wśród stosowanych przez Samsunga. Ogniwo EB615268VU ma astronomiczną w świecie smartfonów pojemność 2500 mAh. Aż prosi się o montowanie takich baterii w prostych telefonach dla biznesu, które pracowałyby dwa czy trzy tygodnie na jednym ładowaniu i to przy olbrzymiej ilości rozmów. W przypadku Note’a o takich czasach nie mamy co marzyć. Przy około 10 SMS-ach dziennie, około 30 minutach rozmowy na dobę, częstym zaglądaniu do Internetu, stałej synchronizacji poczty email w trybie push (dwa konta) i olbrzymiej ilości rejestrowanych zdjęć i filmów Note pracował średnio dwie doby. Trzy doby czuwania przy takim użytkowaniu były właściwie nieosiągalne, a rozładowanie baterii w jedną dobę czasem zdarzało się (np. przy częstym graniu). Mimo potężnej baterii, Note okazał się jedynie minimalnie lepszy pod względem czasu pracy od Galaxy S II, wciąż więc warto mieć ładowarkę w zasięgu ręki. Podstawowe funkcje telefoniczne Aplikacja telefonu umożliwia błyskawiczne wyszukiwanie kontaktów dzięki zastosowaniu funkcji Smart Dial. Nasze kontakty w łatwy sposób zaimportujemy z Facebooka, Twittera, MySpace, kont mailowych GMail i serwerów Exchange - w tym nawet ze wszystkich na raz. W książce telefonicznej zobaczymy przy każdym z kontaktów znacznik informujący z jakiego serwera on pochodzi. Synchronizacja z Facebookiem w prosty sposób zapewni nam, że nie zapomnimy już o urodzinach znajomych - daty automatycznie pojawią się w naszym kalendarzu. Każdy z kontaktów z łatwością prześlemy jako wizytówkę za pomocą Bluetooth, co takie znowu oczywiste nie jest w przypadku iPhone’ów. Synchronizacja z Facebookiem załatwia też inną kwestię - książka telefoniczna automatycznie wypełnia się zdjęciami naszych znajomych. Agregacja różnych form kontaktu ze znajomymi to mocna strona zarówno testowanego telefonu, jak i samego Androida. W zakładce Raporty w wyraźny sposób odznaczone jest czy ostatni kontakt był połączeniem przychodzącym, wychodzącym czy też może przesłaną wiadomością. Kontakty możemy segregować w grupy, jak i stworzyć listę ulubionych kontaktów. Wśród standardowych widżetów pulpitu znajdziemy możliwość wstawienia dowolnej ilości ulubionych kontaktów w formie miniatur zdjęć i w ten sposób dodatkowo przyspieszyć wybieranie numerów czy wysyłanie wiadomości. Ba, jedno dotknięcie i widzimy na mapie przypisaną do kontaktu lokalizację. Trudno doszukać się jakichś rażących wad książki telefonicznej - ot kawał dobrej roboty i czysta przyjemność użytkowania. Całość uzupełnia opcja głosowego wybierania numerów i funkcji - choć wciąż niedostępna w języku polskim, to jednak całkiem dobrze radząca sobie z rozpoznawaniem wypowiadanych nazw kontaktów. Po spolszczeniu będzie to bardzo miły dodatek. Dzwonki połączeń i alarmów są bardzo głośne, jednak często przeszkadza im fakt umieszczenia głośnika z tyłu obudowy - łatwo go zatkać jakąś miękką tkaniną, co skutecznie tłumi wydobywające się dźwięki. Prawdziwa magia zaczyna się podczas tradycyjnej rozmowy - system aktywnego usuwania szumów otoczenia jest do tego stopnia skuteczny, że rozmówcy często byli zaskoczeni, że nie jestem w domu. Rozmowy okazały się jeszcze głośniejsze niż w Galaxy S II, a mikrofon znajdujący się bliżej ust (z racji długości telefonu) sprawia, że nasi rozmówcy świetnie nas słyszą. Podczas testów nie zauważyłem efektu utraty zasięgu po wzięciu telefonu do ręki, żadne połączenie też nie było przerwane nawet mimo stosunkowo słabego zasięgu. Wiadomości SMS/MMS Na klawiaturze ekranowej pisze się bardzo szybko - szczególnie jeśli użyjemy Swype, nowego sposobu wprowadzania tekstu bez odrywania palca od ekranu. Swype wymaga dość dobrej znajomości lokalizacji poszczególnych przycisków klawiatury, ale po krótkim treningu sprawuje się wyśmienicie. Tam gdzie słownik nie daje rady oczywiście można zacząć odrywać palce i wprowadzać słowa literka po literce. Bez Swype również jest nieźle. Dużo pomaga automatyczna korekta pisowni, a duża szerokość ekranu znacznie poprawia komfort pisania przy użyciu obu rąk. Poziomej klawiatury QWERTY właściwie nie ma potrzeby używać - ta pionowa jest wystarczająco wygodna, szybka i skuteczna. Krótko mówiąc - aż chce się pisać. Trochę inaczej wygląda sytuacja gdy chcemy pisać za pomocą jednej tylko dłoni - przy wzroście 181 cm i normalnych gabarytów dłoniach trochę brakowało mi "zasięgu kciuka" by wygodnie docierać do granic klawiatury, a sam telefon dość trudno było stabilnie trzymać w dłoni. W ten sposób pisać się da, jednak użycie obu dłoni jest nieporównywalnie wygodniejsze. Z pomocą przyjść może klasyczna klawiatura numeryczna połączona ze słownikiem T9, choć ta, w moim przypadku i tak przegrała z oburęcznym skrobaniem SMS-ów. Da się też pisać odręcznie za pomocą stylusa - widać tu spory progres gdy chodzi o możliwości rozpoznawania tekstu, ale i tak jak dla mnie to tylko ciekawostka. Częściej zdarzało mi się głosowo przedyktować treść SMS-a niż wprowadzać go rysikiem, szczególnie, że rozpoznawanie mowy działa zadziwiająco dobrze. Tę wielką listę sposobów zamyka Swype obsługiwany jednak nie opuszką palca, lecz rysikiem - precyzja rośnie w tym przypadku ekstremalnie, nie wspominając o efektowności:-) Wiadomości poukładane są w wygodne czaty, których wygląd możemy zmienić korzystając z kilku dostępnych skinów. Wśród proponowanych załączników zamieniających SMS w MMS znajdziemy nie tylko zdjęcie, ale też miejsce (dodawany jest fragment mapki), notatkę (w tym odręczną), kontakt czy zdarzenie z kalendarza. Tradycyjnie już dla interfejsu TouchWiz, nieodebrane połączenia i inne zdarzenia widoczne są na zablokowanym ekranie. Wystarczy przesunąć wyświetlane kółko by zamiast do pulpitu przejść od razu do listy nieodebranych połączeń czy ostatnio otrzymanego SMS-a. Wiadomości email Aplikacje pocztowe standardowo dostajemy dwie. Jedną autorstwa Samsunga, a drugą - klient Gmail - w prezencie od Google’a. Standardowo do aktywacji telefonu konieczne jest podanie danych do logowania na koncie Gmail lub też utworzenie nowego konta. Czy więc tego chcemy, czy nie - Gmaila na dobry początek mamy skonfigurowanego. Aplikacja do ta jest mniej przyjazna w obsłudze niż produkt Samsunga, warto więc konto skonfigurować ponownie w aplikacji pocztowej, a w ustawieniach wyłączyć synchronizację poczty przez standardową, androidową aplikację Gmail (w przeciwnym razie będziemy otrzymywać zdublowane monity). Program pocztowy jest bardzo niepozorny, to jednak w jego prostocie i szybkości działania tkwi największy urok. Maile możemy łatwo posortować, a te przychodzące z różnych kont mailowych mają kolorowe znaczniki na boku wiadomości. Ciekawostką jest widok poziomy, w którym oglądamy po lewej stronie kolumnę odebranych wiadomości (lub inny wybrany przez nas katalog), a po prawej stronie wyświetla się w drugiej kolumnie podgląd danego emaila. Podczas przeszukiwania długiej korespondencji widok ten bywa zbawienny, podobnie jak tryb wątkowania wiadomości email według nadawcy. Szerokość obu kolumn zmienić możemy szybko palcem, a gestami multitouch regulować wielkość tekstu czy wyświetlić listę maili w formie belek interwałowych. Za prawidłowe wyświetlanie załączników odpowiada aplikacja Polaris Office w wersji 3.0. Program dołączony do telefonu jest w pełnej wersji - pozwalającej nie tylko na wyświetlanie załączników, ale też na ich edycję czy tworzenie zupełnie nowych dokumentów. Ta sama aplikacja używana jest do otwierania plików w formacie PDF. Wczytywanie nawet dużych plików nie jest dla Note’a problemem, a rozdzielczość ekranu pozwala na wygodne oglądanie całych stron PDF-ów bez konieczności ich skalowania. Interfejs użytkownika W czasie testów korzystałem z Androida 2.3.6 Gingerbread z interfejsem TouchWiz 4.0. Interfejs TouchWiz w wersji 4.0 w Galaxy Note niemal niczym nie różni się od tego, co znaleźć możemy w Galaxy S II, z tą jednak różnicą, że do dyspozycji mamy więcej miejsca (większe widżety, 5 zamiast 4 ikon w rzędzie etc.) i obsługiwany jest rysik S Pen. Do naszej dyspozycji jest maksymalnie 7 pulpitów, możliwych do zasypania rozmaitymi widżetami, skrótami i katalogami. Ilość podstawowych widżetów nie jest tak olbrzymia jak w HTC Sense i wciąż np. próżno tu szukać dodatku sterującego pracą odtwarzacza muzycznego. Przyjemną opcją jest natomiast możliwość zmiany wielkości widżetu podczas jego umieszczania na pulpicie - sami decydujemy ile miejsca ma zająć np. nasza "pogodynka". Widżety możemy swobodnie przenosić między pulpitami, jak i zmieniać kolejność pulpitów. Przesunięcie ku dołowi górnej belki ekranowej (w dowolnym miejscu menu) daje dostęp do skrótów odpowiedzialnych za zarządzanie energią - możemy tu np. szybko włączyć GPS, wyłączyć dźwięki, zablokować automatyczny obrót ekranu czy sterować WiFi i łącznością Bluetooth. W ostatnich telefonach HTC opcji tych mamy nieco więcej (jest też np. skrót do funkcji mobilnego hot spotu). Menu główne ma postać paneli wypełnionych siatkami ikon lub listy. Interfejs pozwala nam na swobodne porządkowanie naszych zasobów, dokładanie nowych paneli (stron) czy organizowanie ikon w katalogi. Tradycyjnie już przytrzymanie przycisku Home powoduje wyświetlenie się listy uruchomionych przez nas ostatnich 6 aplikacji. Faktyczna ilość aktywnych w tle programów widoczna jest po naciśnięciu przycisku Menadżer zadań. Ten ostatni to kopalnia wiedzy na temat tego co dzieje się aktualnie w pamięci telefonu, jak i też świetne narzędzie do szybkiego pozbycia się zbędnego balastu - zarówno aplikacji aktywnych w tle, jak i tych zainstalowanych w pamięci. Bardzo podoba mi się, że naciśnięcie aplikacji na liście aktywnych procesów nie wyświetla dodatkowych informacji o zużytej pamięci, lecz przełącza nas na ten program - to bardziej ergonomiczne rozwiązanie, którego brakowało początkowo w Galaxy Tab. Podobnie jak w iPhone’ach skonfigurować możemy niezależne tapety dla naszych pulpitów i zablokowanego ekranu. W przeciwieństwie jednak do iPhone’ów, da się ustawić w tym miejscu widowiskowe, animowane tapety. Łączności ci tutaj dostatek Samsung N7000 Galaxy Note to urządzenie bardzo kompletne z punktu widzenia dostępnych modułów łączności bezprzewodowej i przewodowej. Do dyspozycji użytkownika jest 4-zakresowy moduł GSM i 4-zakresowy moduł 3G. Ten ostatni wspiera łączność HSPA, z HSDPA do 21 Mb/s i HSUPA do 5,76 MB/s. Takie parametry czynią z nowego Samsunga nie tylko porządny smartfon, ale też całkiem zwinny modem 3,5G (czy jak kto woli 4G). Połączenie internetowe udostępnić możemy za pomocą funkcji mobilnego hot spotu (Wi-Fi a/b/g/n), poprzez Bluetooth (3.0) lub za pomocą złącza USB. Telefon może być synchronizowany z Kies na komputerze bez użycia kabli. Tym razem jednak zamiast technologii Bluetooth, możemy wybrać także znacznie wydajniejsze połączenie Wi-Fi (Kies Air). Niepozorne złącze microUSB, oprócz ładowania urządzenia czy prostej transmisji danych, oferuje też funkcję USB on-the-go, czyli Hosta USB - dzięki niej podłączymy do telefonu pendrive, czytnik kart pamięci czy klawiaturę. To jednak nie koniec - złącze może być też użyte do podłączenia telefonu do telewizora. Samsung ma w swojej ofercie przejściówkę microUSB - microHDMI z dodatkową złączką ładującą telefon. W przyszłości ładowanie będzie realizowane bezpośrednio z telewizora - nie dość więc, że obejrzymy film na dużym ekranie, to jeszcze w międzyczasie naładujemy baterię. Już teraz treści możemy wyświetlać na ekranie telewizora w jeszcze jeden sposób - za pomocą transmisji Wi-Fi i standardu DLNA. Wystarczy, że nasz telefon i telewizor (lub inne urządzenie wyświetlające np. tablet, inny telefon, projektor) będą zalogowane do tej samej sieci, a bez jakichkolwiek kabli będziemy mogli przesyłać wysokiej jakości materiały między nimi (zdjęcia, filmy, muzykę). To już bardzo dużo… tymczasem lista możliwości jeszcze się nie skończyła. Moduł łączności Wi-Fi uzupełniony został o funkcję Wi-Fi Direct, pozwalającą na błyskawiczne sparowanie dwóch kompatybilnych urządzeń i szybkie przesyłanie plików między nimi. Według założeń, urządzenia zgodne z Wi-Fi Direct mają również możliwość połączenia się z tymi, które obsługują jedynie standard Wi-Fi. Np. telefon komórkowy wyposażony w Wi-Fi Direct może połączyć się z laptopem obsługującym jedynie Wi-Fi, co pozwala na wymianę danych w obydwu kierunkach. Tym samym Wi-Fi Direct może zagrozić najbardziej popularnemu w obecnej chwili sposobowi wymiany danych na krótkich odległościach - Bluetooth. Jego zaletą jest znacznie większy zasięg oraz wyraźnie szybsza prędkość przesyłu danych. Wadą - znacznie większy pobór energii niż w przypadku konkurenta. Zwiększone bezpieczeństwo zapewnia standard szyfrowania WPA2 oraz AES. Jako opcję, Samsung zapowiedział moduł łączności NFC używany między innymi do realizowania płatności, a na rynek amerykański szykowana jest wersja LTE Note’a. Przeglądarka internetowa Mimo większych gabarytów urządzenia, przeglądarka internetowa prawie niczym nie różni się od tej w Galaxy S II. Owo "prawie" robi jednak wielką różnicę, bo teraz dzięki wyższej rozdzielczości w tym samym czasie zobaczyć możemy 2 i 2/3 razy więcej treści niż na ekranach SVGA. Samsungowi udało się przy tym zachować niesamowitą szybkość działania przeglądarki, znaną z Galaxy S II - dalej bez zająknięcia obejrzymy filmy jakości FullHD przesyłane strumieniowo z YouTube’a czy Vimeo. Nie musimy nawet wpisywać adresu - naciskamy mikrofon, mówimy i zatwierdzamy stronę internetową. Dodatkowo wprowadzanie adresu przyspieszają sugestie bazujące na historii przeglądania i danych z Google’a - często zamiast pełnego adresu wystarczą jedna czy dwie litery, zatwierdzenie i już jesteśmy na ulubionej stronie internetowej. Treści mogą być płynnie zoomowane gestami multitouch. Dodatkowo trzymając dwa palce na ekranie możemy przechylać telefon do przodu lub do tyłu uzyskując w ten sposób płynny (i bardzo efektowny) zoom na bazie żyrokompasu. Dwukrotne stuknięcie w ekran na kolumnie tekstu przybliża tekst tak, by zajął całą szerokość ekranu. Pracować możemy na maksymalnie ośmiu otworzonych jednocześnie stronach internetowych. Do naszej dyspozycji jest oczywiście lista zakładek. Całość świetnie uzupełnia dostępna z menu podręcznego ręczna regulacja jasności ekranu - nie trzeba wychodzić z przeglądarki by szybko przyciemnić czy rozjaśnić obraz w zależności od warunków otoczenia. Do tego dochodzi zupełna nowość - funkcje oszczędzania energii w przeglądarce internetowej. Dostępne są 4 poziomy rozświetlenia ekranu, dzięki którym możemy znacznie wydłużyć maksymalny czas przeglądania stron. Nic nie stoi na przeszkodzie by doinstalować dodatkowe przeglądarki, jak chociażby Operę Mobile (podobno mniej zużywającą energię) czy mobilną wersję Firefoksa (z łatwą synchronizacją zawartości z naszą przeglądarką na komputerze). W praktyce jednak już to, co dostajemy w standardzie nie dość, że wystarcza, to swoją "zwinnością" potrafi zachwycić. Podobnie jak ma to miejsce u konkurencji, Samsung postanowił zaoferować swoim użytkownikom gotowe rozwiązania służące do pobierania z sieci bezpośrednio na telefon gier, programów, plików muzycznych i książek. Music Hub korzysta w praktyce ze sklepu muzycznego 7digital. Cena za pojedynczy utwór to 0,99 - 1,29 euro, a za cały album 7,99 - 9,99 euro, czyli zdecydowanie za dużo by móc walczyć z polską Muzodajnią. Readers Hub prowadzi nas do publikacji oferowanych przez PressDisplay, Kobo i Zinio - oferta polskich tytułów nie powala na kolana (16 pozycji w przypadku prasy), choć można np. kupić aktualne wydanie Gazety Wyborczej i to w wersji audiobooka. Mamy też klasyczny Samsung Apps z pakietem darmowych programów. Wśród nich miłośnicy literatury znajdą Audiotekę i czytnik ebooków Nexto, a miłośnicy gier - darmowego Asphalta 6: Adrenaline HD i Samurai 2. Całość uzupełnia (albo raczej stanowi podstawę całości) Android Market. Zastosowanie standardowego Gingerbreada zamiast tabletowego Androida Honeycomb zaowocowało praktycznie pełną zgodnością z tytułami dostępnymi w Android Market. Mimo ekranu WXGA gry i programy działają idealnie płynnie i nie ma żadnych problemów z ich skalowaniem. GPS Producent nie dostarczył pełnej wersji aplikacji do nawigacji satelitarnej krok-po-kroku działającej w trybie offline (co w swoim zwyczaju mają Nokia i HTC). Dostajemy jednak Google Maps, które taką nawigację oferuje w trybie online. Dzięki dodatkowemu modułowi GLONASS nawigacja może być znacznie dokładniejsza niż do tej pory. Przy aktywnej funkcji AGPS czas potrzebny do ustalenia naszego położenia geograficznego to zaledwie kilka sekund. Bez funkcji A-GPS na złapanie tzw. fix-a trzeba już 2-3 minut. Wraz z zaczepem samochodowym, ładowarką samochodową i dokupioną offline’ową aplikacją do nawigacji satelitarnej Galaxy Note okaże się świetnym kompanem do dłuższych i krótszych wypraw w nieznane. Aparat fotograficzny / Kamera Do Galaxy Note trafił dokładnie ten sam moduł aparatu fotograficznego, który znaleźć mogliśmy wcześniej w Galaxy S II. Aparat oferuje obiektyw o ogniskowej 28 mm w przeliczeniu na mały obrazek i matrycę 8 Mpix umożliwiającą rejestrowanie zdjęć o maksymalnej rozdzielczości 3264 x 2448 pikseli. Zdjęcia charakteryzują się wyjątkowo niskim poziomem szumów, dzięki czemu zachowywanych jest znacznie więcej detali, do tego dochodzi dobry kontrast i naturalne odwzorowanie barw (widać je na komputerze, ledowy ekran trochę te kolory "podkręca"). Ogólna kolorystyka zdjęć (nawet na komputerze) pozostaje ciepła, co sprawia miłe wrażenie estetyczne i było dobrze odbierane przez moich znajomych w czasie testów. Nie zauważyłem tendencji do przeostrzania zdjęć - nawet zdjęcia przedstawiające fragmenty drobnego tekstu nie wykazywały przesadnych obrysowań na konturach. Nie ma mowy o jakichś większych zaburzeniach geometrii, poważnej utracie ilości detali na brzegu kadru czy przebarwieniach. Krótko mówiąc, większość kwestii na jakie można narzekać w telefonicznych aparatach fotograficznych, w przypadku Galaxy Note (jak i wcześniej w Galaxy S II) nie ma miejsca. Tryb makro może nie rzuca na kolana - trzeba około 7-10 cm od fotografowanego przedmiotu by telefon poradził sobie z ostrzeniem. Na potrzeby zdjęć tekstu wystarcza, uchwycenie w kadrze owadów wymaga już większej cierpliwości. Mimo takiego samego sprzętu, zdjęcia z Galaxy S II i Note’a wykonane w tych samych warunkach często różnią się od siebie - aparaty czasem różnie dobierają optymalną wartość ISO, innym razem nieznacznie różni się ich kolorystyka. Po zrobieniu kilkuset zdjęć wydaje mi się, że w chwili publikowania tego artykułu w Galaxy Note miał doskonalszą aplikację obsługującą aparat. Prawdopodobnie jednak wkrótce możliwości obu urządzeń wyrównają się. Obiektyw aparatu charakteryzuje się dość szerokim kątem widzenia, trochę inaczej sytuacja wygląda jednak, gdy zabierzemy się do nagrywania filmów. Tu spotkać mogą nas dwa warianty. Podczas nagrywania filmów FullHD Note korzysta jedynie z centralnych obszarów matrycy (bez skalowania rozdzielczości), co sprawia, że pole widzenia znacznie się kurczy, obraz przybliża, a obiektyw z szerokokątnego zamienia się w lekki zoom. Przy filmach jakości HD wraca nasz szeroki kąt, jak i dostępna staje się funkcja zoomu cyfrowego (duże straty w jakości, inna technologia niż w ostatnich Nokiach). Mimo zastosowania różnych metod rejestracji obrazu, zarówno filmy o rozdzielczości HD, jak i te FullHD są bardzo płynne i wypełnione wielką ilością detali. Pośrednio dzieje się tak za sprawą dużego bitrate’tu użytego do kompresji plików, wynoszącego aż 14-18 Mb/s (dla FullHD). Pliki zapisywane są w formacie MP4 z dźwiękiem stereo o bitrate’cie 128 kb/s i częstotliwości próbkowania wynoszącej 44 kHz. W Galaxy S II początkowo częstotliwość próbkowania wynosiła jedynie 16 kHz, co sprawiało, że oferował niższą jakość dźwięku niż konkurenci. Wraz z aktualizacjami oprogramowania częstotliwość próbkowania w Galaxy S II podskoczyła do 44 kHz, wciąż jednak transmisja pozostała na poziomie 60 kb/s, a dźwięk nagrywany jest w mono. Różnica na korzyść Note’a jest kolosalna, a szeroki rozstaw mikrofonów daje niespotykaną wśród smartfonów głębię rejestrowanego dźwięku. Oba urządzenia oferują możliwość kręcenia filmów HD i FullHD z prędkością 30 klatek na sekundę, ze stale pracującym autofokusem. Na deser zostawiłem sobie samo menu aparatu fotograficznego. Jego szybkiego startu nie ułatwia sprzętowy spust aparatu (którego zabrakło na brzegu urządzenia), dobrze jest więc umieścić w "widocznym miejscu" ikonę aparatu. W przeciwnym wypadku najlepsze ujęcia możemy zwyczajnie przegapić. Po tym wyżaleniu się zostaje już sama słodycz. Bo jak inaczej określić tak genialny pomysł, jak możliwość samodzielnego ustalenia listy przycisków ekranowych? Na lewym boku ekranu jedynie przycisk wejścia do ustawień jest pozycją stałą, a pozostałe cztery przyciski wybieramy sami z puli dwudziestu dostępnych pozycji. Wreszcie tryb makro jest dostępny bez błąkania się po menu, mamy łatwy dostęp do kontroli nad trybem fotografowania, sceneriami czy balansem bieli. Wisienką na torcie jest funkcja "widoczność na zewnątrz", która w ekstremalnie jasnym otoczeniu dodatkowo podbija jasność i kontrast ekranu. Właśnie tak wyobrażam sobie idealne menu aparatu fotograficznego w telefonie - gdzie sami decydujemy co jest nam tak naprawdę potrzebne. Prosty edytor zdjęć preinstalowany przez Samsunga do mało czego się nadaje. Zupełnie inaczej wygląda kwestia aplikacji Video maker, która pozwala nam szybko zmontować pliki wideo (w tym jakości FullHD) i weksportować je do plików o jakości maksymalnie HD. Dostępne mamy tu rozmaite efekty przejść, możliwość wstawiania zdjęć i podkładu muzycznego, jak i efekty specjalne (np. winietowanie). Z łatwością dodamy tytuł, a jak trzeba, to w dowolnym momencie filmu możemy dorysować komentarz rysikiem. Dla bardziej leniwych są też gotowe tematy - wystarczy wrzucić tylko filmy, przyciąć je i resztę robi już automat. Odtwarzacz wideo W Android Markecie nie brakuje alternatywnych odtwarzaczy wideo, często jednak w ich opisie pojawia się informacja, że owszem interfejs jest inny, ale odtwarzacz otworzy tylko te pliki, do których kodeki zapewnił producent telefonu. Dlatego właśnie osoby poszukujące telefonu pod kątem odtwarzania filmów raczej nie powinny iść tokiem rozumowania - "jak nie ma, to się dogra z Android Marketu". Do Note’a szczęśliwie niemal nie ma czego "dogrywać". Telefon nie miał problemów z żadnym z plików DivX, XviD i MKV, które próbowałem na nim odtworzyć, a dotyczyło to nawet plików jakości FullHD. Brak opcji wczytywania napisów w formacie TXT (pliki STR działają bez żadnych dodatkowych zabiegów) rozwiązać można dogrywając darmową aplikację MX Video Player. W zestawieniu z genialnym kontrastem i prawdziwie czarną czernią trudno o jakąś konkurencję dla Note’a (no może Galaxy Tab 7.7 gdy wreszcie trafi na rynek). Dodatkowo w standardowym odtwarzaczu wideo mamy możliwość włączenia trybu zwiększonej czytelności ekranu. Teraz leżąc sobie na plaży będziemy mogli rozkoszować się ulubionymi filmami, w czasie gdy inni z trudem dojrzą na ekranie treść SMS-a. Jakby tego było mało, możemy też ocieplić lub schłodzić temperaturę barwową obrazu. Nie ma też problemu z plikami większymi niż 2 GB (problematyczne w Nokiach) czy szybkim udostępnieniem filmu przez DLNA na ekran naszego telewizora. Umieszczony z tyłu obudowy monofoniczny głośnik nie da nam jakichś spektakularnych doznań audio (choć jest głośniejszy niż ten w Galaxy S II), ale już w połączeniu ze słuchawkami (te z zestawu standardowego są naprawdę niezłe), mamy wysokiej klasy kieszonkowe kino i to nawet z emulacją dźwięku 5.1 - do autobusu czy pociągu jak znalazł. Po skosztowaniu mobilnego kina na ekranie Super AMOLED, na wszystko inne patrzy się z lekkim politowaniem (sprawdzone empirycznie). Wisienką na torcie jest czas pracy w trybie odtwarzacza wideo - 8-10 godzin ciągłego oglądania filmów jest jak najbardziej osiągalne. Odtwarzacz muzyczny i radio Największą przewagą Androida względem iOS jest moim zdaniem możliwość prostego zapisywania w pamięci urządzenia plików muzycznych i filmów. Omijamy toporny iTunes po prostu kopiując pliki do telefonu pracującego w trybie pamięci masowej. Resztę robi już za nas aplikacja muzyczna - odnajduje pliki, sortuje je w zadany sposób i odtwarza. Bibliotekę muzyczną, podzieloną na wybrane przez nas kategorie, przemierzamy szybkimi muśnięciami ekranu. Po wyborze interesującego nas utworu wyświetla się przejrzysty odtwarzacz, z okładką albumu w tle, informacjami na temat utworu, przyciskami przewijania i pauzą oraz przyciskami aktywacji dźwięku przestrzennego i regulacji głośności. Dotknięcie ekranu ujawnia dodatkowe, półprzeźroczyste elementy na dole odtwarzacza: tryb losowej kolejności utworów i funkcję zapętlania odtwarzanej listy oraz suwak postępu. Po wyborze przycisku menu kontekstowego znajdziemy też przycisk dodawania utworu do ulubionych, odtwarzania przez Bluetooth, ustawiania utworu jako dzwonka, dodania do listy odtwarzania oraz udostępnienia muzyki. Z poprzedniej wersji odtwarzacza znikła funkcja widoku płyty (poziome, animowane menu z okładkami albumów). Mamy też ustawienia dodatkowe, a w nich korektor, efekty (np. podbicie basów), możemy uruchomić wizualizację, jak i ustalić według jakich kategorii sortowane mają być utwory zgromadzone w pamięci urządzenia. W każdej chwili możemy zminimalizować okno aplikacji muzycznej. Po tej czynności da się szybko dostać do niej poprzez menu aktywnych aplikacji (przytrzymanie przycisku Home), rozwijając górną belkę systemową (mamy tam przyciski sterujące), lub też przy zablokowanym ekranie, poprzez belkę przy dolnej krawędzi ekranu. Odtwarzacz jest niemal wzorcowy. Na upartego doszukać można się braku (sprzętowego) transmitera FM, przydałby się też jakiś widżet pulpitu do zarządzania muzyką. Wyjście audio telefonu daje bardzo głośny i wyjątkowo czysty dźwięk. W efekcie Samsungowi wyszedł jeden z lepszych muzycznych telefonów na rynku - zdaniem laboratoriów testujących telefony komórkowe, dźwięk z Note’a jest najwyższej jakości wśród wszystkich smartfonów z rodziny Galaxy. Nic dodać, nic ująć. Aplikacja radia FM ma bardzo estetyczną szatę graficzną i przemyślany układ funkcji. Wita nas ciemne tło z częstotliwością i danymi z RDS-u, przyciski wyszukiwania stacji i strojenia ręcznego oraz zatrzymywania/uruchamiania odtwarzania. Do tego mamy panel ulubionych stacji dostępnych za jednym dotknięciem. Poprzez menu podręczne możemy przełączyć się między słuchawkami (służącymi jako antena) a głośnikiem telefonu. Dostajemy też możliwość ustalenia czasu automatycznego wyłączenia się radia i funkcję wyszukiwania częstotliwości alternatywnych. Dodatkowo nie zabrakło funkcji nagrywania radia. Nie mam uwag - tak to powinno wyglądać. Wydajność i gry Nie mogły zrobić tego androidowe propozycje konkurencji, zrobił to sam Samsung - Note bije w benchmarkach dotychczasowego lidera wydajności, model Galaxy S II. Wydawało się, że ponad 3,5 tys. punktów w Quadrant Standard uzyskiwane przez Galaxy S II to już absolutny szczyt możliwości - Note z łatwością pokonuje 4,5 tys. punktów (wyniki rzędu 4643 punktów). Nie gorzej idzie mu w innych benchmarkach, a trzeba przy tym zaznaczyć, że Note musi podczas testów zająć się o 167% większą ilością punktów obrazu niż jego konkurenci z ekranami WVGA. Chipset Exynos z grafiką Mali-400MP ponownie pokazał więc pazur, który dodatkowo naostrzyły dwa rdzenie procesora ARM Cortex-A9, taktowane zegarem 1,4 GHz i 1 GB pamięci RAM. Gdy chodzi o ogólną wydajność interfejsu, zdarzają się co prawda słabsze momenty świadczące o tym, że oprogramowanie wymaga jeszcze optymalizacji, generalnie jednak reakcja urządzenia na nasze polecenia jest błyskawiczna. Gry i rozbudowane aplikacje wczytują się błyskawicznie, a animacje są zwykle idealnie płynne. Same zaś gry, jak wspominałem wyżej, korzystają z wyższej rozdzielczości ekranu, przez co krawędzie brył mają mniej "schodków", a teksty są czytelniejsze. Note ma wystarczająco duży zapas mocy by wkrótce przyjąć na swoje barki Androida 4.0 Ice Cream Sandwich. N7000 dostępny jest na polskim rynku w wersji z 16 GB pamięci wewnętrznej (jest też wariant 32 GB). Note w standardzie łączy się z komputerem w trybie synchronizacji via Kies, choć jest też dostępny tryb pamięci masowej. Średnia prędkość zapisu danych do pamięci wewnętrznej urządzenia (tryb pamięci masowej) jest ponad dwukrotnie wyższa niż 4,5 - 5 MB/s w Galaxy S II i wynosi ponad 11 MB/s. Zapewne to również szybsza pamięć wewnętrzna przyczynia się do świetnych wyników w testach wydajności Note’a. Do tego oczywiście dołożyć możemy kartę pamięci - o prędkości według naszego uznania i zasobów finansowych. S Pen - czyli rysik wraca z wielką klasą Rysik zastosowany w Galaxy Note nie wymaga żadnego zasilania - wyciągamy go z rynienki i już działa. Wystarczy nacisnąć przycisk funkcyjny na jego obudowie i dotknąć ekranu, by tablet (bo w tym trybie to już mniej telefon) automatycznie zrobił screenshot i włączył się tryb edycji. Druga opcja zintegrowana z interfejsem to podwójne kliknięcie w ekran przy wciśniętym przycisku - wtedy zamiast zrzutu ekranu naszym oczom ukarze się notatnik S Memo Lite, w którym wykonać możemy szybką notatkę, a następnie przykleić ją do pulpitu. Machnięcie rysikiem z wciśniętym przyciskiem w lewo działa jak przycisk wstecz, a podobny gest do góry wywołuje menu kontekstowe. Wszystko byłoby super, gdyby nie fakt, ze przycisk na rysiku jest zupełnie niewyczuwalny i bardzo trudno jest trzymać jednak dość wąski rysik jednocześnie wciskając tenże przycisk. Z pomocą przychodzi opcjonalne pióro Samsunga o kształcie i gabarytach długopisu. Nie jest to jednak akcesorium tanie - za 149 zł dostajemy "długopis" i dodatkowy rysik, który umieszczamy w nim niczym wkład. Z takim zestawem korzystanie z dedykowanego przycisku staje się proste, a nanoszenie notatek jeszcze pewniejsze, tylko moim zdaniem cena powinna wynosić góra połowę tego, co obecnie. Jako, że mam za sobą przygodę z rysikami pojemnościowymi, postaram się je porównać do tego w Galaxy Note. Stylusy pojemnościowe mają zaokrągloną, gumowaną końcówkę, która ma za zadanie naśladować opuszkę palca. Ich działanie opiera się o panel dotykowy i wędrówkę ładunków elektrycznych. Pojemnościowy panel dotykowy niestety ma ograniczoną "rozdzielczość" odbioru bodźców, zoptymalizowaną pod kątem naszych palców, przez co rysowanie owszem jest możliwe, ale bez powiększania fragmentów obrazu będzie ciężko o precyzyjne linie i detale. Rysik zastosowany w Galaxy Note wykorzystuje pole magnetyczne (można zakłócić jego pracę w lekkim polu magnetycznym), jest bardzo precyzyjny i do tego rejestruje 21 poziomów nacisku, przez co bliżej mu do tradycyjnych narzędzi do rysowania niż do rysików stosowanych niegdyś w ekranach oporowych. Krótko mówiąc dostajemy taką kieszonkową namiastkę tabletu graficznego. Podczas rysowania widoczne jest lekkie opóźnienie względem naszych ruchów. Warto też dobrze skalibrować rysik przed rozpoczęciem korzystania - by nie okazało się, że linie prowadzone są obok naciskanego miejsca. Ustawieniach znajdziemy też możliwość wybrania czy jesteśmy prawo, czy leworęczni. Niestety rysikiem Note’a nie wciśniemy pojemnościowych przycisków podekranowych, co jest możliwe w przypadku rysików pojemnościowych. To właśnie rysik jest jedną z promowanych cech Note’a. Rysik dodawany do HTC Flyer był tylko zbędnym gadżetem, w przypadku Samsunga nie służy on jednak jedynie do bazgrania, lecz także do obsługi menu, które w wielu miejscach wykorzystuje jego potencjał. Note to wymarzony smartfon/tablet dla osób uwielbiających rysować - w kilka chwil da się wyczarować dobrą grafikę czy przerobić zdjęcie. Podsumowanie Galaxy Note to tylko wyrośnięty telefon czy może raczej miniaturowy tablet? Na to pytanie nie odważę się jednoznacznie odpowiedzieć. Obcowanie z tym nietypowym urządzeniem pokazało jego mocne strony w obu tych rolach. Jedno jest pewne - Note to zabawka dla najbardziej wymagających użytkowników. Nowy produkt Samsunga wyciska niczym pomarańczę wszystko co najlepsze na rynku i przelewa ten słodki sok na intensywnie kolorowy, 5,3-calowy ekran, o tabletowej rozdzielczości, do tej pory nie spotykanej w telefonach. Po co dookreślać coś, co działa jak należy? Korzystanie z Note’a to czysta przyjemność, ba, nawet swojego rodzaju rytuał, gdy wszyscy wokół robią wielkie oczy:-) Tym, czym kiedyś były iPhone’y, tym teraz w świecie Androida jest Note. Android lubi duże ekrany, a by rytualnie wielbić jakieś urządzenie trzeba trochę szaleństwa - rysik i ledwo mieszczący się w kieszeni telefono-tablet to dobry tego początek... Zdecydowanie polecam Samsunga N7000 Galaxy Note: a) osobom o wielgaśnych dłoniach, b) prawdziwym maniakom nowych technologii, c) osobom uzależnionym od rysowania. Reszta niech stoi obok i robi te swoje wielkie oczy:-) Wady: - brak spustu aparatu fotograficznego, - czas pracy na baterii mógłby być dłuższy, - gniazdo karty pamięci zablokowane baterią, - plastikowa obudowa, - bardzo duże gabaryty jak na telefon Zalety: - bardzo kompaktowy w roli tabletu, - genialna jakość rozmów, - dopracowane podstawowe funkcje telefoniczne, - wygodna klawiatura dotykowa + SWYPE, - najwyższa w świecie telefonów rozdzielczość ekranu, - lepsza niż w innych AMOLED-ach czytelność ekranu w ostrym słońcu, - S Pen - możliwość nanoszenia odręcznych notatek, - topowa jakość dźwięku i dobre słuchawki w zestawie, - dopracowany odtwarzacz muzyczny, - bardzo wydajny dwurdzeniowy procesor (1,4 GHz) i chip graficzny, - 1 GB pamięci RAM - bezkonkurencyjny odtwarzacz wideo (także pliki FullHD), - wysokiej klasy aparat fotograficzny 8 Mpix z diodową lampą - nagrywanie filmów o rozdzielczości FullHD przy 30 klatkach na sekundę, z dźwiękiem stereo - Wi-Fi a/b/g/n, Bluetooth 3.0, HSPA (z HSDPA do 21 Mb/s), - Wi-Fi Direct, DLNA, host USB, router Wi-Fi, - wyjście HDMI (przez przelotkę MHL), - wydajna przeglądarka internetowa z pełną obsługą Flash-a, - bardzo smukła, minimalistyczna obudowa, - 16 / 32 GB pamięci wewnętrznej. Przykładowy klip wykonany telefonem Samsung Galaxy Note: video (plik .mp4, 21 MB). Przykładowe klip porównawczy wykonany telefonem Samsung I9100: video1 (plik .mp4, 24 MB). Zdjęcia wykonane aparatem wbudowanym w telefon: Test porównawczy zdjęć: Samsung Galaxy Note vs. Samsung i9100 Galaxy S II: Samsung Galaxy Note: Samsung I9100 Galaxy S II:

Motorola Edge 60 i Edge 60 Pro. Dziś premiera, w Polsce od maja

MOVA pokazuje przyszłość. Wielka premiera w Polsce

MOVA X4 Pro jest jak snajper. Nowy flagowiec już w Polsce

DeepSeek na czarnej liście. Chińczycy naruszyli prywatność danych

Poświąteczne szaleństwo w Media Expert. Takich promocji jeszcze nie było

Masz dość swojego routera? Jest rozwiązanie

Redmagic 10 Pro: Ekran bez wycięcia i bateria 7050 mAh (test)

Razer Iskur V2 X – „Budżetowy” fotel za 1300 zł? Sprawdzam, czy warto

Korzystasz z Blika? Rządowa agencja wydała ostrzeżenie

ING z ostrzeżeniem. Chodzi o takie tajemnicze wiadomości

Numer z kodem. Uważaj, 28-latek stracił tak 1000 zł

Revolut znosi opłaty. Zobacz, jak i kiedy skorzystasz

Serial, który bawi do łez. Drugi sezon polskiej komedii już na Canal+

Nowy polski serial to murowany hit? Wiadomo, kiedy premiera

Ten serial przykuje nas do ekranu na długie godziny. Nr 1 na Netflixie

Cyberpunk 2077. Switch 2 dostanie coś, czego nie było na PS5 i Xboxie

Test telefonu/tabletu Samsung N7000 Galaxy Note

Zobacz więcej

Redmagic 10 Pro: Ekran bez wycięcia i bateria 7050 mAh (test)

Razer Iskur V2 X – „Budżetowy” fotel za 1300 zł? Sprawdzam, czy warto

Amazfit Active 2 zwyczajnie zgładził droższego Xiaomi (test)

Wyszukiwarka

Menu

Nasze strony