Motorola Edge 40 Neo pracuje pod kontrolą niemal czystego systemu Android 13, do którego producent dorzucił kilka własnych aplikacji. Wśród nich znajdziemy narzędzie Moto, które z jednego miejsca daje dostęp do personalizacji interfejsu, ustawień gestów, zabezpieczeń, ustawień wyświetlacza, gier oraz podpowiedzi.
Kolejnym użytecznym dodatkiem jest aplikacja Ready For. Pozwala ona lepiej wykorzystać możliwości smartfonu po podłączeniu go do komputera lub tabletu. Dzięki temu na ekranie większego urządzenia można korzystać z aplikacji zainstalowanych w pamięci Motoroli, a także wykorzystać aparat smartfonu w roli kamery internetowej. Moto Connect to z kolei narzędzie służące do połączenia smartfonu z większym ekranem.
Osoby mające dzieci może zainteresować aplikacja Family Space. Pozwala ona stworzyć w Motoroli Edge 40 Neo specjalną przestrzeń, która pozwoli dzieciom na dostęp jedynie do wybranych aplikacji. Inne fabrycznie zainstalowane na pokładzie aplikacje to przede wszystkim produkty firmy Google. Jest też kilka dodatkowych narzędzi, pochodzących od firm trzecich, na przykład Facebook czy Booking.com.
Domyślnie ekran główny w testowanym telefonie podzielony jest na pulpity i zasobnik aplikacji. Ten ostatni możemy jednak wyłączyć, podobnie jak Kanał Google, który znajdziemy na lewo od pulpitów. Ostatnie narzędzie pokaże nam, co interesującego lub ważnego dzieje się w kraju i na świecie.
Z myślą o osobach, które współdzielą smartfon z innymi użytkownikami, powstała opcja Wielu użytkowników. Każdy użytkownik dostaje na telefonie własny obszar, w którym zapisywane są między innymi konta, aplikacje i ustawienia.
Motorola Edge 40 Neo pozwala korzystać z szybkiego Internetu za pomocą W-Fi 6E lub 5G. Połączenia obu typów są stabilne, o ile jesteśmy w dobrym zasięgu odpowiedniej sieci. Smartfon ma tylko jeden slot na kartę nanoSIM, jednak możemy również skorzystać z eSIM.
Testowany smartfon łapie zasięg sieci komórkowej tak samo dobrze, jak wiele innych smartfonów, w tym używany przeze mnie na co dzień Samsung Galaxy S22 Ultra. Używając karty SIM sieci Orange mogłem bezproblemowo korzystać z VoLTE, jednak – podobnie jak w innych Motorolach – nie udało mi się skorzystać z Wi-Fi Calling. Ponieważ mieszkam w miejscu z bardzo słabym zasięgiem, wyklucza to całkowicie ten telefon z kręgu mojego zainteresowania. Jeśli chodzi o jakość połączeń głosowych (przy odpowiednio dobrym zasięgu sieci komórkowej), to nie mam na co narzekać. Słyszałem swojego rozmówcę głośno i wyraźnie, podobnie jak on mnie.
Na pokładzie jest też łączność Bluetooth oraz NFC. To pierwsze pozwoliło mi sprawnie połączyć telefon ze słuchawkami oraz zewnętrznymi głośnikami, a także laptopem (przesyłanie plików). Dzięki temu drugiemu mogłem płacić zbliżeniowo za zakupy w sklepach stacjonarnych.
Nie zabrakło tu również odbiornika nawigacji satelitarnej, które pozwalają nie zgubić się w nieznanej okolicy. Położenie urządzenia jest szybko ustalane, a zasięg satelitów nie jest gubiony bez powodu. Dokładność wskazań sięga kilku metrów. Pomocny bywa również cyfrowy kompas.Źródło zdjęć: Marian Szutiak / Telepolis.pl
