Aplikacja aparatu na pokładzie nowego Norda charakteryzuje się czytelnym, przejrzystym interfejsem. Nawigacja odbywa się za pomocą wirtualnego pierścienia i zestawu prostych ikon. Wszystkie najważniejsze funkcje są zawsze w zasięgu, a na użytkowników czeka kilka przydatnych dodatków, w tym m.in. poziomica.
Znajdziemy tu także tryb profesjonalny, pozwalający na ręczne dostosowanie parametrów ekspozycji. Pozwala on także na zapisywanie zdjęć w formacie RAW, jeśli chcielibyśmy do nich wrócić w przyszłości i obrobić w zewnętrznym programie.
Jeśli chodzi o stronę sprzętową, mamy tu potrójny aparat z głównym modułem o rozdzielczości 50 Mpix. Zastosowano tutaj stosunkowo duży sensor w rozmiarze 1/1,56” oraz obiektyw o przysłonie f/1.8 i ogniskowej odpowiadającej 23 mm dla pełnej klatki. Nie zabrakło także optycznej stabilizacji obrazu (OIS).
Jakość zdjęć wykonanych z pomocą głównego aparatu jest rewelacyjna. Są szczegółowe, mają bardzo atrakcyjne kolory i szeroki zakres dynamiki. Generalnie trudno się tutaj do czegoś przyczepić. Uważałbym wyłącznie na zdjęcia robione pod światło, ponieważ obiektyw ma tendencję do łapania flar.
Dobre rezultaty można otrzymać także po zmroku. Nawet w słabym oświetleniu spadek jakości utrzymuje się na bardzo rozsądnym poziomie, w czym swój udział z pewnością mają duża matryca i optyczna stabilizacja. No i fakt, że nawet w trybie nocnym telefon nie próbuje nadmiernie rozjaśniać kadru, co akurat osobiście uważam za rozsądną decyzję.
Niestety aparat ultraszerokokątny już takich zachwytów nie wzbudza. Mamy tu niewielką matrycę o rozdzielczości 8 Mpix oraz obiektyw z przysłoną f/2.2 oraz kątem widzenia rzędu 112°. W korzystnym oświetleniu fotografie nie wyglądają źle. Na pewno na pochwałę zasługują atrakcyjne kolory, a na ekranie telefonu łatwo przymknąć oko na wszystkie problemy. A w zasadzie jeden dominujący problem: niską rozdzielczość, którą urządzenie próbuje tuszować bardzo mocnym wyostrzaniem. Na zbliżeniach wygląda to mało atrakcyjnie.
Po zmroku telefon domyślnie aktywuje tryb nocny, co jest dobrą decyzją. Dzięki temu ultraszerokie zdjęcia nawet w słabym oświetleniu wyglądają niewiele gorzej niż te zrobione za dnia.
Aparat makro ma rozdzielczość 2 Mpix. Jak w przypadku większości tego typu rozwiązań, uzyskane z jego pomocą efekty są słabe. Charakteryzują się niewielką ilością detali i wąskim zakresem dynamiki.
Aparat przedni ma rozdzielczość 16 Mpix. Niestety nie wyposażono go w autofokus, ale i tak pozwala zrobić świetnie wyglądające zdjęcia. Fotografie są ostre, ale nie przeostrzone, kolory atrakcyjne, a dedykowany tryb portretowy daje naturalnie wyglądające efekty.
Aparat ultraszerokokątny
Aparat makro
Aparat przedni
Tryb nagrywania wideo nie różni się znacząco od tego do robienia zdjęć. Mamy więc prosty, czytelny interfejs i zestaw najważniejszych funkcji zawsze pod ręką.
Same filmy nagramy w rozdzielczości maksymalnie 4K i 60 kl./s. Niestety do takich nagrań będziemy potrzebowali statywu. Skuteczna elektroniczna stabilizacja dostępna jest maksymalnie dla rozdzielczości Full HD.
Same nagrania prezentują się bardzo dobrze. Są ostre i mają szeroki zakres dynamiki. Na pierwszy rzut oka kolory mogą wydawać się lekko wypłowiałe. Czy to dobrze? Kwestia gustu. Faktem natomiast jest, że jeśli chcielibyśmy w przyszłości wykorzystać taki materiał w jakimś większym projekcie, lepiej mieć odrobinę za niskie nasycenie niż cukierkowy obrazek fundowany przez niektórych konkurentów.
Po zmroku spadek jakości nie jest może gigantyczny, ale na pewno da się go zauważyć, przede wszystkim pod postacią znacznie niższej ostrości. I w zasadzie jest to jedyne, do czego mogę się przyczepić, bo jak na tę klasę sprzętu obrazek nadal całkiem nieźle się broni.
Źródło zdjęć: własne
Źródło tekstu: własne
