OnePlus Nord pracuje pod kontrolą systemu Android 10 z interfejsem Oxygen OS 10.5. Domyślnie dzieli on ekran główny na pulpity i szufladę ze skrótami do wszystkich aplikacji, jednak tę ostatnią możemy wyłączyć. Na lewo od pulpitów znajdziemy ekran Google z wyszukiwarką oraz karty Discover z polecanymi informacjami.
Interfejs systemowy możemy w pewnym zakresie dopasować do własnych preferencji. Zmienić możemy między innymi wstępne ustawiony motyw, tapetę, styl zegarka, animacje czytnika odcisków palca, kolor wiodący, ton, a także ikony. Nie zabrakło tu również możliwości ustawienia wielkości czcionek i – oddzielnie – innych elementów interfejsu. Do nawigowania po systemie mamy gesty pełnoekranowe lub przyciski na dole ekranu.
Lista zainstalowanych fabrycznie prawie mieści się na jednym ekranie. Znajdziemy tu aplikacje systemowe firmy Google, a także klientów podstawowych usług giganta, w tym aplikację Google One. Znajdziemy w niej ofertę, która pozwala użytkownikom smartfonu OnePlus Nord otrzymać 100 GB miejsca w chmurze firmy Google na 3 miesiące za darmo. Community to aplikacja społecznościowa OnePlusa, Centrum gier trzyma w jednym miejscu wszystkie gry, natomiast OnePlus Switch ułatwi przeniesienie najważniejszych danych ze starego telefonu OnePlus na nowy.
OnePlus Nord oferuje przyzwoitą jakość dźwięku podczas połączeń telefonicznych, zarówno jeśli trzymałem smartfon ze słuchawką przy uchu, jak też w trybie głośnomówiącym i przy użyciu słuchawek. Również moi rozmówcy nie skarżyli się na jakość połączenia. Pod względem łapania zasięgu testowany smartfon wypada podobnie, jak używany przeze mnie na co dzień Samsung Galaxy Note10+, czyli bardzo dobrze. Przynajmniej jeśli chodzi o LTE, ponieważ w Szczecinie 5G oferuje tylko Plus w pasmie 2600 MHz, którego OnePlus Nord nie obsługuje.
Oprócz połączeń z siecią komórkową, do dyspozycji mamy tu Wi-Fi 802.11ac. Pozwalało mi to bezproblemowo łączyć się z moją domową siecią oraz Internetem. Za pomocą Bluetooth 5.1 z sukcesem podłączałem do Norda słuchawki, głośnik, zegarek oraz inny telefon i komputer (dwa ostatnie do przesyłania plików). Połączenia wyglądały na stabilne. A do nawigowania po nieznanym terenie mamy odbiornik satelitarny GPS (między innymi) oraz cyfrowy kompas. Oba rozwiązania działały z porównywalną dokładnością, jak w innych tego typu urządzeniach. Miłośnicy zbliżeniowego płacenia telefonem docenią obecność modułu NFC.
Źródło zdjęć: Marian Szutiak
