Samsung Galaxy A72 - świetny telefon czy skok na kasę?

Seria Samsung Galaxy A zdążyła na dobre zadomowić się w kieszeniach Polaków. I w sumie trudno dziwić. Średniaki od koreańskiego producenta być może ustępują swoim chińskim konkurentom pod względem opłacalności, ale mają dużo do zaoferowania w zamian: świetne wyświetlacze, wysoką jakość wykonania oraz funkcje, kojarzone często z flagowcami. 

Samsung Galaxy A72, którego przyszło nam przetestować, nie jest tutaj wyjątkiem. Telefon wyróżnia się atrakcyjnym wyświetlaczem Super AMOLED o przekątnej 6,7” i wysokim odświeżaniu 90 Hz, głośnikami stereo czy też pyło- i wodoszczelnością, potwierdzoną certyfikatem IP67. Mówimy tu więc o cechach, których raczej nie widujemy wśród telefonów poniżej 2000 zł. Na pokładzie nie zabrakło także akumulatora o pojemności 5000 mAh oraz aparatu 64 MP z modułem ultraszerokokątnym i tele. Jak za 1799 zł dostajemy więc całkiem obiecujący pakiet, ale jest tu pewien haczyk – urządzenie nie obsługuje łączności 5G. Czy w takim razie warto się nim zainteresować?

Co w zestawie

Samsung Galaxy A72 sprzedawany jest w pudełko nieco większym od flagowych urządzeń z rodziny S21. Można w związku z tym słusznie podejrzewać, że w środku znajdziemy bogatszy zestaw akcesoriów. I słusznie – razem z telefonem dostajemy nie tylko dwustronny przewód USB-C, kluczyk do tacki SIM i dokumentację, ale także ładowarkę! I to ładowarkę o mocy aż 25 W! Niestety o etui w dalszym ciągu możemy zapomnieć.

Wygląd

Jeśli chodzi o design, w przypadku tegorocznej serii A Samsung postawił na konsekwencję. Albo mówiąc bardziej dosadnie: wszyscy jej reprezentanci wyglądają identycznie. Nie uważam jednak, żeby była to wada. Minimalistyczny, stonowany wygląd urządzeń może się podobać, a na pewno stanowi przyjemną alternatywę dla krzykliwych chińskich rywali. Osobiście pokusiłbym się nawet o stwierdzenie, że testowany Samsung Galaxy A72 wygląda lepiej niż jego drożsi krewni z rodziny S21. Dotyczy to w szczególności bardziej przemyślanej wyspy aparatu i praktycznego matowego wykończenia. 

Od frontu telefon się szczególnie nie wyróżnia. Mamy tu płaski wyświetlacz z zaokrąglonymi rogami i czarną ramkę szerokości ok. 3-4 mm. Jest ona nieco szersza przy podbródku, jednak różnica jest minimalna, a całość wydaje się na pierwszy rzut oka w pełni symetryczna. Przy górnej krawędzi centralnie umieszczono niewielkie „oczko” aparatu. Nie znajdziemy tu diody powiadomień, ale nie jest to duży problem, gdyż jej rolę przejmuje funkcja Always On Display.

Z tyłu obyło się bez ekscesów. Całe plecki stanowią niemalże jednolitą powierzchnię, jeśli nie liczyć wystającej nieco wyspy aparatu. Wykonano je z matowego tworzywa, które jest bardzo przyjemne w dotyku i dobrze znosi codzienne używanie – odciski palców i zarysowania raczej nie będą większym problemem. Zdobień nie ma tu w ogóle, chyba że liczyć logo producenta w dolnej części obudowy.

Boczna ramka wykonana jest z plastiku, choć błyszczące wykończenie stara się imitować metal. Zestaw i rozmieszczenie poszczególnych elementów jest typowe dla urządzeń z tego segmentu.

U góry znajdziemy mikrofon oraz tackę na dwie karty nanoSIM lub nanoSIM i microSD.

Z prawej strony umieszczono przyciski zasilania i regulacji głośności. Wykonano je z tworzywa, natomiast są łatwo dostępne i mają przyjemny, wyczuwalny skok.

U dołu znalazło się miejsce dla głośnika multimedialnego, portu USB-C, mikrofonu oraz gniazda jack 3,5 mm. 

Z lewej strony nie ma żadnych wartych uwagi elementów.

Wykonanie

Samsung Galaxy A72 został niemal w całości wykonany z plastiku. Wyjątkiem jest szklany front urządzenia. Generalnie zastosowane materiały są dobrej jakości i sprawiają świetne wrażenie w dotyku. W bezpośrednim kontakcie urządzenie wydaje się bardzo solidne, a wszystkie elementy spasowane są poprawnie. Na dodatek dostajemy tutaj pyło- i wodoszczelność potwierdzoną certyfikatem IP67, co w przypadku urządzeń tej klasy stanowi istny ewenement.

Wygoda

Testowany smartfon jest jak na swoje wymiary nie jest zbyt ciężki, ale za to dobrze wyważony. W dłoni leży pewnie, a zastosowane wykończenie nie jest śliskie, co również pozwala na lepszy chwyt. Jedynym problemem mogą okazać się jego gabaryty, ponieważ przy wyświetlaczu 6,7” obsługa jedną ręką jest mocno utrudniona, a dla niektórych użytkowników może okazać się wręcz niemożliwa. 

Wyświetlacz

Samsung Galaxy A72 został wyposażony w wyświetlacz Super AMOLED o przekątnej 6,7” oraz rozdzielczości 1080x2400 pikseli. Jego atutem jest wysokie odświeżanie rzędu 90 Hz. Producent deklaruje także wysoką jasność maksymalną, sięgającą 800 nitów.

Pokrycie gamutów w trybie Żywym. Od lewej: sRGB / Adobe RGB/ DCI-P3

Koreański producent zdążył nas przyzwyczaić, że stosowane przez niego ekrany oferują fenomenalne wręcz parametry. Nie inaczej jest z wyświetlaczem testowanego modelu. Choć w toku pomiarów nie udało się nam uzyskać jasności rzędu 800 nitów, to odnotowane przez nas 680 nitów w trybie adaptacyjnym nadal jest bardzo dobrym wynikiem. Tradycyjnie dla AMOLEDów możemy także liczyć na perfekcyjną czerń, nieskończony kontrast i bardzo dobre kąty widzenia. 

Głównym atutem tutejszej matrycy jest jednak odwzorowanie kolorów. W trybie Żywym urządzenie może się pochwalić niemal stuprocentowym pokryciem gamutów sRGB, Adobe RGB i DCI-P3. Kolory są więc nasycone, efektowne i bardzo przyjemne w odbiorze. W trybie Naturalnym możemy ponadto liczyć na całkiem przyzwoitą kalibrację, jednak obarczoną pewnymi przekłamaniami (średnie ΔE rzędu 1,04, maksymalne ΔE rzędu 8,36). Biorąc jednak pod uwagę, że mówimy o smartfonie, a nie profesjonalnym monitorze, wspomniane niedoskonałości trudno traktować jako wadę urządzenia.

O ile jednak jakość wyświetlanego obrazu to pierwsza klasa, tak problemem wydaje się czułość zastosowanego panelu. Urządzenie sporadycznie miewało problem z poprawnym rozpoznaniem szybkich gestów, np. podczas pisania wiadomości. Problem ten nie jest może szczególnie poważny, niemniej może powodować dyskomfort podczas korzystania z telefonu.

Wydajność

Samsung Galaxy A72 ma na pokładzie procesor Qualcomm Snapdragon 720G. Bynajmniej nie jest to topowa jednostka, a w cenie blisko 2000 zł można by jednak oczekiwać wyżej pozycjonowanego układu. Mamy jednak to co mamy, czyli ośmiordzeniowy procesor wyposażony w dwa rdzenie Kryo 465 Gold o taktowaniu 2,3 GHz i sześć rdzeni Kryo 465 Silver o taktowaniu 1,8 GHz. Za obliczenia graficzne odpowiada układ Adreno 618, a całość wykonano w litografii 8 nm. Poza procesorem mamy tu jeszcze 6 GB RAM (dostępny jest też wariant z 8 GB RAM) i pamięć wewnętrzną w technologii UFS 2.1 – zależnie od wyboru 128 lub 256 GB.

Jeśli wierzyć testom benchmarkowym, Samsung Galaxy A72 pod względem wydajności nie ustępuje znacząco większości swoich rywali , Nie zmienia to jednak faktu, że zbliżoną, a nawet wyższą moc obliczeniową znajdziemy w urządzeniach blisko 1000 zł tańszych, a i w porównaniu z zeszłorocznym Galaxy A71 postęp jest raczej znikomy.. Na szczęście codziennych zastosowaniach telefon pozostaje szybki i responsywny, przyzwoicie radzi sobie także z grami, choć te bardziej wymagające mogą sprawić mu pewne problemy. To wszystko nie zmienia jednak faktu, że przy tej cenie miło byłoby widzieć trochę mocniejsze podzespoły, chociażby klasy leciwego Snapdragona 765G, czy też jego następcy – Snapdragona 780G.

Na plus trzeba jednak kulturę pracy. Telefon pod obciążeniem niemal w ogóle się nie nagrzewa, a najwyższa zarejestrowana przez nas temperatura obudowy nie przekroczyła 34,5 stopnia Celsjusza. Nie zaobserwowaliśmy także żadnych oznak throttlingu termicznego. Jednym słowem: wzorowo.

Biometria

Samsung Galaxy A72 został wyposażony w dwa rozwiązania biometryczne: funkcję rozpoznawania tworzy i skaner linii papilarnych. Pierwsze z nich realizowane jest wyłącznie software’owo i jako takie służy raczej wygodzie, niż zapewnienianiu bezporeczeństwa.

Skaner linii papilarnych to jednostka optyczna, umieszczona pod wyświetlaczem. Działa przez większość czasu poprawnie i skutecznie, ale wolniej od rozwiązań konkurencyjnych. Nie jest to z pewnością moja ulubiona konstrukcja tego typu, ale swoją rolę spełnia.

Komunikacja

Oferowany na naszym rynku wariant Samsunga Galaxy A72 nie obsługuje łączności 5G. Do naszej dyspozycji oddane zostało wyłącznie poczciwe LTE, z którym urządzenie nota bene radzi sobie całkiem sprawnie. W toku testów odnotowaliśmy bowiem transfery rzędu 225 Mbps (sieć Play). Nie zmienia to jednak faktu, że brak nowego standardu łączności w urządzeniu tej klasy należy już traktować jako poważne niedopatrzenie. 

Jeśli chodzi o inne funkcje łączności, urządzenie wyposażono w dwuzakresowe Wi-Fi 5, Bluetooth 5.0 i NFC. Nie znajdziemy za to portu podczerwieni. W kwestii lokalizacji mamy natomiast technologie GPS, GLONASS, GALILEO i BDS.

Interfejs

Samsung Galaxy A72 pracuje pod kontrolą Androida 11 z nakładką One UI 3.1.

O interfejsie One UI napisane było już dużo, także trudno tutaj dodać coś nowego, szczególnie że testowany model żadnej rewolucji nie wnosi. To mocno zmodyfikowana wersja Androida, z rozbudowaną funkcjonalnością i dopracowanym designem. Nakładka Koreańczyków jest bardzo kolorowa, ale przy tym spójna stylistycznie. Ma także szereg przydatnych funkcji, takich jak podręczny panel skrótów, konfigurowalne motywy czy możliwość automatyzowania wybranych scenariuszy w ramach Bixby Routines. To także jedna z niewielu nakładek, gdzie producent pomyślał o korzystaniu z wysokich wyświetlaczy i zrobił dużo w kierunku tego, by było ono w miarę wygodne.

Zestaw aplikacji preinstalowanych na smartfonie może być dość szeroki. „Może”, bo producent daje nam podczas instalacji wybór, które aplikacje chcemy, zainstalować, a które nie. Wyboru takiego nie mam, jeśli chodzi o większość pakietu Google, ale to akurat niestety norma. Obok aplikacji producenta i wspomnianego pakietu Google na pokładzie znalazło się miejsce dla aplikacji firmy Microsoft.

Same aplikacje przygotowane przez Samsunga trzymają natomiast wysoki poziom. Stylistycznie pozostają spójne z interfejsem systemowym, natomiast funkcjonalnie zapewniają większość funkcji, których mogliby potrzebować potencjalni użytkownicy (menedżer plików, odtwarzacz muzyki itd.). Jedynym ich minusem jest to, że część z nich jest bardzo zakorzeniona w ekosystemie Samsunga, co może być frustrujące dla osób, które z niego nie korzystają.

Dźwięk

Samsung Galaxy A72 został wyposażony w głośniki stereo. Ma także gniazdo słuchawkowe, do którego podłączymy słuchawki z klasycznym jackiem 3,5 mm. Niestety zapewniane przez niego brzmienie raczej  z butów nikogo nie wyrwie.  Jest dość poprawne, ale brakuje mu rozdzielczości i klarowności. Raczej nie widzę testowanego modelu w roli partnera do słuchawek klasy audiofilskiej, ale do okazjonalnego posłuchania w pociągu czy na spacerze powinien się nadać.

Lepsze wrażenie wywarły na mnie głośniki stereo, choć to też w zasadzie samym faktem dostępu do dwóch kanałów. Brzmieniowo nie ma tutaj fajerwerków. Grają lekko rozjaśnionym dźwiękiem, skąpym w basy i lekkim kocykiem, który w przypadku gęstych aranżacji może powodować pewne problem z klarownością.

Aparat

Zastosowana w Samsungu Galaxy A72 aplikacja aparatu wygląda w zasadzie identycznie, jak w pozostałych smartfonach producenta. Mamy tu więc prosty, w większości czytelny interfejs, który pozostaje w zgodzie z powszechnie przyjętymi standardami. Nawigacja między trybami odbywa się za pomocą wirtualnego pierścienia oraz rozwijanego menu. Warto zauważyć, że ich układ i kolejność możemy do woli zmieniać, dzięki czemu pod ręką zawsze będziemy mieli te tryby, na których nam najbardziej zależy. To duży atut aplikacji Koreańczyków, o którym inni producenci często zapominają. 

Choć w przeszłości bywało z tym różnie, tym razem producent postanowił wyposażyć swoje urządzenia ze średniej półki cenowej w pełny tryb manualny. Możemy w związku z tym ręcznie dostosować poszczególne parametry ekspozycji. Niestety na tym się kończy. Nie uświadczymy tutaj ani opcji zapisu plików RAW, ani tym bardziej praktyczny, ale mało popularnych narzędzi pokroju histogramu czy focus peakingu.

Na pleckach urządzenia zamontowano poczwórny aparat. Podstawowy moduł to klasyczna jednostka szerokokątna o rozdzielczości 64 MP z przysłoną f/1.8. Został wyposażony w optyczną stabilizację obrazu (OIS) oraz autofokus z detekcją fazy. Do tego mamy tele z trzykrotnym przybliżeniem o rozdzielczości 8 MP i f/2.4 – co ważne, także z optyczną stabilizacją – ultraszerokie 12 MP z f/2.2 i makro o rozdzielczości 5 MP z przysłoną f/2.4.

Choć możliwości fotograficzne fotograficzne wydają się być jednym z kluczowych elementów kampanii marketingowej Samsunga Galaxy A72, w rzeczywistości telefon pod tym względem wcale nie wypada zbyt korzystnie. Co gorsza, producent wydaje się aktywnie sabotować spory potencjał urządzenia. Ale po kolei. W korzystnym świetle – przy czym mówimy tu o naprawdę perfekcyjnych warunkach, na zewnątrz, w słoneczny dzień – zdjęcia wychodzą naprawdę fajnie. Widać, że mając do dyspozycji odpowiednią ilość światła, matryca potrafi wykrzesać niezłą dynamikę, a i kolory prezentują się bardzo dobrze: są nasycone, ale w granicach rozsądku, bez utraty naturalnych przejść tonalnych. Pochwalić również optykę, która jest ostra i pozwala wykrzesać z obrazka sporo detali. Widać to szczególnie podczas robienia zdjęć w trybie 64 MP. Ale nawet w takich perfekcyjnych warunkach jest się do czego przyczepić. Mowa tu o agresywnym wyostrzaniu, które jest widoczne na zbliżeniach i które prowadzi do powstania brzydkich artefaktów, szczególnie przy konturach obiektów.

Niestety w słabszym oświetleniu jakość obrazka szybko zaczyna spadać. I nie mówimy tu nawet o zdjęciach po zmroku – wystarczy, że wejdziemy do jakiegoś pomieszczenia. Na fotografiach nagle pojawia się dużo szumu, a utratę detali telefon stara się nadrobić jeszcze mocniejszym wyostrzaniem. Czasem skutkuje to pojawieniem się podwójnego konturu i to nawet w przypadku stosunkowo krótkich czasów naświetlania (ok 1/50 s.) oraz optycznej stabilizacji obrazu. Co więcej, wszystkie te problemy dotyczą zdjęć na w miarę rozsądnych czułościach (ISO 200-500). Nie wygląda to najlepiej – dosłownie i w przenośni. Od urządzenia w tym segmencie cenowym można oczekiwać znacznie lepszych rezultatów, szczególnie mając na uwadze, jak wysoko poprzeczkę podnieśli ostatnim czasy chińscy producenci.

Paradoksalnie zdjęcia wykonane faktycznie po zmroku prezentują się lepiej. Dowodzi to tylko tego, że zastosowane podzespoły mają potencjał, a problemów należałoby szukać raczej w oprogramowaniu. Zdjęcia nocne zachowują niezłą dynamikę i kolory, a także bardzo przyzwoity poziom szczegółowości. Oczywiście nadal trzeba się liczyć z agresywnym wyostrzaniem i wyraźnym szumem, jednak w tych warunkach nie stanowią one aż tak dużego problemu. Mając na uwadze klasę urządzenia, trudno się więc do czegoś przyczepić.

Tele z trzykrotnym przybliżeniem wyraźnie ustępuje głównej jednostce. Zakres dynamiki jest przeciętny, ostrość również. Mimo to w określonych scenariuszach może okazać się przydatne i powinno zapewnić rezultaty przyzwoitej jakości. Warunek jest jeden – musi być jasno. Po zmroku telefon całkowicie przestaje korzystać z tele, a zamiast tego zaczyna stosować cropowanie z głównej matrycy.

Obiektyw ultraszerokokątny pozwala uchwycić kąt widzenia rzędu 123 stopni. Daje pole do popisu amatorom fotografii, szczególnie krajobrazowej, ponieważ pozwala uzyskać bardzo efektowne kadry. Telefon całkiem dobrze radzi sobie z korygowaniem wad optycznych, także tutaj bez zarzutu. Niestety ponownie we znaki daje się agresywne wyostrzanie, które jest widoczne na większych ekranach nawet bez przybliżania do rzeczywistego rozmiaru. Na plus to, jak moduł ultraszeroki radzi sobie po zmroku. Choć można odnotować znaczny spadek ilości detali, zdjęcia nadal potrafią wyglądać atrakcyjnie, zachowując niezłe kolory i kontrast. W przypadku tego typu konstrukcji bynajmniej nie jest to regułą.

O montowanych w smartfonach aparatach makro zwykle nie mam zbyt dużo dobrego do powiedzenia. Ten tutaj również nie jest wybitny, jednak rozdzielczość 5 MP wystarczy, by można go było uznać za użyteczny. Niestety nie mamy do dyspozycji autofokusu, co generuje pewne problemy, szczególnie że ze względu na niewielki dystans ostrzenia będziemy często zasłaniali sobie źródło światła. A światło jest tu ważne, bo raz, że makro ma tendencję do niedoświetlania zdjęć, a dwa, niewielka matryca generuje mnóstwo szumu. Ten pojawia się nawet w pozornie idealnych warunkach, co swoją drogą stanowi kolejny problem. Zbierając to wszystko w całość, makro jest i nawet lepsze niż u niektórych konkurentów, ale nadal należy traktować je raczej jako ciekawostkę, niż praktyczne narzędzie.

Przedni aparat ma rozdzielczość 32 MP i przysłonę f/2.8. Czy wysoka rozdzielczość jest gwarancją jakości? Niekoniecznie. Zdjęcia wyglądają co prawda nieźle. Ekspozycja dobierana jest właściwie, a kolory wyglądają w większości dobrze, choć telefon ma pewną tendencję do ich przesycania. Problemem ponownie okazuje się nadmierne wyostrzanie, które eksponuje wszystkie niedoskonałości fotografowanej twarzy. Na plus trzeba jednak zauważyć, że przedni aparat dobrze radzi sobie po zmroku.

Przykładowe zdjęcia

Główny aparat 64 MP

Ultraszeroki

Tele

Makro

Przedni

Kamera

Samsung Galaxy A72 pozwala na nagrywanie wideo w rozdzielczości maksymalnie 4K przy 30 kl./s. Niestety dla tak wysokiej rozdzielczości tracimy dostęp do stabilizacji obrazu.

Jakość rejestrowanego materiału, przynajmniej dla rozdzielczości 4K, jest bardzo dobra jak na sprzęt tej klasy. Możemy liczyć na wysoką szczegółowość, atrakcyjne kolory i niezły zakres dynamiki. Dodatkowo telefon pozwala nam przełączać się między poszczególnymi obiektywami w trakcie nagrywania, a obraz nagrywany za pomocą każdego z nich pozostaje ze sobą spójny. Większość tych uwag pozostaje aktualna także dla rozdzielczości 1080p, jednak tutaj ponownie na scenę wkracza nasz stary nemesis – agresywne wyostrzanie. Sprawia ono, że niektóre obiekty wyglądają, jakby miały ręcznie dorysowane kontury. Psuje to efekt, szczególnie jeśli w kadrze mamy dużo niewielkich detali.

Po zmroku filmy nadal wyglądają przyzwoicie, ale tylko pod warunkiem, że trzymamy się głównego modułu. Spadek jakości w takiej sytuacji jest widoczny, ale w stopniu umiarkowanym. Objawia się głównie niższym kontrastem i ostrością.

Przedni aparat pozwala na nagrywanie filmów w rozdzielczości maksymalnie 4K i 30 FPS. Jakość takich nagrań jest bardzo dobra, także telefon powinien bardzo dobrze sprawdzić się do rozmów wideo, a nawet okazjonalnego vlogowania. Na plus trzeba odnotować wysokiej klasy wbudowany mikrofon.

Bateria

Samsung Galaxy A72 posiada na pokładzie akumulator o pojemności 5000 mAh. W połączeniu z energooszczędnym procesorem daje to nadzieję na długi czas pracy na jednym ładowaniu. W praktyce jednak aż tak dobrze nie jest. W naszym autorskim teście telefon padł po 414 minutach w trybie 90 Hz, co plasuje go raczej w dolnej połowie tabeli. Co ciekawe, w trybie 60 Hz wynik był jeszcze niższy, co sugerowałoby, że w przypadku testowanego modelu częstotliwość odświeżania ekranu nie ma większego przełożenia na żywotność akumulatora. Obserwacja ta wydaje się potwierdzać w praktyce, gdzie dla obydwu trybów typowy czas pracy wynosił ok 1,5 dnia.

Telefon obsługuje szybkie ładowanie mocą 25 W. W przeciwieństwie do modeli tańszych A52 i A52 5G (oraz droższych S21) kompatybilną ładowarkę znajdziemy w zestawie.

Podsumowanie

Samsung Galaxy A72 to smartfon, który zrujnuje portfela, a z którego bardzo przyjemnie się korzysta. Można więc powiedzieć, że tutaj tradycje serii zostały podtrzymane. Urządzenie jest świetnie wykonane, ma fantastyczny wyświetlacz i dopracowane oprogramowanie. Do tego szereg funkcji, których nie widujemy na co dzień, a które potrafią okazać się bardzo przydatne. Mam tu na myśli chociażby wodoszczelność i głośniki stereo.

Ale nie wszystko wygląda tak pięknie, jak powinno. Boli chociażby przeciętny aparat, który jakością zdjęć mocno odstaje od konkurencji – i mówimy tu o urządzeniach często o kilkaset złotych tańszych. Zastrzeżenia można mieć także do stosunkowo słabego procesora oraz czasu pracy na jednym ładowaniu, który mimo dużej pojemności akumulatora rzadko przekracza 1,5 dnia.

Wreszcie nie sposób nie skomentować kwestii łączności 5G, a raczej jej braku. Decyzja producenta, by na polskim rynku oferować wyłącznie wariant 4G, wydaje się niezrozumiała. Choć dla większości użytkowników 5G nadal pozostaje pieśnią przyszłości, to w perspektywie roku lub dwóch może zyskać na znaczeniu. Wydawanie w tej sytuacji blisko 2000 zł na telefon, który wkrótce okaże się przestarzały, nie wydaje się zbyt dobrą inwestycją. Tym bardziej, że przecież w podobnej cenie nie brakuje urządzeń, które swoją specyfikacją bohaterowi testu bynajmniej nie ustępują, a nowy standard łączności obsługują. Jedną z nich jest chociażby Samsung Galaxy A52 5G.

Mając to wszystko na uwadze trudno nie dojść do wniosku, że Samsung Galaxy A72 to fajny smartfon, który został skrzywdzony przez producenta. Ze swojej strony jestem bardzo zadowolony ze spędzonego wspólnie czasu. Ale czy warto go kupić? Tu już nie jestem w stanie dać jednoznacznej odpowiedzi. Gdybyśmy mieli do czynienia z wariantem 5G, powiedziałbym, że tak. Byłby to fajny, niezawodny smartfon dla mniej wymagających użytkowników, który mógłby z nimi zostać nawet przez 3 lub 4 lata. Podobnie bez skrupułów udzieliłbym rekomendacji, gdyby telefon był te 200 zł tańszy – wtedy ewentualne kompromisy w zakresie aparatu czy procesora byłoby łatwiej przełknąć. Ale niestety dostaliśmy wyceniony na 1799 zł wariant 4G. To nadal dobry smartfon. Sęk jednak w tym, że na rynku nie brakuje propozycji lepszych. Ba, nawet nie trzeba ich zbyt daleko szukać.

Ocena końcowa: 7/10

Plusy:

• Wysoka jakość wykonania
• Rewelacyjny wyświetlacz
• Pyło- i wodoszczelność (IP67)
• Głośniki stereo
• Funkcjonalna i dopracowana nakładka systemowa
• Wysoka kultura pracy
• Długi deklarowany przez producenta okres wsparcia

Minusy: