Pierwsze uruchomienie soundbaru odbywa bezproblemowo - po podłączeniu wszystkich przewodów i kliknięciu odpowiedniego przycisku na pilocie subwoofer automatycznie paruje się z główną jednostką i wszystko po prostu działa. Sharp HT-SBW460 obsługuje funkcję HDMI CEC, dzięki czemu urządzenie włącza się równocześnie z telewizorem i innymi kompatybilnymi urządzeniami oraz możemy sterować nim z poziomu jednego pilota, choć tracimy dostęp do niektórych funkcji.
Dostęp do pełnych możliwości zestawu zapewnia nam dedykowany pilot. Podstawowa obsługa - przełączanie między źródłami, zmiana głośności, korzystanie z equalizera - odbywa się prosto i intuicyjnie.
Duży plus za to, jak rozwiązano kwestię łączności Bluetooth, bo choć nie ma tu żadnej innowacji, to jest ona bardzo przemyślana. Standardowo urządzenie zaraz po kliknięciu przycisku „Bluetooth” na pilocie albo łączy się ze znajomym urządzeniem, albo wchodzi w tryb parowania. Samo parowanie przebiega bardzo prosto - nie mamy żadnego hasła, więc jest to jedynie kwestia wyboru odpowiedniej pozycji w menu smartfona lub innego urządzenia, które chcemy z soundbarem połączyć. Jeśli chcemy sparować go z nowym urządzeniem, wystarczy przytrzymać przycisk „Bluetooth” na pilocie, by tryb parowania wymusić. Łatwo, szybko i przyjemnie. I stosunkowo bezpiecznie - choć brak hasła potencjalnie może prowadzić do sytuacji, kiedy jakiś żartowniś z sąsiedniego mieszkania przejmie kontrolę nad naszym głośnikiem, to w praktyce nie będzie miał do tego okazji, ponieważ możliwość połączenia się pojawia się dopiero po wyborze odpowiedniego źródła.
Szkoda, że równie przemyślane nie są inne aspekty związane z obsługą soundbaru. Przykładem niech będzie equalizer. Jego obsługa jest prosta i intuicyjna - mamy osobną regulację wysokich i niskich tonów w zakresie od -5 do +5 oraz zestaw presetów: Movie, Music, News, Night i Flat. Poszczególne presety są przypisane do konkretnych źródeł (np. Movie do HDMI i Music do Bluetooth), choć w każdej chwili możemy się dowolnie między nimi przełączać.
Problem pojawia się w sytuacji, kiedy wybrane przez producenta ustawienia nam nie pasują i odkrywamy, że nijak nie możemy ich zmienić. Po wyłączeniu soundbaru lub zmianie źródła urządzenie zapomina wprowadzone przez nas wcześniej parametry i wraca do domyślnych.
Jeszcze bardziej uciążliwy jest timer, który wyłącza soundbar po 15 minutach bez dźwięku. Brzmi logicznie - w końcu po co mamy marnować prąd, jeśli nie używamy aktywnie głośników? A jednak są sytuacje, kiedy potrafi to być irytujące. Przykładowo, kiedy chcemy na telewizorze uruchomić pokaz slajdów lub prezentację ze źródła wpiętego w soundbar. Albo - i przez to sam kilkukrotnie zakląłem pod nosem podczas testów - kiedy gramy na konsoli ze słuchawkami wpiętymi w kontroler. Nieważne, że cały czas przesyłany jest sygnał wideo - 15 minut, 10 sekund odliczania na wbudowany wyświetlaczu i albo zdążymy je przerwać, naciskając dowolny przycisk na pilocie, albo soundbar się wyłącza, a my tracimy obraz, który był przez niego przesyłany w trybie pass-through. Nie ukrywam, czasowy wyłącznik jest w mojej ocenie najgorzej rozwiązaną funkcją testowanego Sharpa, której na dodatek nie możemy wyłączyć.
Źródło zdjęć: własne
Źródło tekstu: własne
