Jak przystało na osobę, która na co dzień nie używa pendrive'ów, kompletnie nie interesuję się tego typu urządzeniami. Zewnętrzna pamięć jest mi potrzebna maksymalnie dwa razy w roku, kiedy to muszę z niej zainstalować Windowsa. Dlatego też byłem zaskoczony, że istnieją takie cuda jak pendrive z Wi-Fi. Moja pierwsza myśl? To może być całkiem użyteczne! Sprawdźmy, czy faktycznie tak jest.
Wygląd i specyfikacja
Sandisk Wireless Stick jest zapakowany... jak pendrive? Kawałek kartonu, z plastikowym, wypukłym okienkiem, pod którym widzimy bohatera naszego testu. Urządzenie ma wymiary 78 x 25 x 10 mm i waży 22 gramy, co możemy określić jako trochę większy pendrive.
Obudowa jest plastikowa i dobrze spasowana. Plastik jest dosyć gruby, więc ewentualne upadki nie będą stanowić żadnego zagrożenia. Jedna strona obudowy, którą możemy określić mianem przodu, jest pokryta ładnym, wypukłym wzorem.
Na niej zostało umieszczone logo producenta oraz dioda sygnalizująca stan pracy. Z tyłu z kolei mamy gładką powierzchnię z masą oznaczeń i nazwą kodową urządzenia.
Na prawy bok trafił włącznik. Pozostałe elementy to plasikowo-metalowa nasadka na wtyk USB oraz otwór do zaczepu smyczy na dolnej krawędzi.
Testowany egzemplarz został wyposażony w 200 GB pamięci, interfejs USB 2.0 oraz Wi-Fi w standardzie n (2,4 GHz).
Konkurs!
Dzięki uprzejmości firmy SanDisk, mamy dla Was zupełnie nowy, nierozpakowany egzemplarz testowanego urządzenia. I to właśnie w tej, najbogatszej wersji 200 GB. Co zrobić aby go wygrać? Napisz w komentarzu brakującą kwestię poniższego mema:
Honorowane są tylko komentarze zarejestrowanych użytkowników, a każdemu Czytelnikowi przysługuje jedno zgłoszenie. Odpowiedź może być zarówno jednowyrazowa, jak i bardziej rozbudowana (Internet wszystko przyjmie;-)), byle z zachowaniem kultury i najlepiej z "memicznym" poczuciem humoru. Na Wasze pomysły czekamy do 8 kwietnia (włącznie), a już 9 kwietnia wyłonimy zwycięzcę. Nagrodę dostarczymy na nasz koszt na wskazany przez zwycięzcę polski adres.
Życzymy udanej zabawy!
