Viewty i Prada to telefony, które zmieniły wizerunek koncernu LG. Debiut na rynku telefonów z dotykowym ekranem znacznie umocnił pozycję koreańskiego producenta. W 2008 roku przyszedł czas na nowe wersje "dotykowców". Szczęśliwcy mogli znaleźć pod choinką telefon Prada II czy ośmiomegapiskselowego Renoira. Właśnie ten drugi - LG KC910 Renoir - trafił do naszych testów. Z dawnego Viewty pozostał tylko tych samych parametrów ekran i interfejs użytkownika, cała reszta to już same nowości: WiFi, aparat fotograficzny 8 Mpix, GPS, akcelerometr, szybsza wersja HSDPA... Według specyfikacji, telefon oferuje jeden z najbogatszych zestawów funkcji, jaki odnaleźć można we współczesnych telefonach. Czy Renoir ma szansę na sukces na rynku telefonów multimedialnych? 8 Mpix to krok do przodu czy raczej przesada w przypadku telefonu komórkowego? Na te właśnie pytania odpowie ten artykuł.
Konstrukcja - bez dotyku ani rusz
Dotykowy ekran stał się domeną nowoczesności i kluczem do dużej sprzedaży. Telefon pozbawiony przycisków i będący właściwie tylko jednym wielkim ekranem, obsługiwanym w całości bez rysika, jako pierwszy zapowiedział LG. Mimo, że sukces Prady ograniczyła premiera iPhone'a i HTC Touch, to LG we wrześniu 2008 roku poinformował o 1 mln sprzedanych sztuk tego telefonu. W październiku 2007 roku na rynek trafił LG Viewty, który stanął w szranki z fotograficznymi telefonami konkurencji. LG zaskoczyło nas pod względem możliwości rejestrowania wideo i świeżym spojrzeniem na zagadnienie interfejsu dotykowego. Renoir to następca kultowego Viewty. Producent nauczył się w ciągu roku bardzo dużo - telefony znacznie różnią się od siebie zarówno pod względem wyglądu jak i zakresu funkcji.
Choć Renoir wydaje się znacznie mniejszy od poprzednika, jest tylko niewiele cieńszy od Viewty, za to nieco dłuższy i szerszy (107,8 x 55,9 x 14 mm Renoira względem 103,5 x 54,4 x 14,8 mm w Viewty). LG zrezygnował z metalowej pokrywy baterii, mimo to Renoir jest o 2 gramy cięższy od Viewty - waży 114 g. Boki są zaokrąglone, podobnie jak przejścia między nimi - dzięki czemu telefon leży bardzo wygodnie i pewnie w dłoni. Przedni panel otacza gruba metalowa ramka o gładkich brzegach. Nad 3-calowym ekranem o rozdzielczości WQVGA (240 x 400 pikseli, 256 tys. kolorów), producent umieścił swoje logo, głośnik, czujnik oświetlenia i kamerę do wideorozmowy. Pod ekranem znalazły się 3 przyciski - zielona i czerwona słuchawka, a między nimi przycisk skrótu do menu aktywnych aplikacji i szybkich skrótów. Tuż obok zielonej słuchawki znalazł się też pierwszy mikrofon (podobnie jak we Viewty producent umieścił też drugi mikrofon na tylnym panelu telefonu, służący do nagrań wideo). Na lewym boku telefonu znajduje się gniazdo słuchawek (też ładowarki / USB / wyjście TV) oraz gniazdo kart microSDHC (do 8 GB) - oba gniazda zakryte są zaślepkami. Szkoda, że producent nie zdecydował się na umieszczenie standardowego gniazda typu JACK, najlepiej na górnym biegunie telefonu. Tymczasem dolny i górny biegun telefonu są praktycznie puste - na górnym znajdziemy tylko przycisk zwalniający pokrywę baterii i zaczep na smycz. Prawy bok telefonu usiany jest przyciskami: dwa przyciski głośności (dolny po długim przyciśnięciu uruchamia / wyłącza profil dźwiękowy "milczy"), przycisk blokady klawiatury (też stabilizacji obrazu w trybie aparatu) oraz dwustopniowy spust aparatu fotograficznego. Wszystkie przyciski telefonu (łącznie 7) wykonane są z dobrej jakości materiałów.
