Honor 200 i 200 Pro mają dobre aparaty? DxOMark to sprawdził

Serwis DxOMark sprawdził jakość aparatów fotograficznych w smartfonach Honor 200 i Honor 200 Pro. Oba mają z tyłu potrójne zestawy złożone z głównej jednostki o rozdzielczości 50 Mpix, aparaty szerokokątne 12 Mpix oraz teleobiektywy o rozdzielczości 50 Mpix. Wiemy, jak im poszło.

Honor 200 – wysoka jakość w przystępnej cenie

Pierwsze z urządzeń, Honor 200, uzyskało wynik 130. Dało mu to 55. miejsce w rankingu ogólnym oraz 5. miejsce w zestawieniu urządzeń z kategorii "High-End". DxOMark docenił fotograficzną stronę tego urządzenia za:

• zazwyczaj dokładne odwzorowanie ekspozycji z dość szerokim zakresem dynamicznym w większości testowanych warunków,
• neutralną równowagę bieli w warunkach zewnętrznych,
• dobrze kontrolowany szum w warunkach zewnętrznych,
• dobrze zachowane szczegóły w warunkach zewnętrznych i wewnętrznych na filmach wideo,
• skuteczną stabilizację.

Z kolei do wad serwis zaliczył tu:

• nieco niski i niespójny poziom szczegółów w trudnych sytuacjach,
• sporadyczne przebarwienia na zdjęciach,
• artefakty, takie jak flary, halo, aliasing i kwantyzacja kolorów,
• niestabilności autofocusu wideo,
• szumy wideo w warunkach wewnętrznych i przy słabym oświetleniu.

Honor 200 Pro – mistrz portretowania

Model Pro osiągnął nieco lepszy wyniki – 137. Dało to smartfonowi określanemu przez producenta mianem "mistrz portretowania" 33. miejsce w rankingu ogólnym oraz 2. miejsce w kategorii "High-End". Zajmujący pierwsze miejsce w tej kategorii cenowej Google Pixel 7 nie dał się przegonić.

Wśród zalet aparatów fotograficznych w smartfonie Honor 200 Pro, DxOMark wymienia:

• szybki i dokładny autofocus we wszystkich testowanych warunkach,
• zazwyczaj dokładną ekspozycję w większości testowanych warunków, z dość szerokim zakresem dynamicznym na zdjęciach,
• dość neutralny balans bieli na zdjęciach zewnętrznych,
• dobrze zarządzony kompromis między teksturą a szumem w warunkach zewnętrznych,
• dobrze zachowane szczegóły na zdjęciach z długiego dystansu.

Po przeciwnej stronie znalazły się:

• nieco niski kontrast w scenach o wysokiej dynamice na zdjęciach,
• sporadyczne przebarwienia na zdjęciach i lekkie przesterowanie kolorów na wideo, zwłaszcza czerwonego, pomarańczowego i odcieni skóry,
• ogólnie niski kompromis między teksturą a szumem w warunkach wewnętrznych i przy słabym oświetleniu, z pewnym szumem chromatycznym,
• sporadyczne artefakty, takie jak flary, halo i kwantyzacja kolorów.