LG C9 zapewnia dźwięk o łącznej mocy 40 W w układzie 2.2 z dwoma kanałami niskotonowymi 2x 10W. Na co dzień mój telewizor jest podłączony do wieży z głośnikami o łącznej mocy 100 W, więc trudno tutaj o porównanie, ale o dziwo – wbudowany zestaw spisuje się całkiem dobrze. Do podstawowych zastosowań jest to jakość jak najlepsza – nawet filmy i seriale brzmią co najmniej przyzwoicie i nie ma się wrażenia, że dźwięk jest płaski.
Oczywiście dla tych, którzy lubią się zagłębić w potężnych, wszechobecnych dźwiękach, dodatkowy zestaw audio czy soundbar może okazać się niezbędny. LG C9 można podłączyć do zestawu nie tylko za pomocą standardowego wyjścia analogowego, ale także przy wykorzystaniu bezprzewodowego standardu WISA. Sam korzystałem ponadto ze słuchawek Bluetooth.
W zależności od źródła sygnału i wyjścia, do wyboru otrzymujemy kilka dodatkowych rozwiązań. C9 zapewnia obsługę Dolby ATMOS i Dolby Surround 5.1.
W ustawieniach dźwięku ponownie pojawiają się funkcje sztucznej inteligencji ThinQ. Po pierwsze telewizor może automatycznie dostosowywać źródła sygnału – czyli inaczej będzie brzmiał podczas oglądania filmu, inaczej w czasie transmisji meczu, a jeszcze inaczej w trybie konsoli. Podczas słuchania wiadomości w TV, zależy nam przede wszystkim na wyraźnym głosie, w filmach ważne są też efekty i wiernie oddana panorama dźwiękowa, w muzyce ceniona jest smolistość i głębia – i tym na bieżąco zajmuje się procesor α9 II wraz z AI. Algorytmy sztucznej inteligencji są w stanie także zamienić dźwięk dwukanałowy na dźwięk przestrzenny 5.1.
Interesująca jest także funkcja dostosowania akustyki do pomieszczenia – posługując się pilotem, można przeprowadzić proces analizy rozchodzenia się dźwięku i tego, jak się odbija od ścian. Czy to działa? Szczerze mówiąc, trudno mi było dostrzec wyraźną różnicę, ale być może funkcja ta sprawdza się w trudnym pod względem akustyki miejscach, na przykład w pomieszczeniach z pogłosem. U mnie, w średniej wielkości „dużym pokoju” dźwięk brzmiał optymalnie bez specjalnych konfiguracji. Próba dostosowania dźwięku wypadła tak, że telewizor sam poinformował, że lepszy będzie wybór jednego z gotowych profili. Mimo kilku analiz telewizor nie zdołał w żaden sposób poprawić brzmienia. I co jest też ważne, opcja dostrojenia dźwięku dostępna tylko na wbudowanych głośnikach.
LG C9 to także telewizor idealny do gier. W tym zastosowaniu ma kilka zalet: po pierwsze wspomniane złącze HDMI 2.1 o dużej przepustowości 48 Gbps, które gwarantuje obsługę technologii VRR (Variable Refresh Rate), czyli rozwiązania, które zapewnia synchronizację odświeżania ekranu z liczbą klatek generowaną przez układ graficzny konsoli. Druga obsługiwana, istotna technologia to ALLM (Auto Low Latency Mode), w telewizorach LG określana jako Instant Game Response. Dzięki niej telewizor automatycznie wykrywa, że podłączona została konsola i aktywuje tryb Instant Game Response, gwarantując, że opóźnienie będzie jak najmniejsze. Dzięki HDMI 2.1 input lag, czyli opóźnienie sygnału, jest stosunkowo niewielkie - w C9 wynosi około 13 ms. Dodając do tego obsługę HDR oraz odświeżanie 120 Hz, trudno polecić lepszy telewizor do grania.
Połączenie tych wszystkich technologii gwarantuje, że obraz jest bogaty w kolory, a jednocześnie rozgrywka płynna, bez zaciec i opóźnień. W trakcie testów grałem w kilka dynamicznych gier, gdzie dużo się działo zarówno wizualnie, jak i pod względem dynamiki rozgrywki i trudno było się czasami oderwać, mimo późnej pory. Czy coś mogło przeszkadzać? Niekiedy HDR powodował jednak efekt nadmiernego nasycenia kolorami, co nie każdemu może się podobać. Róże i fiolety w Far Cry 5 New Dawn powodują fizyczny ból oczu, ale to już w zasadzie specyfika tego tytułu. Rozwiązaniem tego problemu jest stosowanie profilu ustawień obrazu Gry (jeżeli nie został włączony automatycznie), który zmniejsza nieco kontrast czy jasność przy zachowaniu odpowiedniej dynamiki.
