Z lewej strony Sony Xperii 10 II znajduje się dość typowa szufladka na karty nanoSIM, łączona z kartą pamięć microSD zamiast jednego z SIM-ów. Szufladka jest wykonana z giętkiego tworzywa, więc trzeba uważać podczas zmiany kart. Dziwi trochę, że za każdym razem po włożeniu nowego SIM-a smartfon się restartuje. Na co dzień nie ma to znaczenia, ale posiadacze kilku kart odczują ten problem.
Smartfon łączy się z siecią LET kat. 11, co oznacza w teorii prędkość pobierania do 600 Mbps. Specyfikacja modemu Snapdragon X12, stanowiącego element układu Snapdragon 665, pozwala na wysyłanie LTE kat. 13, czyli 150 Mbps, chociaż Sony na swej stronie sugeruje, że jest to o połowę wolniejsze LTE kat. 5.
W praktyce wyniki różnią się w zależności od sieci, czasu i miejsca, więc wahania są spore. Najlepszy rezultat, jaki uzyskałem podczas pobierania to świetne 180 Mbps. Nie zawsze jednak było tak dobrze: często było to 50-60 Mbps, ale i zdarzało się w Warszawie 30 Mbps. Te niższe wyniki nie odbiegają od tego, co można wycisnąć z innych telefonów podobnej klasy. Natomiast wysyłanie najczęściej osiągało mniej niż 40 Mbps, maksymalnie – około 50 Mbps.
Dwuzakresowe Wi-Fi a/b/g/n nie zawsze osiągało wyniki bliskie pełni możliwości testowej sieci 300 Mbps – maksymalnie udało mi się osiągnąć około 260 Mbps, ale poza tym moduł działa sprawnie.
W ustawieniach znajdziemy także przełączniki VoLTE i VoWiFi, o ile operator dostarczy takie usługi. U mnie działały bezbłędnie.
Jakość połączeń głosowych jest bez zarzutu, smartfon nie gubi też zasięgu. Inne moduły komunikacyjne, jak Bluetooth czy lokalizacja GPS również wpisywały się bez zarzutu.
Jedną z zalet modelu Sony Xperia 10 II są jego możliwości dźwiękowe. Smartfon wyposażony jest we wciąż cenione wyjście jack 3,5 mm, a w zestawie znajdują się słuchawki Sony MH410C. To akurat prosty, douszny zestaw, który mnie nie przekonał już na wstępie, bo słuchawki wyjątkowe źle leżały mi w uchu. To już jednak sprawa indywidualna. Słuchawki z zestawu na pewno sprawdzą się do doraźnego słuchania dźwięku w filmach czy muzyki na przeczekanie. Warto jednak podłączyć lepsze akcesoria.
Dźwiękowe funkcje Sony Xperia 10 II to wsparcie dla muzyki w standardzie Hi-Res Audio, jak również zastosowanie własnej technologii Sony – DSEE HX. Rozwiązanie to optymalizuje dźwięk z nagrań w stratnych formatach MP3 lub AAC, by zapewniały brzmienie o jakości zbliżonej do dźwięku o wysokiej rozdzielczości. Dane stracone w wyniku kompresji są cyfrowo interpolowane i odzyskiwane. Działa to tylko na słuchawkach przewodowych. Korzystanie z tego rozwiązania jest opcjonalne, można je dezaktywować w ustawieniach muzyki.
Czy to w ogóle działa? Żeby to sprawdzić, załadowałem pamięć starymi plikami MP3 o różnej jakości. Włączanie i wyłączenie funkcji DSEE HX faktycznie wpływa na dźwięk – nawet płaskie empetrójki zyskują wysokie tony i stają się bardziej rześkie. W zależności od jakości odtwarzanego pliku wrażenia są oczywiście bardziej lub mniej odczuwalne, na tyle, że warto zawsze mieć DSEE HX aktywne.
Z drugiej strony jednak podobny wpływ na dźwięk można uzyskać w innych smartfonach, korzystając z equalizera czy dodatkowego oprogramowania Dolby Audio. W modelu Sony Xperia 10 II takich ustawień akurat zabrakło – jedynym przełącznikiem jest właśnie ta omawiana opcja, nie ma nawet korektora. Chociaż dobra muzyka powinna się bronić bez takich dodatków, to jednak w smartfonie bywają przydatne, zwłaszcza gdy się słucha nagrań z różnych źródeł. Możliwości dźwiękowe Sony Xperii 10 II zasługują więc na życzliwą ocenę, jednak nie można powiedzieć, by smartfon wyróżniał się w sposób szczególny od wielu innych smartfonów na rynku. Muzyka z dobrego źródła brzmi soczyście, smacznie i słychać w niej niuanse, ale nie są to doznania niedostępne w innych modelach.
Zaleta krawędziowego głośnika jest to, że dźwięk rozchodzi się bliżej ucha, a nie na boki, więc fajnie się z niego korzysta w grach czy w filmach, jednak słuchanie muzyki szybko staje się męczące.
