Gdy już przy temacie łączności jesteśmy, warto wytłumaczyć jak działają moduły Moto Mods. Przede wszystkim nie musimy niczego instalować. Od razu po wyciągnięciu z pudełka możemy doczepić dowolny moduł i cieszyć się dodatkowymi funkcjami. Moduły przyczepiają się do obudowy za pomocą magnesów, a dodatkowo stabilizują ich opozycję minimalnie wystające brzegi ramki telefonu oraz obudowa aparatu fotograficznego. Ani razu nie miałem sytuacji, by patent ten nie zdał egzaminu i telefon odpadł od modułu w niechcianym momencie. Za łączność z modułami odpowiada pasek styków na dole tyłu obudowy telefonu.
Niektóre z modułów mają samodzielne zasilanie (np. moduł z projektorem), inne korzystają z akumulatora telefonu (np. moduł fotograficzny). Te z dodatkowym akumulatorem posiadają przycisk kontroli naładowania, który po naciśnięciu świeci w różnych kolorach, w zależności od aktualnego stanu.
Akumulator
Szybkie ładowanie w wydaniu Moto Z nie jest aż tak ekstremalne jak np. Moto X Force. Zamiast 25 W, dołączona ładowarka oferuje 15 W. Standardowy zasilacz daje dodatkowe 7 godzin pracy po 15 minutach ładowania. Od zera do 50% telefon naładujemy natomiast w czasie około 30 minut. Dla wielu osób odczuwalną wadą zastosowanej ładowarki okazać może się jej jednoczęściowość - przewód USB Type-C do połączenia z komputerem nabyć musimy na własną rękę.
Przyznam szczerze, że o czas pracy telefonu obawiałem się najbardziej. Szczególnie po lekturze niezbyt przychylnych recenzji amerykańskiego wariantu telefonu. Jednak zmniejszenie taktowania procesora w wersji europejskiej spowodowało, że aż tak znowu dramatycznie nie jest. Moto Z to może bardziej telefon do codziennego ładowania, niż urządzenie dla którego typowe są dwudniowe cykle, ale i tych ostatnich podczas testów nie brakowało. W skrócie - odetchnąłem z ulgą, ale gdybym kupił ten telefon pewnie i tak zaopatrzyłbym się w plecki Incipio offGRID Power Pack (2220 mAh) czy Mophie Juice Pack (3150 mAh), by poczuć się pewniej podczas wyjazdów.
