Ten test kart pamięci totalnie zmienił moje podejście do ich wyboru. Liczy się pojemność i cena? Też, ale jeśli nie chcesz się denerwować i przepłacać, zwróć uwagę na te szczegóły.
Na pierwszej stronie znajdziecie mały poradnik dotyczący wyboru kart pamięci i opis najważniejszych standardów, na drugiej wyniki naszych testów wydajności, a na trzeciej - podsumowanie, w którym nie brakuje zaskoczeń oraz konkurs z trzema wydajnymi kartami microSD 256 GB firmy Kingston do wygrania.
Po pierwsze, upewnij się, czy aby na pewno Twój telefon ma złącze karty pamięci. Wbrew pozorom to nie musi być iPhone, by telefon nie miał tego złącza. Nie mają go ostatnie Pixele, nie ma OnePlus Nord, Xiaomi Mi Note 10 Lite czy Samsung Galaxy Note20. Z kolei w wielu telefonach marki Huawei możecie trafić na niestandardowe złącze na drogie karty Nano Memory zamiast popularnych kart microSD (ponad 200 zł za 128 GB).
W sieci jest pełno dramatycznych historii na temat "chrzczonych" kart pamięci o mniejszej pojemności niż na nadruku, które w dodatku tracą dane po osiągnięciu rzeczywistego limitu. Sam dawno temu naciąłem się na taką "okazję", tracąc później zdjęcia i filmy z imprezy sylwestrowej. Już pal go sześć, że takie nośniki są przeważnie koszmarnie powolne - szkoda Waszych plików.
Tutaj warto wymienić takich producentów jak Kingston, Sandisk, Samsung, Transcend, Patriot czy tańsze nośniki Adata i Goodram. U wszystkich wymienionych w ofercie są różnej klasy nośniki, optymalne do różnych zastosowań. Goodram czasem może okazać się lepszy od Sandiska itp. W przypadku kart microSD mamy natomiast ten komfort, że nie ma tutaj delikatnej, plastikowej obudowy, która często okazuje się najsłabszym elementem dużych kart SD. Raczej nic nam się przypadkiem nie wyłamie, choć oczywiście na upartego da się złamać kartę microSD, więc nie siłujcie się z nią niepotrzebnie.
Gwarancja? Przeważnie oznacza wymianę nośnika na nowy, bez odzyskania plików. O wiele bardziej przyda Wam się solidne źródło zakupu, dzięki któremu będziecie mieli pewność, że nie kupiliście podróbki. Z założenia zapomnijcie o chińskich sklepach z elektroniką.
Obecnie sprzedawane karty pamięci dla urządzeń mobilnych mają dwa główne standardy - SDHC i SDXC. Upraszczając nieco, SDHC obejmuje nośniki od 4 do 32 GB, a SDXC od 64 GB do 2 TB. I tyle z rzeczy prostych, reszta to istny koszmar oznaczeń.
Mamy prędkości, klasy szybkości UHS, klasy szybkości wideo, a do tego jeszcze czasem krotności, będące mnożnikiem prędkości zapisu CD i na koniec tajemnicza klasa wydajności aplikacji A1 i A2. Pogubić się jest bardzo łatwo, nie brakuje jednak mądrych tabelek.
To kluczowa cecha karty definiująca w znacznej mierze jej przydatność w różnych zastosowaniach. Do zdjęć nada się właściwie każda, ale już z filmami nie jest tak różowo, nagrania 4K czy tym bardziej 8K wymagają topowej jakości nośników. Co istotne, definiowana jest minimalna szybkość zapisu sekwencyjnego, a nie jakieś chwilowe maksimum, mamy więc pewność, że nic nie przerwie nam ważnego nagrania.
| Minimalna szybkość zapisu | Klasa prędkości | Klasa szybkości UHS | Klasa szybkości "Video" | Zastosowanie |
| 2 MB/s | C2 | – | – | nagrywanie filmów wideo |
| 4 MB/s | C4 | – | – | nagrywanie filmów Full HD (od 720p do 1080p/1080i) |
| 6 MB/s | C6 | – | V6 | |
| 10 MB/s | C10 | U1 | V10 | nagrywanie wideo Full HD (1080p) z równoczesnym zapisem stopklatek HD (szyna danych HS), nadawanie na żywo dużych plików wideo HD (szyna UHS) |
| 30 MB/s | – | U3 | V30 | pliki wideo 4K przy 60/120 fps (szyna UHS) |
| 60 MB/s | – | – | V60 | pliki wideo 8K przy 60/120 fps (szyna UHS) |
| 90 MB/s | – | – | V90 |
Maksymalną prędkość przesyłania danych określają świecie kart standardy UHS. Podstawowe karty SD oferują do 12,5 lub do 25 MB/s, tymczasem UHS-I to już 50 lub 104 MB/s (half-duplex). UHS-II występuje ze standardowymi ośmioma stykami (do 156 MB/s, full-duplex) lub z dodatkowym rzędem ośmiu styków (do 312 MB/s, half-duplex). Z kolei ostatnia wariacja standardu - UHS-III, przy zachowaniu tych samych pinów jak wyżej oferuje do 312 lub do 624 MB/s - w obu przypadkach w trybie full-duplex. Kolejnym krokiem rozwoju są karty SD Express, czerpiące już pełnymi garściami z dysków SSD, ale to temat na inny artykuł. Próg możliwości telefonów komórkowych dawno już osiągnęliśmy.
Z punktu widzenia użytkownika telefonu, który nie zamierza swojej karty umieszczać w oddzielnym czytniku kart, standard UHS ma znaczenie marginalne, o czym za chwilę.
Na kartach praktycznie zawsze spotkacie informację o maksymalnej prędkości w MB/s. Praktycznie zawsze mowa jest tutaj nie o zapisie, tylko o odczycie, co niektórzy zgrabnie oznaczają literką R. Parametr ten wpływa na szybkość kopiowania danych z karty do komputera / telefonu, jak i też pośrednio decyduje o szybkości działania aplikacji i gier uruchamianych bezpośrednio z karty. Im więcej, tym oczywiście lepiej.
Jeśli zaś na karcie pojawia się jakaś liczba z "x" na końcu, oznacza to mnożnik prędkości odczytu płyty CD (gdzie 1x to 150 KiB/s). To przestarzała forma opisu kart, z której producenci całe szczęście rezygnują, jednak machnięcie 100x wygląda dumnie, nieprawdaż? Nie dajcie się jednak zwieść, ta setka to ledwie prędkości rzędu podstawowej karty klasy 10 (C10).
I wreszcie mamy jakąś nowość dotyczącą nie tyle samego kopiowania plików, lecz równoległych operacji losowego odczytu i zapisu danych. W skrócie, karta pamięci zaczyna działać jak dysk twardy w komputerze. Klasa A1 oznacza gwarancję minimum 1500 operacji odczytu i 500 operacji zapisu na sekundę, natomiast A2 to imponujące odpowiednio 4000 i 2000 (IOPS).
Jeśli zamierzasz instalować na swojej karcie pamięci gry i aplikacje, to właśnie ten parametr bezpośrednio wpłynie na ich wydajność. O ile karty w standardzie A1 są powszechnie dostępne, o tyle już lepszy pod zastosowania mobilne standard A2 występuje znacznie rzadziej. Szczęśliwie nie musisz szukać, bo właśnie takiej klasy kartę możesz wygrać w naszym konkursie.
