Wyświetlacz

Ekran o rozdzielczości 720 x 1520 pikseli to największy zgrzyt w specyfikacji Motoroli One. Trochę obawiałem się niskiej jakości wyświetlacza, ale na szczęście jestem pozytywnie zaskoczony. Podczas codziennego korzystania kompletnie nie widać, że nie mamy tu ekranu FullHD i w zasadzie dopiero jakbyśmy obok położyli ten sam smartfon z ekranem o takiej rozdzielczości, to wtedy moglibyśmy zobaczyć różnicę. Wyświetlane elementy i ikony nie są powiększone, jak to często bywa przy niższej rozdzielczości, ani też nie mają problemów z ostrością, czy poszarpanymi krawędziami.
 

Ogółem ekran jest przyjemny dla oka. Kolory są neutralne, nie są ani przesadnie przejaskrawione, ale też daleko im do bycia wyblakłymi pastelami. Pochwalić trzeba ładne odwzorowanie koloru białego. Jedyne na co można narzekać to jasność, która mogłaby być nieco wyższa. Na szczęście nie jest to problemem podczas korzystania ze smartfonu poza pomieszczeniami.

Interfejs bez dodatków Moto

Smartfony Motoroli zawsze były chwalone za dwie rzeczy – czystego Androida i dodatków Motoroli w postaci gestów i użytecznych skrótów. Przynależność do programu Android One budziła słuszne obawy o całkowitym wycięciu lubianych przez użytkowników funkcji.

Na szczęście małą część z tych rzeczy udało się przemycić, ale w bardzo okrojonym składzie. Do dyspozycji mamy tylko dwa gesty – potrząśnięcie w celu włączenia latarki oraz włączenie aparatu poprzez obrót nadgarstka oraz Wyświetlacz Moto, czyli powiadomienia wyświetlane na wygaszonym ekranie. Oczywiście nie jest to wina Motoroli, a odgórne narzucenia Google’a, ale brak tych funkcji to duża wada.
 

Czysty Android ma swoje zalety i zdecydowanie poleciłbym go wszystkim, którzy szukają prostego w obsłudze smartfonu. Nakładki producentów, jak bardzo nie zachwalaliby oni ciągłego upraszczania interfejsu, zawsze zaoferują więcej dostępnych opcji niż czysty Android. A to, np. w przypadku osób starszych, dodatkowe rzeczy do zrozumienia i nauczenia się.