Test telefonu HTC Desire X

W przypadku HTC Desire X mamy do czynienia ze smartfonem, który idealnie wpasowuje się w lukę pomiędzy produktami HTC, która powstała pomiędzy bardzo mocnym, ale jednordzeniowym One V, a modelami z wielordzeniowymi procesorami (i dwukrotnie wyższą ceną), czyli One S oraz One X. Desire X oferuje dwurdzeniowy procesor, przyzwoitą ilość pamięci RAM, ekran SuperLCD o przekątnej 4 cali, Androida 4.0, ale także układ graficzny, którego oznaczenie niewiele mówiło mi przed rozpoczęciem testów. Jest więc to swego rodzaju pomost pomiędzy średnią półką, a najwyższą.Gdy przyszło mi testować HTC Desire C, we wstępie do recenzji napisałem o wykorzystywaniu przed producentów popularności danego modelu telefonu poprzez tworzenie urządzeń zbliżonych do niego, przy pozostawieniu głównej części jego nazwy. Kilka miesięcy później trafił do mnie kolejny model z serii Desire, tym razem model X. W końcu skoro mamy na rynku One X, to dlaczego nie Desire X? Odchodząc już od nazewnictwa, mamy tutaj do czynienia ze smartfonem, który idealnie wpasowuje się w lukę pomiędzy produktami HTC, która powstała pomiędzy bardzo mocnym, ale jednordzeniowym One V, a modelami z wielordzeniowymi procesorami (i dwukrotnie wyższą ceną), czyli One S oraz One X. Desire X oferuje dwurdzeniowy procesor, przyzwoitą ilość pamięci RAM, ekran SuperLCD o przekątnej 4 cali, Androida 4.0, ale także układ graficzny, którego oznaczenie niewiele mówiło mi przed rozpoczęciem testów. Jest więc to swego rodzaju pomost pomiędzy średnią półką, a najwyższą, jeśli chodzi o urządzenia HTC. Czy Desire X skutecznie wypełni wspomnianą lukę? Czy warto skusić się na niego podpisując umowę z którymś z operatorów ? Odpowiedzi na te, jak i wiele innych pytań znajdziecie w poniższej recenzji. Testowany egzemplarz pochodził od przedstawiciela HTC, ale pracował pod kontrolą oprogramowania sieci T-Mobile. Dodatki operatora zostaną wyszczególnione w teście i nie wpłyną na końcową ocenę telefonu. Zestaw Telefon dotarł do mnie, chyba standardowo dla HTC, w niedużym zastępczym pudełku. W środku znajdowała się jedynie dwuczęściowa ładowarka (kabel USB + zasilacz), czarne douszne słuchawki z płaskim kablem oraz telefon z włożoną kartą pamięci o pojemności 2 GB. Skromnie, ale nie można zapominać, że jest to jedynie zestaw testowy. Wygląd Desire X to dzisiaj średnia półka smartfonów jeśli chodzi o ich wymiary. 118,5 x 62,3 x 9,3 mm, które jeszcze jakieś dwa lata temu uchodziłyby za coś ogromnego, teraz już prawie na nikim nie robią wrażenia. Konstrukcja waży 114 gramów, co dobrze współgra z wymiarami telefonu. Niewielka grubość, bardzo dobre wyważenie elementów i zaokrąglone krawędzie powodują, że sprzęt bardzo dobrze leży w dłoni, a w kieszeni bardzo często zwyczajnie go nie odczuwamy. Przedni panel jest oczywiście zdominowany przez wyświetlacz o przekątnej 4 cali. Pod nim umieszczono standardowe trzy dotykowe przyciski: wstecz, Home oraz wywołanie aktualnie otwartych aplikacji. Nad nim znajduje się napis HTC, bardzo skutecznie zamaskowane czujnik zbliżania oraz oświetlenia oraz dioda powiadomień. Jej obecność z pewnością doceni bardzo duża grupa użytkowników, która nie wyobraża sobie telefonu bez mrugającego powiadomienia o nowych zdarzeniach. Na samej górze widnieje niewielka szczelina głośnika rozmów. Na prawym boku telefonu znajdziemy przyciski do regulacji głośności, na lewym niezaślepione gniazdo microUSB. Dolna krawędź urządzenia jest gładka, na górnej znalazło się miejsce dla gniazda Jack 3,5 mm i przyciski włączania/podświetlenia ekranu. Sprzętowe przyciski, wbrew opiniom z którymi zdążyłem się spotkać, działają bez zarzutów i są bardzo dobrze wyczuwalne. Z tyłu obudowy znajdziemy, okolone wyraźnie odznaczającą się ramką, obiektyw aparatu i diodę doświetlającą. Dokładnie pod nimi umieszczono wyryty napis HTC, a na samej dole tylnej klapki otwory głośnika zewnętrznego i charakterystyczny napis BeatsAudio. Telefon, jak większość produktów HTC, prezentuje się ładnie i elegancko. To już standard tajwańskiego producenta, który dawno przyzwyczaił nas do dobrej prezencji swoich urządzeń. Z przodu Desire X wydaje się być dosyć wąski i długi, z tyłu natomiast robi wrażenie dużo szerszego, ze względu na zaokrąglone boczne krawędzie. Dość dziwnie wygląda konstrukcja okolic ekranu. Jego powierzchnia została pokryta szkłem odpornym na zarysowania (które podczas użytkowania zdążyło złapać dwie małe rysy), ale nie sygnowanym żadną "małpią" nazwą. Dookoła ekranu przebiega bardzo cienka ramka, która jest włożona w metalowy korpus, na który w dolnej części obudowy nakłada się tylna klapka. W ten sposób mamy nałożonych na siebie kilka warstw i wydaje mi się, że przy kontakcie z twardą powierzchnią kantem obudowy możemy zaobserwować spore wyszczerbienia w okolicach ekranu. Z drugiej strony równie dobrze mogę się mylić i cała konstrukcja może okazać się bardzo odporna. Tylna klapka, która w dolnej części obudowy nakrywa przód telefonu powoduje, że ta część obudowy jest lekko zadarta ku górze, ale nie tak mocno jak miało to miejsce w modelach One V lub Hero. Tył telefonu został pokryty gumomopodobnym, matowym materiałem, który standardowo ładnie zbiera odciski palców. Skoro już jesteśmy przy tylnej klapce, to warto zauważyć, że jej zdejmowanie jest czynnością drastyczną. HTC nie przewidziało tutaj żadnej szczeliny, która ułatwiłaby nam tą operację. Musimy więc na siłę podważyć tylną klapkę do momentu puszczenia zatrzasków. Zazwyczaj robiłem to w miejscu klawiszy głośności. Cała konstrukcja jest dobrze spasowana i podczas użytkowania nie wydaje żadnych niepożądanych dźwięków. Pomimo zwartości obudowy pod tylną klapką w bardzo szybkim tempie zbierają się duże ilości kurzu. Warto więc co jakiś czas przeprowadzić tam małe zabiegi czyszczące. Wyświetlacz HTC został wyposażony w wyświetlacz o przekątnej 4 cali. Ekran został wykonany w technologii SuperLCD i wyświetla, typowe dla urządzeń z tej półki, 16 milionów kolorów przy rozdzielczości 480 x 800 pikseli. Obraz jest bardzo dobre jakości. Kolory są żywe, ekran jest bardzo jasny i ma dobrą widoczność w słońcu. Kąty widzenia wypadają trochę słabiej. Przy mocniejszym wychyleniu obraz minimalnie ciemnieje, natomiast dalej jest bardzo czytelny. Wyświetlacz został pokryty pojemnościowym panelem dotykowym obsługującym kilka punktów dotyku na raz. Reakcji na dotyk nie można kompletnie nic zarzucić. Jest on odpowiednio czuły i bardzo precyzyjny. Korzystanie z ekranu w czasie testów sprawiało mi sporo przyjemności. Bardzo rzadko zdarzało mi się trafić nie w ten element, który chciałem, a prawie zawsze wynikało to z mojej winy. Jasność ekranu, dla osób lubiących oszczędzać baterię, nawet ustawiona na 60-70% nie odbiera mu właściwości, a obraz nadal pozostaje jasny i bardzo ładny. Specyfikacja i działanie Smartfon jest napędzany dwurdzeniowym procesorem Qualcomm Snapdragon MSM8225 (Cortex A5) taktowanym częstotliwością 1 GHz. Wspierany jest przez 768 MB pamięci RAM, która przez wielu uważana jest za zbyt małą ilość, niewystarczającą dla Androida w wersji co najmniej 4.0 . Zdecydowanie nie mogę się z tym zgodzić, ponieważ na brak pamięci operacyjnej nie miałem sposobności narzekać ani razu podczas trwania testów. Wydajność w grach powinien zapewnić nam układ Areno 203. Mamy więc tutaj najsłabszy wariant układów Snapdragon S4, o nazwie S4 Play, który jako jedyny z serii został wykonany w procesie technologicznym 45 nm. Do tej pory nie spotkałem się z żadnym modelem wyposażonym w ten układ, więc był on dla mnie sporą zagadką. Oprócz tego dostajemy 4 GB wbudowanej pamięci, z czego do naszej dyspozycji oddano 1,11 GB na aplikacje i 1,09 GB na różne pliki i multimedia. Jeśli miejsca nam zabraknie, to bez problemu możemy włożyć do telefonu kartę MicroSDHC o maksymalnej pojemności 32 GB. Jeśli wbudowana pamięć na aplikacje okażę się niewystarczająco, to bardzo łatwo możemy je przenieść na kartę pamięci, a także zapisywanie nowych programów na pamięci zewnętrznej. Nad całością czuwa Android w wersji 4.0.4, jak wspominałem wcześniej, brandowany przez T-Mobile. Wersja oprogramowania - 1.14.118.1. Brand ogranicza się do animacji startowej i fabrycznie wgranych aplikacji. System został przykryty przez popularną, autorską nakładkę Sense w wersji 4.1 . Nie jest to już ten sam Sense co kilka wersji temu, który uchodził za najładniejszą nakładkę, ale również mającą najbardziej negatywny wpływ na szybkość działania urządzenia. Sense nadal jest ładne i efektowne, dalej posiada sporo dodatków i opcji konfiguracji, nadal jest bardzo przyjazna dla nowego użytkownika, ale nie jest już tak ociężałe i ani razu nie zaobserwowałem jakiegokolwiek spowolnienia działania telefonu. Do naszej dyspozycji oddano standardowo pięć w pełni konfigurowalnych pulpitów. W menu głównym, przewijanym w poziomie, możemy modyfikować kolejność ikon i grupować je wg najczęściej używanych pozycji. Na ekranie blokady możemy umieścić cztery ikony skrótów, które w szybki sposób możemy uruchomić od razu po odblokowaniu ekranu, przeciągając je do pierścienia znajdującego się u dołu ekranu. Prawy przycisk pod ekranem wywołuje listę otwartych aplikacji. Zamykamy jest banalnie prosty sposób, łapiąc je i wyrzucając za ekran. Dwurdzeniowy procesor, wsparty odpowiednią ilością pamięci operacyjnej i dobrze zoptymalizowanym systemem powodują, że codziennie korzystanie z Desire X należy do bardzo przyjemnych czynności. Wszystkie animacje są płynne, ani razu nie zdarzyło mi się żadne spowolnienia na jakimkolwiek poziomie Menu. A jak wypada wydajność w grach? Oznaczenie układu graficznego sugeruje, że nie mamy tu do czynienia ze zbyt wydajną jednostką. Moje obawy wydawała się potwierdzać pierwsza ściągnięta gra, którą był Contrack Killer. Telefon miał problem z poprawnym wyświetleniem postaci i tekstur. Następnie do tablicy wywołałem GTA 3, którego nie udało mi się uruchomić. Z drugiej jednak strony, gry takie jak Max Payne, Dungeon Hunter czy Eternity Warriors 2 działają bez żadnych problemów. Ciężko jest mi więc powiedzieć, czy problem dotyczy tylko konkretnych tytułów, czy ich większej grupy. Popularne benchmarki pokazują, że Desire X nie jest wcale taki zły pod względem wydajności. Qadrant Standard pokazał wynik 2626, natomiast AnTuTu 6118. Tym, co zdecydowanie należy wytknąć Desire X jest nadmierne nagrzewanie się. Przeglądanie Internetu, oglądanie filmów, granie - wszystko to powoduje, że telefon grzeje się w górnej części obudowy, pod aparatem. Nie oparzymy się nim, nie usmażymy na nim jajka, ale w zimowe dni potrafi dostarczyć całkiem sporą ilość ciepła. Zdecydowanie jest to sytuacja, która nie powinna mieć miejsca. Można to jednak po części zrozumieć. Montowane procesory są coraz wydajniejsze, obudowy są coraz cieńsze, więc wytwarzane ciepło musi gdzieś iść, a w tym przypadku, idzie w obudowę. Połączenia i wiadomości Ikona słuchawki, która startowo znajduje się na pasku skrótów u dołu ekranu, prowadzi nas menu Telefonu. W jednym oknie mamy jednocześnie rejestr ostatnich połączeń, a pod nim listę naszych kontaktów. Na starcie otwiera nam się też klawiatura dialera, wspomagana przez funkcję Smart Dial. Całość wygląda bardzo prosto, wręcz trochę ascetycznie, a tak naprawdę jest to istna kopalnia wiedzy na temat naszych kontaktów. Do każdego z nich możemy dodać niezliczone ilości numerów i pól z informacjami na jego temat. Możemy nadać mu indywidualny dzwonek, zdjęcie oraz przypisać do grupy. Dodatkowo, co jest bardzo użyteczną funkcją, kontakt możemy zablokować, aby nie miał możliwości połączenia się z nami. Jest to coś w rodzaju dodania numeru do czarnej listy. Każdy kontakt możemy oczywiście wyciągnąć na pulpit. Jest również możliwość przypisania akcji do takiego skrótu. Dotknięcie go może nas automatycznie z nim łączyć, przenieść nas do okna tworzenia wiadomości lub zwyczajnie otworzyć okno kontaktu. Skoro już przy oknie jesteśmy, to mamy w nim dostępne cztery zakładki. W szczegółach kontaktu widzimy wszystkie informacje na jego tematu, które do niego dodamy. Zakładka Wątek pokazuje nam wszystkie wiadomości (w tym e-maile) oraz połączenia jakie wykonywaliśmy z daną osobą. W Aktualizacjach widzimy zmiany w statusach i wpisach w serwisach społecznościowych jakie dana osoba wykonywała, a w ostatniej zakładce, Galeria, widzimy zdjęcia, na których się znajduje. Skoro już omówiliśmy kontakty, to zacznijmy się z nimi kontaktować. Na pierwszy ogień idzie podstawowa funkcja telefonu, więc połączenia głosowe. Wykonywanie ich za pomocą Desire X, to czysta przyjemność. Tak czysta, jak dźwięk wydobywający się z głośnika rozmów, który w połączeniu z bardzo dobrą głośnością powoduje, że nie da się go ocenić niżej niż solidne 9/10. Zasięgu nie oceniłbym aż tak wysoko, ale też prezentuje on bardzo przyzwoity poziom. Zanikanie sygnału się nie zdarza, nie mniej jednak inne smartfony częściej pokazywały mi pełny zasięg HSPA niż Desire X. Poza tym telefon jest skutecznie odporny na "uściski śmierci" i inne podobne zjawiska. Wiadomości wyświetlane są w standardowym dla Androida układzie czytelnych czatów. Wprowadzanie tekstu odbywa sięga pomocą klawiatury Sense. W układzie pionowym mamy do dyspozycji klawiaturę QWERTY, tak zwany mały układ (nadal QWERTY, gdzie do jednego klawisza przypisane są dwie lub trzy litery)oraz klasyczną klawiaturę alfanumeryczną. W trybie poziomym mamy do dyspozycji tylko pełne QWERTY. Przyciski w każdym układzie są duże, co w połączeniu ze sprawną autokorektą znacznie ułatwia pisanie. Problematyczną sprawą jest automatyczne wpisywanie polskich znaków w wyrazach, którego niestety nie da się wyłączyć. Pojawienie się w tekście polskiego "ogonka" powoduje automatyczne skrócenie długości SMS-a do 70 znaków. Warto więc jest zaopatrzyć się w alternatywną klawiaturę lub można też próbować pisać w przestawionym językiem klawiatury na przykładowo angielski. Lecz tutaj pojawia się problem z natarczywą autokorektą wyrazów polskich, na pasujące angielskie. Na koniec coś dla miłośników przesuwania palcem po klawiaturze ekranowej, czyli pisanie na wzór Swype. Pomimo obecności tej opcji nie korzystałem z niej ani razu z powodu dużo słabszego poziomu dopasowywania słów w stosunku do swojego pierwowzoru. Program pocztowy, to wysoki androidowy standard, który zawiódł mnie po raz pierwszy w trakcie mojej przygody z zielonym robotem. Poczta oczywiście funkcjonuje prawidłowo. Wysyła i odbiera e-maile bez żadnych problemów, z pełną treścią i załącznikami. Dodatkowo mamy możliwość ustawienia "godzin szczytu", w których poczta ma być pobierana, a także w jakie dni tygodnia. Dodatkowo możemy ustalić z jaką częstotliwością mają być pobierane wiadomości w szczycie i poza nim. Natomiast mój problem z pocztą polegał na tym, że któregoś dnia telefon przestał automatycznie pobierać wiadomości. Na szczęście wykasowanie profilu i ponowne stworzenie konta skutecznie naprawiło problem. Internet Połączenie z Internetem możemy uzyskać za pośrednictwem HSPA (HSDPA 7,2 Mb/s; HSUPA 5,76 Mb/s) lub Wi-Fi w standardach b/g/n . Fabryczna przeglądarka trochę różni się od tej, która jest stosowana w urządzeniach z Androidem. U góry mamy wyświetlany pasek adresu, przycisk wywołujące otwarte karty oraz Menu. U dołu znajdziemy dodaj do (zakładki, ekran główny, lista artykułów), zakładki oraz zachowane (lista artykułów i filmów, które zapisaliśmy sobie z powodu braku czasu na ich przestudiowanie). Przeglądarka pozwala na maksymalne otwarcie sześciu kart. Zdecydowanie brakuje ostrzeżenia mówiącego o tym, że kolejna otwarta (siódma) karta zastąpi jedną z obecnie już otwartych. Wielu użytkowników z pewnością doceni opcję Odczyt, która kompresuje stronę do widoku mobilnego, pozostawiając na niej tylko tekst i dostępne zdjęcia, przypisane do np. danego artykułu. Jest też opcja włączenia lub wyłączenia treści Flash na stronie. Działaniu Internetu nie można kompletnie nic zarzucić. Jest szybki, strony wczytywane są poprawnie i bez żadnych błędów. Również bez problemów odtworzymy filmy dodawane do artykułów, filmy z różnych stron internetowych (także w wysokich rozdzielczościach). Telefon radzi sobie również ze streamem np. transmisji sportowych, co z pewnością docenią ludzie pracujący w godzinach rozgrywania Ligi Mistrzów ;-) . Niezbędne jest jednak do tego włączenie Flasha w ustawieniach przeglądarki. Dodatkowo telefon został wyposażony w przeglądarkę Chrome i muszę przyznać, że narzędzie od Google’a działa jeszcze szybciej niż standardowa przeglądarka. Korzystając z niej odczuwałem wyraźnie wrażenie dużej lekkości w porównaniu z przeglądarką HTC. Na koniec akapitu nie mogę nie pochwalić działania Wi-Fi. Charakteryzuje się ono bardzo dobrym zasięgiem. Sygnał z domowego routera bez problemów wyłapywałem przebywając na zewnątrz. Nawet wtedy transmisja była bardzo stabilna i działała bez żadnych zastrzeżeń. Oczywiście nie mogło tutaj zabraknąć opcji stworzenia mobilnego hotspotu. Ułatwi nam to bardzo prosty kreator, w którym wpisujemy nazwę sieci, wybieramy tryb zabezpieczenia, wpisujemy hasło i pozostaje nam tylko nacisnąć przycisk zatwierdzający całą operację. Muzyka Pod ikoną Muzyka kryją się cztery pozycje. Zaczynając od końca, jest to sklep z plikami muzycznymi 7digital, TuneIN Radio do odsłuchu internetowych stacji radiowych, SoundHound pozwalające na identyfikację nieznanych utworów oraz Mój telefon, czyli biblioteka naszych plików muzycznych. Poza tym w menu Muzyka możemy umieścić dodatkowe, dowolne skróty. Czy będzie to radio, czy inna aplikacja, zależy to tylko od nas. Okno odtwarzacza utrzymane jest w ładnej, szaro-niebieskiej kolorystyce. Znajdziemy w nim centralnie umieszczoną okładkę albumu, pod nią informacje o utworze, oś czasu i przyciski do sterowania odtwarzaczem. Dodatkowo znajdziemy klawisze zapętlania i odtwarzania losowego, przycisk rozwijający dostępne akcje (dane albumu, dodaj do listy, udostępnij, ustaw jako dzwonek, wyszukaj). U góry ekranu cały czas widnieje wygodny skrót do SoundHound, pomocny zawsze, gdy chcemy wzbogacić naszą wiedzą na temat odtwarzanego kawałka. Po rozwinięciu Menu mamy dostęp do aktualnej kolejki utworów, możemy zaktualizować okładkę albumu, podbić dźwięk (system Beats), wybrać odtwarzacz (zewnętrzny, z którym połączymy się przez Wi-Fi lub Bluetooth) oraz zobaczyć szczegóły utworu. Odtwarzaczem możemy wygodnie sterować z poziomu zablokowanego telefonu. Jego zminiaturyzowane okno jest wtedy wyświetlane na ekranie blokady. Wygląd wyglądem, funkcje funkcjami, odtwarzacz ma przede wszystkim grać. Wystartowanie odtwarzania automatycznie uruchamia system beatsaudio. Kilka miesięcy temu, podczas testów Desire C narzekałem, porównując system Beats do opcji Mega Bass z serii Walkman od Sony Ericssona. W Desire X powiedziałbym, że wszystko poszło do przodu, ponieważ mamy tutaj do czynienia z opcją full bass & treable, a nie samym Mega Bass-em. Oczywiście wyłączenie podbicia dźwięku powoduje, że jest on zdecydowanie nie do przetrawienia i kompletnie bez wyrazu, co prawie na pewno jest celowym zabiegiem. Słuchawki z zestawu zdecydowanie nie radzą sobie z dźwiękiem generowanym przez Desire X. Do mniej więcej 80% skali głośności dźwięk jest całkiem sympatyczny. Czysty, z lekkim basem, jak na standardowe słuchawki jest bardzo przyzwoicie. Podniesienie poziomu głośności pokazuje, że telefon ma zdecydowanie za dużo mocy dla tego typu słuchawek. Słuchawki zaczynają niemiłosiernie trzeszczeć i charczeć, a słuchanie muzyki zamiast przyjemnością, staje się katorgą. Duża moc dźwięku bardzo przydaje się w połączeniu ze słuchawkami, które są w stanie okiełznać możliwości Desire X. Tutaj moje Denony D510 zdecydowanie stanęły na wysokości zadania. Dźwięk był czysty, głęboki, z bardzo przyjemnym, czystym basem i strasznie rzadko spotykaną w telefonach głośnością. Często w wielu modelach doświadczam dobrego dźwięku, ale równie często brakuje tych 2-3 stopni w skali głośności, do takiego porządnego... uderzenia. W tym przypadku takiej sytuacji nie doświadczałem. Co więcej, jeśli znajdowałem się w cichszym otoczeniu, to przy maksymalnej skali głośności bywało momentami aż za głośno. Jest to bardzo rzadka sytuacja w telefonach. Dźwięk generowany przez Desire X może się podobać, o ile posiadamy słuchawki, które wytrzymają dużą głośność i są w stanie okiełznać duże ilości basu. Zdecydowanie odradzam łączenia go ze słuchawkami typowo basowymi, bo z dźwięku zrobi się nam nieprzyjemna papka, gdzie oprócz dudnienia nie znajdziemy zbyt wielu innych głosów. Z taką sytuacją spotkałem się podłączając słuchawki AKG K514p, gdzie ilość niskich tonów była zdecydowanie za duża. Zewnętrzny głośnik nie jest przeznaczony dla miłośników słuchania muzyki za jego pomocą. Praktycznie nie radzi sobie z odtwarzanie niskich tonów. Jego głośność nie rzuca na kolana, ale nie miałem problemów z usłyszeniem dzwonka. Dodatkowo działa tutaj użyteczna funkcja, która powoduje, że wzięcie do ręki dzwoniącego telefonu obniża głośność odtwarzanego dzwonka. Aparat i kamera Do uwieczniania obrazów, czy to tych ruchomych, czy też nie, posłuży nam aparat fotograficzny o rozdzielczości 5 Mpix. Maksymalna rozdzielczość wyświetlanych fotografii to 2590 x 1552 piksele. Interfejs aparatu jest prosty i przejrzysty. Główne okno zawiera przycisk włączania lampy błyskowej, wybór trybu robienia zdjęć (auto, HDR, panorama, portret, portret grupowy, krajobraz, korekcja gamma, makro i słabe oświetlenie), przycisk ustawień, o których za chwilę, skrót do Galerii, przyciski włączania nagrywania i zrobienia zdjęcia oraz przycisk efektów. Pod tym ostatnim kryje się między innymi zniekształcenie obrazu, winietowanie, głębia ostrości (wybieramy pole na obrazie, które ma być ostre, reszta zostaje rozmyta), jest też możliwość zamienienia widzianego obrazu w zbiór mniejszych lub większych kropek. Efektów jest w sumie szesnaście i z ich pomocą można stworzyć coś naprawdę ciekawego. W ustawieniach aparatu znajdziemy włączanie samowyzwalacza, rozdzielczość zdjęć i filmów, podgląd zdjęcia po wykonaniu, regulację obraz (jakość, kontrast, nasycenie, ostrość), zmianę wartości ISO (100-800), balans bieli, miejsce zapisu zdjęć, zdjęcia seryjne, opcje aparatu (wykrywanie twarzy i uśmiechu, tryb zdjęć 5:3 i geotagging), opcje kamery (nagrywanie z dźwiękiem lub bez) oraz automatyczne przesyłanie (wykonane zdjęcia mogą zostać automatycznie przesyłane na nasze konto w Facebooku lub innym serwisie). Dotykając ekran w dowolnym miejscu ustalamy gdzie aparat ma złapać ostrość. Następnie zdjęcie wykonujemy przyciskiem umieszczonym przy prawym brzegu ekranu. Jakoś rejestrowanych obrazów nie rzuca na kolana. Telefon często ma problemy ze złapaniem ostrości. Bez względu na to, czy są to bliższe odległości w trybie makro, czy też większe obiekty z dalszych odległości. Nie raz bywa, że dopiero przy 3-4 próbie zdjęcie wychodzi odpowiednio ostre. Przyczyny problemów z ostrością szukałbym w sposobie robienia zdjęć. Wydaje mi się, że klasyczny dwustopniowy przycisk na obudowie lub przynajmniej tradycyjnie działający Touch Focus (dotykam, gdzie chcę łapać ostrość i po jej złapaniu zdjęcie jej wykonywane) załatwiłyby sprawę. Kolory w większości przypadków są ciemne i bez wyrazu. W pomieszczeniach nie ustrzeżemy się ziarna i szumów. Obraz pomaga rozjaśnić tryb zdjęć HDR, ale też nie zawsze działa on tak, jak powinien. Zazwyczaj kolory są wtedy zbyt jasne i nienaturane. Aparat w Desire X jest bardzo przeciętny i niestety wyraźnie brakuje mu do tego, co prezentuje tańszy HTC One V. Filmy nagrywane są z maksymalną rozdzielczością 800 x 480 pikseli. Przy dzisiejszych standardach jest to zdecydowanie zbyt mało. Większość posiadanych przez nas monitorów, czy to w komputerach stacjonarnych, czy też przenośnych posiada już rozdzielczość przynajmniej 720p, nie wspominając już o nowoczesnych telewizorach. Trzeba jednak nagrywać tym, co jest, a jest mocno przeciętnie, podobnie jak w przypadku zdjęć. Przy filmach zdecydowanie lepiej wypada jasność i odwzorowanie kolorów. Problemem jest bardzo duża niestabilność obrazu. Wystarczy minimalne zachwianie ręki i obraz nie tylko zaczyna się mocno trząść, ale również występuje lekkie klatkowanie. Największą bolączką jest oczywiście niska rozdzielczość nagrań. Na plus zasługuje możliwość robienia zdjęć w trakcie nagrywania, wystarczy wcisnąć odpowiedni przycisk na ekranie oraz możliwość ręcznego wskazania punku łapania ostrości, również przez dotknięcie ekranu. Galeria jest bardzo prostym narzędziem, służącym praktycznie tylko do oglądania materiałów zgromadzonych w telefonie oraz ich ewentualnego udostępniania. Dodatkowo jeśli zdjęcia są otagowane pozycją geograficzną, to możemy w prosty sposób wyświetlić na mapie miejsce, w którym zostało zrobione. Rozczarowani będą nie tylko miłośnicy nagrywania filmów za pomocą telefonu, ale również Ci, którzy lubią jest na telefonie odtwarzać. W standardzie Desire X radzi sobie jedynie z formatami .mp4 oraz .wmv . Na szczęście po dograniu odpowiedniego oprogramowania z Google Play działają wszystkie popularne formaty, łącznie z .rmvb i plikami w rozdzielczościach HD. Nawigacja Standardowo dla Androida, wraz z Desire X otrzymamy pakiet narzędzi nawigacyjnych od Google. W jego skład wchodzą Mapy, Nawigacja, Współrzędne oraz Lokalne. Ostatnie z nich pokazuje znajdujące się w naszej okolicy restauracje, kina lub inne interesujące nas obiekty. Pomiędzy każdym z trzech narzędzi możemy się łatwo przełączać z poziomu ich menu i są one ze sobą w wygodny sposób powiązane. Skuteczność nawigacji od Google jest dla mnie zawsze sprawą indywidualną, nie mniej jednak w Białymstoku i okolicach trasy były ustalane poprawnie z uwzględnieniem najszybszego i najwygodniejszego dojazdu. Ustalanie pozycji wspomagane Usługą lokalizacyjną (aGPS) zajmuje głównie kilkanaście sekund, nawet gdy znajdujemy się w zamkniętym pomieszczeniu. Nawet wtedy pozycja jest ustalana z dokładnością nawet do kilku metrów. T-Mobile dokłada do telefonu popularną nawigację Naviekspert. Do jej największych zalet należą z pewnością przejrzysty interfejs oraz możliwość dodania informacji o aktualnym zdarzeniu na drodze (kontrole, fotoradary, remonty lub wypadki). Niestety skorzystanie z nawigacji jest bezpłatne tylko przez pierwszych siedem dni. Mam nadzieję, że po zakończeniu tego okresu T-Mobile przypomni mi o konieczności zrezygnowania z usługi. Dodatki Smartfon z Androidem w dzisiejszych czasach nie jest już "czystym" urządzeniem, do którego wszystkie aplikacje musimy pobrać z Google Play. Testowany Desire X oprócz fabrycznych dodatków posiada aplikacje dodane wraz z oprogramowaniem T-Mobile. Idąc alfabetycznie przez zakamarki menu głównego, pierwszą pozycją jest Audioteka. Aplikacja umożliwia zakup i odsłuchiwanie e-boków. W momencie słuchania rozdziału, kolejne są pobierane w tle. Aplikacja pochodzi od T-Mobile i na starcie posiadała możliwość odsłuchania darmowych rozdziałów "Kancelarii"Johna Grisham’a, "Kronik Jakuba Wędrowycza" Andrzeja Pilipiuka oraz "Gry o tron" George’a Martina. Kolejny na liście jest Car, czyli tryb samochodowy. Dzięki niemu mamy uproszczony dostęp do funkcji telefonicznych, muzycznych i nawigacji. Przyciski są odpowiednio powiększane, a poruszanie się po Menu odbywa się przez przesuwanie ekranów w pionie i poziomie. Przy dłuższych, jak i krótszych trasach jest to bardzo użyteczna funkcja. Następnie trafiamy na Czat do obsługi serwisu Google+, aplikację Dropbox oraz e-booki, kolejną aplikację od T-Mobile, która pozwala na zakup, przechowywanie i czytanie książek w formie elektronicznej. Dalej znajdziemy coś dla maniaków sieci społecznościowych. Oprócz oddzielnych aplikacji do obsługi Facebook’a i Google+ mamy też zbiorczą aplikację Friend Stream. W niej zbierane są wszystkie aktualizacje statusów i wpisów z wszystkich serwisów społecznościowych, do których konta mamy przypisane w pamięci telefonu. Kolejnymi dwoma aplikacjami, które otrzymujemy wraz z brandowanym oprogramowaniem jest Granie na czekanie, co myślę, że nie wymaga przedstawienia oraz Gry, która przenosi nas automatycznie na stronę T-Mobile z dostępnymi grami. Natomiast kilka stron dalej znajdziemy pozycję Top Games, po otwarciu której zostajemy przeniesieni na stronę rankingu gier Gameloftu. Idąc dalej wzdłuż alfabetu trafiamy na literę K, czyli Kalendarz, Kalkulator i Konfiguracja. Ta ostatnia uruchamia się wraz ze startem systemu i oprócz podstawowej konfiguracji telefonu dostarcza informacji na temat elementarnych funkcji systemu Android i interfejsu Sense. Następna aplikacja jest równie ważna, co obecność diody sygnalizującej na ekranem, czyli Latarka. Banalnie prosta aplikacja, w której oprócz włączenia i wyłączenia latarki mamy możliwość wyboru jednego z trzech poziomów natężenia strumienia światła. Zdecydowanie pozycja obowiązkowa w każdym telefonie. M, czyli Menadżer zadań, który uważam za zbędny, ponieważ listę aktywnych aplikacji możemy łatwo wywołać prawym klawiszem pod ekranem. MiBOA w wersji Beta pozwala na łatwe zarządzanie swoim numerem w sieci T-Mobile. Bardzo chwalę sobie tę aplikację, której używam również w prywatnym telefonie. Muzyka przenosi nas na strony T-Mobile, gdzie możemy pobrać popularne pliki muzyczne. Notatki głosowe myślę, że nie wymagają większego tłumaczenia. Personalizacja umożliwia podstawowe "upiększenie" telefonu poprzez zmianę sceny, skórki, tapety, skrótów ekranu blokady, obiektów znajdujących się na pulpitach oraz zmianę dźwięków telefonu. W Pobieraniu znajdziemy listę pobranych przez nas plików (nie aplikacji). Pogoda jest standardową aplikacją pogodową nakładki Sense. Polaris Office, to wygodne narzędzie do zarządzania dokumentami, który oprócz odczytu plików, pozwala na ich edycję oraz tworzenie arkuszy Worda, Excela i Power Pointa. Na koniec dwie aplikacje od HTC, czyli bardzo użyteczny Transfer, dzięki któremu zostają pobrane kontakty z naszego poprzedniego telefonu, o ile tylko posiada od moduł Bluetooth oraz prosta gra Teeter, w której przemieszczamy kulkę przez labirynt za pomocą akcelerometru. Od razu warto zaznaczyć, że Desire X posiada akcelerometr. Zaznaczam to, ponieważ w wielu miejscach w Internecie można trafić na zupełnie inne informacje. Reszta programów, to androidowy standard w postaci Talk’a, Wiadomości i pogody, aplikacji YouTube, Zadań oraz Zegara. Bateria Desire X jest zasilany litowo-jonową baterią o pojemności 1650 mAh. Przy intensywnym korzystaniu z telefonu, dwóch godzinach muzyki na słuchawkach, 15-20 minutach rozmowy, 10 SMS-ach, ok. 40 minutach Internetu po sieci komórkowej i prawie drugie tyle z użyciem Wi-Fi, 15 minutach grania w gry, z włączoną synchronizacją poczty i pogody oraz pełnym podświetleniem ekranu, musiałem sięgać po ładowarkę co 24 godziny. Po skończeniu ładowania w okolicach godziny 11, na drugi dzień o tej samej porze bateria była na wyczerpaniu. Przy dużo skromniejszym użytkowaniu, ograniczającym się do kilku minut rozmowy, godziny muzyki i kilkunastu minut Internetu, Desire X jest w stanie pracować nawet do trzech dni. Wyniki może nie są powalające, jednak na pewno bardzo przyzwoite. Podsumowanie HTC Desire X znajduje się obecnie w bardzo przesyconym miejscu rynku. W podobnej cenie (700-900zł) znajdziemy dużo zbliżonych modeli. Są to Xperie: P i Sola, Samsungi: Ace 2 i Galaxy S Advance, LG L9 oraz starszy HTC One V. W porównaniu z nimi nowy HTC prezentuje bardzo zbliżony poziom wydajności, jest najlepszy muzycznie, jest w czołówce pod względem wykonania i baterii. Niestety wyraźnie przegrywa jakością zdjęć, a w kwestii nagrywania filmów wypada bardzo słabo. Nie mniej jednak Desire X nie stoi na przegranej pozycji. Dużo osób chętnie sięgnie po niego ze względu na Sense i system Beats Audio, który muszę przyznać, sprawdza się w tym modelu. Nie jest to słaby telefon, ma wiele zalet i niedużo wad. Nie wyróżnia się jednak na tle konkurencji, co tylko zwiększy ból głowy osób, które w najbliższym czasie będą wybierać nowy telefon. Wady: - niska rozdzielczość nagrywanych filmów; - przeciętna jakość zdjęć; - brak możliwości wyłączenia polskich znaków podczas pisania wiadomości; - utrudniony proces zdejmowania tylnej klapki; - mała ilość obsługiwanych formatów wideo; Zalety: - dobre wykonanie; - bardzo dobra jakość rozmów; - bardzo dobra jakość odtwarzanego dźwięku; - dobra jakość wyświetlanego obrazu; - dobra bateria; - szybkie działanie i dobra wydajność; - HTC Sense; - latarka; - dioda powiadomień; Przykładowy klip wykonany telefonem HTC Desire X - video (plik .mp4, 12 MB). Zdjęcia wykonane aparatem wbudowanym w telefon:

TP-Link pod lupą. W tle powiązania z chińskim rządem

NVIDIA GeForce RTX 5060 z datą premiery. Debiut tuż za rogiem

Lexar z nowymi SSD. Duże pojemności w niskich cenach

Narwal Freo Z10 Ultra. Nowy flagowiec już w Polsce

Smartfon na pierwszą komunię? Ten model sprawdzi się idealnie

Poświąteczne szaleństwo w Media Expert. Takich promocji jeszcze nie było

Masz dość swojego routera? Jest rozwiązanie

Redmagic 10 Pro: Ekran bez wycięcia i bateria 7050 mAh (test)

Santander Bank Polska apeluje do klientów: "rekiny tylko czekają"

Alior Bank z pilnym ostrzeżeniem. Nowe zagrożenie dotyczy każdego

Korzystasz z Blika? Rządowa agencja wydała ostrzeżenie

ING z ostrzeżeniem. Chodzi o takie tajemnicze wiadomości

Serial, który bawi do łez. Drugi sezon polskiej komedii już na Canal+

Nowy polski serial to murowany hit? Wiadomo, kiedy premiera

Ten serial przykuje nas do ekranu na długie godziny. Nr 1 na Netflixie

Cyberpunk 2077. Switch 2 dostanie coś, czego nie było na PS5 i Xboxie

Test telefonu HTC Desire X

Zobacz więcej

Redmagic 10 Pro: Ekran bez wycięcia i bateria 7050 mAh (test)

Razer Iskur V2 X – „Budżetowy” fotel za 1300 zł? Sprawdzam, czy warto

Amazfit Active 2 zwyczajnie zgładził droższego Xiaomi (test)

Wyszukiwarka

Menu

Nasze strony