Test telefonu Sony Ericsson Xperia ray

Pierwsze urządzenia Sony Ericssona z Androidem pozostawiały w moim odczuciu sporo do życzenia jeśli chodzi m.in. o prędkość i płynność działania (wszystko dzięki niezliczonym, niezbyt zoptymalizowanym modyfikacjom systemu). Dopiero najnowsze urządzenia tego producenta próbują pokazać pazur oraz to, jak powinny działać najnowsze urządzenia z systemem z Mountain View na pokładzie. Do tej grupy zalicza się m.in. model ray (ST18i). Czy skok jakościowy jest aż tak poważny, aby zainteresować nawet wybrednych użytkowników Androidów, ceniących sobie niezawodną pracę i wydajność? Sprawdźmy.Gdyby nie system Google Android, to Sony Ericsson zostałby rzucony na pożarcie rynkowi - jego telefony coraz bardziej odstawały od propozycji konkurentów i oczekiwań klientów, a zyski uparcie nie chciały przekroczyć magicznej czerwono-czarnej granicy w wynikach finansowych spółki. Dopiero przesiadka firmy na system Google’a pozwoliła jej złapać odrobinę oddechu - urządzenia z charakterystycznym płynnym logo zaczęły coraz bardziej przymilać się do klientów, a oni coraz łaskawszym okiem zaczęli na nie spoglądać. Pierwsze urządzenia Sony Ericssona z Androidem pozostawiały w moim odczuciu sporo do życzenia jeśli chodzi m.in. o prędkość i płynność działania (wszystko dzięki niezliczonym, niezbyt zoptymalizowanym modyfikacjom systemu). Dopiero najnowsze urządzenia tego producenta próbują pokazać pazur oraz to, jak powinny działać najnowsze urządzenia z systemem z Mountain View na pokładzie. Do tej grupy zalicza się m.in. model ray (ST18i). Czy skok jakościowy jest aż tak poważny, aby zainteresować nawet wybrednych użytkowników Androidów, ceniących sobie niezawodną pracę i wydajność? Sprawdźmy. Zestaw W zestawie sprzedażowym oprócz samego telefonu i baterii odnajdziemy również kartę microSD o wielkości 4 GB, przewód z końcówką microUSB, wtyczkę do gniazdka, jednoczęściowy przewodowy zestaw słuchawkowy zakończony wtyczką JACK 3,5 mm oraz komplet dokumentów. Jak na smartfona z tej półki cenowej jest dostatecznie, jednak producent mógł się pokusić chociażby o pilota, o dwuczęściowym zestawie słuchawkowym już nie wspominając. Wygląd Pierwszy kontakt z telefonem jest jak najbardziej pozytywny. Miłe dla oka i dłoni gładkie kształty, interesujące akcenty kolorystyczne widoczne na przednim panelu oraz minimalistyczny wygląd to połączenie, którego elementy nie zawsze idą ze sobą w parze. Tutaj jednak Sony Ericsson odrobił lekcję i stworzył kawałek sztuki. Jest estetycznie i ciekawie, czyli znacznie lepiej niż poprawnie , jednak nie intrygująco. Mimo to plus. Co oferuje nam obudowa ray? Na przednim panelu ekran panoramiczny, zajmujący ponad ¾ powierzchni. Pod nim odnajdziemy trzy przyciski (powrót i menu opcji po bokach (dotykowe) oraz menu główne (sprzętowy)), natomiast nad nim aparat fotograficzny do wideorozmów po lewej stronie, prawie centralnie umieszczony głośnik oraz zestaw czujników po prawej. Klawisz zasilania oraz gniazdo JACK 3,5 mm znalazły się na górnym boku, strzałki regulacji głośności w jednym klawiszu na prawym, mikrofon i zaczep na smycz na dolnym oraz gniazdo microUSB na lewym boku. Na tylnym, w całości zajętym przez klapkę zasłaniającą baterię, odnajdziemy oczko aparatu fotograficznego wraz z diodą LED, głośnik zewnętrzny oraz logo producenta. Telefon wykonany został z plastiku (klapka baterii zachodząca częściowo na boki), materiału przypominającego metal (boki) oraz szkła (praktycznie cały przedni panel). Wszystkie one są dobrej jakości, a ich spasowanie jest wzorowe - nawet przy mocniejszym ściśnięciu urządzenia nic nie trzeszczy, nic nie skrzypi. To kolejny plus telefonu. Przedni panel telefonu pokryty został powłoką odporną na zarysowania, jednak nie jest to słynne szkło Gorilla Glass. Efekty tego widać już po pierwszym spotkaniu ekranu z parkietem - mimo niewielkiej wysokości (około 30 cm), na jego powierzchni pojawiła się drobna rysa. Co prawda bardzo mało widoczna nawet pod światło, jednak jej obecność warto odnotować. Ergonomia Gabaryty telefonu to wymiary 111 x 53 x 9,3 mm oraz masa równa 100 gramom. W połączeniu z regularnymi liniami obudowy tworzy to urządzenie, które bardzo przyjemnie trzyma się w dłoni - zmieści się ono zarówno w małej damskiej, jak i dużej męskiej dłoni, a jego masa będzie wpływać pozytywnie na każdą z nich. Rozmieszczenie klawiszy funkcyjnych jest poprawne - klawisz zasilania umieszczony został centralnie, menu głównego również. Podobnie jak i klawisze strzałek są one dobrze wyczuwalne, jednak do klawisza menu trzeba się przyzwyczaić i naciskać go w górnej jego części, w miejscu styku z nieruchomą częścią obudowy. Poza tym nie można im wiele zarzucić - wystarczy kilka chwil, a ich obsługa staje się bezproblemowa i całkiem wygodna. Na minus można zaliczyć brak sprzętowego spustu migawki aparatu fotograficznego oraz psujące efekt spójności obudowy, niczym nie zakryte i wystające gniazdo ładowania microUSB. Nie do końca przemyślano również podświetlenie klawiszy funkcyjnych. Dioda znajdująca się wokół przedniego klawisza i informująca o nieodebranych zdarzeniach rozświetla się zbyt rzadko, aby skutecznie o tym poinformować. Z kolei brak podświetlenia klawiszy funkcyjnych znacznie utrudnia korzystanie z telefonu w ciemnym pomieszczeniu lub wieczorem. Ostatnim kamyczkiem do ogródka jest umieszczenie wejścia na karty microSD obok baterii co oznacza, że każda jej wymiana będzie wymagała wyłączenia telefonu oraz wyjęcia baterii. Drobne, ale zauważalne niedociągnięcia. Ekran ray ma wyświetlacz LCD Reality Display podświetlany diodami LED, którego przekątna to 3,3 cali a rozdzielczość FWVGA (480 x 854 pikseli, proporcje 16:9). Jego gęstość to 297 PPI (punktów na cal), liczba wyświetlanych kolorów to 16 mln, a wszystko to wspomagane jest przez technologię Bravia Engine w wersji mobilnej. Efekt? Rewelacyjny! Wyświetlane na nim kolory są niesamowicie żywe i nasycone, nawet przy niezbyt intensywnym podświetleniu. To samo można powiedzieć o wyrazistości obrazu - wszystkie kształty, nawet krój cienkiej czcionki, są bardzo gładkie i opływowe; na próżno szukać tutaj jakichkolwiek niedociągnięć. To samo z czytelnością ekranu pod większymi kątami - kolory tylko nieznacznie tracą swoje barwy, jednak nie ma to żadnego wpływu na odbiór wyświetlanych na nim treści. Ideał? Niewiele mu brakuje. Widać to chociażby po wyjściu z telefonem do świata zewnętrznego. Bez względu na pogodę nic nie jest w stanie zakłócić czytelności ekranu. Co prawda jego powierzchnia nieznacznie odbija światło, ale jest to cecha wszystkich powierzchni gładkich, a nie konkretnie danego materiału. Otrzymujemy zatem niesamowicie czytelny ekran, któremu niestraszne będą warunki i oświetlenie zewnętrzne. Niewielkie zastrzeżenia można mieć do czułości panelu dotykowego. Co prawda nie będziemy zmuszeni do wielokrotnego dotykania konkretnych opcji menu żeby je wybrać, nie będzie to również koniecznie w co piątym lub dziesiątym dotyku, ale trzeba się liczyć z możliwością wystąpienia konieczności podwójnego, czasem i potrójnego wybrania danej opcji od czasu do czasu. Mimo tej drobnej niedogodności, ekran to zdecydowanie jedna z najmocniejszych cech testowanego telefonu. I nie mają na to wpływu jego fizyczne rozmiary - dzięki panoramicznym proporcjom, przekątna wynosząca dokładnie 3,3 cale nie jest żadną przeszkodą w komfortowym korzystaniu z telefonu. To sprawia, że urządzenie zachowuje swoje kompaktowe gabaryty, oferując przy tym wygodny wielkościowo i użytkowo ekran. Idealny kompromis. System Telefon pracuje pod kontrolą systemu Android 2.3.4 Gingerbread. Napędza go procesor Qualcomm Snapdragon MSM8255, który pracuje z prędkością 1 GHz i współpracuje z 512 MB pamięci operacyjnej. Do pomocy przy obliczeniach graficznych otrzymał on układ Adreno 205 GPU. Pamięć wewnętrzna urządzenia to 1 GB, z czego dla użytkownika dostępnych jest około 300 MB. Wielkość tę można rozszerzyć za pomocą kart pamięci microSDHC o wielkości do 32 GB. Jak taka mieszanka sprawuje się w praktyce? Nieźle. System został nieznacznie przybrany w Sony Ericssonowym stylu - menu główne składa się z pięciu pulpitów oraz dolnego paska, na którym można umieścić do 4 skrótów do najczęściej używanych aplikacji (lub folderów z nimi). Ekrany w menu przesuwane są w poziomie, a znajdujące się na nich ikony posegregować można według czterech kategorii. Czcionka oraz menu z ustawieniami utrzymane jest w kolorach srebrnych, podobnie jak i wskaźniki informujące o ustawieniach konkretnych funkcji - wszystko prezentuje się kolorowo, estetycznie i przejrzyście. Poza jej wielkością - osoby o gorszym wzroku mogą mieć problem z dojrzeniem niektórych ikon, np. na pasku statusu (siła sygnału, zegar itp.). Prędkości menu, poza nielicznymi wyjątkami (np. podczas kopiowania danych do pamięci telefonu), niewiele można zarzucić - wszystkie menu i ustawienia chodzą bardzo płynnie, a same aplikacje z reguły uruchamiają się szybko i bez zbędnego oczekiwania. Nieznaczne zastrzeżenia można mieć do wybranych aplikacji czy funkcji telefonu, jak np. aparatu fotograficznego czy Galerii (wraz z wyświetleniem dostępnych elementów), których uruchomienie może trwać nawet sekundę i dłużej. Poza tymi drobnymi niedociągnięciami całe menu działa wzorowo i podczas ponad dwóch tygodni korzystania z telefonu ani razu nie zdarzyło się, aby nadużył on mojej cierpliwości - w przypadku sprzętu elektronicznego jej zapas jest mocno ograniczony. Duży plus. Dźwięki Jakość rozmów prowadzonych za pomocą XPERII ray jest dobry - bez względu na moc sygnału czy otoczenia w jakim się znajdujemy, zarówno my będziemy słyszeć naszego rozmówcę, jak i on nie będzie się przesadnie skarżyć na jakość prowadzonej z nami rozmowy. Słyszany dźwięk jest głośny i wyraźny, jednak w tle słyszalny jest niekiedy nieznaczny szum. Dzieje się tak pomimo aktywnej opcji odszumiania otoczenia podczas rozmowy. Ostatecznie jednak nie przeszkadza to w rozmowie czy skutecznym porozumieniu się. Zastrzeżenia można mieć do zestawu głośnomówiącego - dźwięk przez niego emitowany jest wyraźnie przytłumiony i matowy, a jego moc pozostawia trochę do życzenia. O ile w zamkniętym pomieszczeniu czy cichej okolicy nie będzie zbyt dużych problemów z porozumieniem się w ten sposób (chociaż do komfortu jeszcze trochę będzie brakować), o tyle głośniejsze otoczenie (np. jazda samochodem) skutecznie to uniemożliwi. W takim przypadku zdecydowanie lepszym rozwiązaniem będzie zastosowanie zestawu słuchawkowego (przewodowego bądź nie). Dźwięk emitowany poprzez zewnętrzny głośnik jest więcej niż dobry i na tle konkurencyjnych rozwiązań prezentuje się naprawdę dobrze. Chociaż nie znajdziemy w nim zbyt dużo tonów niskich, a w tle słyszalne będzie syczenie , to jednak jak na urządzenie mobilne ogólny jego odbiór jest pozytywny. Jako podstawowa grajka do odtwarzania muzyki w tle na pewno się nada, ale na nic więcej raczej nie ma co liczyć. Całą sytuację nieznacznie komplikuje fakt, że głośnik zewnętrzny umieszczony został na tylnym panelu co oznacza, że położenie telefonu w normalny sposób, ekranem do góry, skutecznie tłumi dobiegające do naszych uszu dźwięki, Nie brzmi to zbyt dobrze. Jakość dźwięku na standardowym zestawie słuchawkowym jest ponadprzeciętna, ale do dedykowanego odtwarzacza muzycznego jeszcze trochę brakuje. Mimo to dźwięk jest czysty, nawet przy niezbyt dobrej jakości pliku muzycznego, tony niskie są słyszalne (chociaż mogłyby być trochę bardziej), a charakterystykę dźwięku można poprawić dzięki standardowemu korektorowi muzycznemu. Jedyne czego mu zabrakło to profilu z podbiciem basów oraz możliwości dobrania poszczególnych zakresów częstotliwości dźwięków według własnego uznania - będziemy musieli zadowolić się predefiniowanymi ustawieniami. Po podłączeniu zewnętrznego zestawu słuchawkowego (Sennheiser HD 201) jakość dźwięku wyraźnie się poprawia. Tony niskie nabierają głębi, dźwięk staje się bardziej dynamiczny, a odbiór muzyki staje się zdecydowanie lepszy. W połączeniu z nausznikami tłumiącymi zewnętrzne odgłosy doświadczenie ze słuchania muzyki z XPERII ray może być naprawdę przyjemne. Multimedia Wśród odtwarzanych plików wideo odnajdziemy te zapisane za pomocą takich formatów i/lub kodeków jak MP4, H.263 oraz H.264. Z plików filmowych w standardzie działać będą niestety tylko te mobilne, nagrywane za pomocą telefonu - możemy zapomnieć o odtworzeniu plików zapisanych w dużych formatach, bez względu na rozdzielczość. Nie będą działać zarówno formaty DivX/XviD, jak i AVI, WMV czy MKV. To spore ograniczenie, bo, biorąc pod uwagę parametry urządzenia, pliki o takich właściwościach powinny być odtwarzane bez najmniejszych problemów. Odtwarzacz muzyczny bez problemu poradzi sobie z najbardziej popularnymi formatami plików muzycznych, czyli MP3, AAC oraz WMA. Nie będzie dla niego również przeszkodą współpraca z formatem OGG Vorbis, jednak w przypadku MPC nie będzie już tak łatwo - telefon się podda. Wszystkie pliki muzyczne odgrywane są za pomocą systemowego odtwarzacza muzycznego, który radzi sobie z tym zadaniem bardzo dobrze - jest prosty i przyjemny w obsłudze, a większość jego funkcji dostępna jest pod ręką, bez potrzeby zagłębiania się w menu. Całą bibliotekę dźwiękową można podzielić według czterech kategorii (wykonawca, albumy, utwory oraz listy odtwarzania) i w ten sposób łatwo nimi zarządzać. Lub poprosić o pomoc wyszukiwarkę. Wśród funkcji multimedialnych odnajdziemy również radio z RDS-em, co w smartfonach Sony Ericssona jest już standardem. Podobnie jak aplikacja TrackID, która pozwala na rozpoznawanie odtwarzanych przez źródła zewnętrzne melodii. Oprócz tego, w menu odnajdziemy również kilka skrótów do preinstalowanych aplikacji, np. pobieraj aplikacje, pobieraj gry, UEFA.com itp., które są niczym innym jak skrótami do stron spisu aplikacji przenoszących do Android Marketu, prowadzących bezpośrednio do niego lub do konkretnej strony WWW. Poza tym są tu również Gry i aplikacje (znajomych), czyli przekierowanie do gier znajdujących się w serwisie społecznościowym Facebook. Nic odkrywczego. Ciekawą opcją jest również znajdujący się w menu monitor danych, który pozwala na ustawienie limitu przesyłanych danych oraz alarmów w przypadku ich przekroczenia. Wskazywane przez niego dane mają charakter informacyjny, a sama aplikacja nie pozwala na ustawienie wielkości paczek taryfikacyjnych z danymi. Telefon posiada również czujnik położenia oraz zbliżeniowy, wygaszający ekran podczas rozmowy. Zabrakło jednak czujnika oświetlenia, co odbija się na konsumpcji energii przez urządzenie, a więc również długość czuwania. Jedyną opcją jest tutaj możliwość dwustopniowej regulacji jasności podświetlenia poprzez dedykowany widżet, jednak takie rozwiązanie po pierwsze nie jest wygodne, po drugie często się o nim zapomina (nawet pomimo wyciągnięcia go na pulpit), a po trzecie posiada tylko dwa tryby pracy. Od zera do nieskończoności Od dłuższego już czasu Sony Ericsson umieszcza w swojej wizji Androida magiczny przycisk nieskończoności (∞). Pozwala on na dostarczenie dodatkowych informacji na temat aktualnie wykorzystywanych funkcji. I tak - w przypadku podglądu wiadomości przenosi do menu z danymi o kontakcie, ostatnich połączeniach z nim oraz wszystkich wiadomości. W przypadku odtwarzacza muzycznego pozwala na wyszukiwanie zdalne dodatkowych informacji na temat aktualnego artysty i/lub utworu - w Wikipedii, w wyszukiwarce Google, karaoke oraz pełnych teledysków w serwisie YouTube oraz innych rozszerzeń w Android Markecie - ich widoczność można ustawić w odpowiednim menu. Przycisk nieskończoności odnajdziemy również w innych miejscach menu, co jest ciekawym rozwiązaniem pozwalającym na poszerzenie źródeł, z których dostarczane będą dodatkowe informacje na temat konkretnego elementu menu czy treści. Wydajność w grach Chociaż ray posiada 1 GHz procesor, dedykowany układ graficzny Adreno 205 GPU oraz 512 MB pamięci RAM. W teorii aplikacja Quandrant Standard mówi, że wydajność urządzenia jest na poziomie 1398 pkt., natomiast według AnTuTu - 2739 pkt. (procesor 634 pkt., grafika 2D 297 pkt., 3D 905 pkt.). Jak taka mieszanka sprawdza się w praktyce? Do testów posłużyły trzy gry wybrane przypadkowo: Fruit Ninja, Speed Forge 3D oraz Asphalt 5 HD Free. Chociaż Fruit Ninja nie jest graficznie wymagającą grą, to ray odnotowuje od czasu do czasu problemy z jej płynnością. Dzieje się tak w momencie, gdy na ekranie znajdzie się zbyt dużo elementów graficznych, czyli owoców. Taka sytuacja nie zdarza się często i nie przeszkadza w komfortowym prowadzeniu rzeźni na nich. Speed Forge 3D prezentuje się już znacznie lepiej - grafika jest tutaj płynna, kolorowa, a rozgrywka przyjemna. Ani jeden element nie pozwala nam odczuć jakiegokolwiek braku komfortu z powodu mocy obliczeniowej (lub jej braku) telefonu. Statkiem powietrznym kierujemy za pomocą wychyleń telefonu i ten sposób sprawdza się całkiem dobrze - większych opóźnień czy braku dokładności tu nie odnajdziemy. Asphalt 5 HD Free również, mimo całkiem dobrej grafiki, nie pozwala odczuć lub nawet przypuszczać, że telefonowi mogłoby zabraknąć chociaż grama mocy obliczeniowej. Wszystko tutaj działa szybko i płynnie, bez studzenia emocji podczas emocjonującej rozgrywki. Pod warunkiem, że gra uruchomi się kolejnym razem. Wszystkie trzy przykłady pokazują, że mocy obliczeniowej ray ma pod dostatkiem - powinien poradzić sobie on z większością aktualnych gier, a ewentualne niedoskonałości mogą leżeć nie po stronie sprzętu, a programistów aplikacji, która mogłaby sprawiać ewentualne problemy. Timescape Jest to autorska aplikacja Sony Ericssona, która w jednym miejscu gromadzi informacje pochodzące z różnych źródeł: historię połączeń, skrzynkę odbiorczą wiadomości SMS i e-maili , wpisy z serwisu społecznościowego Facebook, Twitter oraz inne. Wyświetlane są one tematycznie lub jako całość w formie karuzeli na niewielkich kafelkach z tłem obrazu profilowego kontaktu, prezentujących początek wiadomości. Po wybraniu interesującego nas wpisu wyświetlana jest jego dalsza treść (do pełnego wypełnienia pola), a kolejne powoduje przejście do odpowiedniej aplikacji źródłowej. Widoczność każdego rodzaju wiadomości można ustawić w menu, a dodatkowe źródła pobrać można z Android Marketu (odpowiedni link dostępny jest z poziomu ustawień) - znajdziemy tutaj szereg innych źródeł, np. kanały RSS, zdjęcia z serwisu Flickr, filmy z YouTube, stany z serwisu społecznościowego Orkut itd. Sama aplikacja działa sprawnie i przyjemnie, chociaż miejscami mogą być widoczne chwilowe i nieznaczne spadki płynności. W zdecydowanej większości przypadków nie przeszkadza to jednak w wygodnym korzystaniu z aplikacji. Ogólnie Timescape sprawia pozytywne wrażenie, chociaż po raz kolejny nie udało mi się do niego przekonać - dedykowane aplikacje bardzo często działają szybciej i bywają bardziej poręczne. Mimo to należy docenić starania producenta. Galeria Integruje w sobie zdjęcia pochodzące zarówno z pamięci telefonu (oraz karty pamięci microSD), jak i z serwisów społecznościowych (np. Facebook). Tymi pierwszymi można natychmiast podzielić się ze znajomymi (dostępne wszystkie zainstalowane aplikacje zainstalowane w telefonie i umożliwiające to), ustawić jako tapetę lub zdjęcie kontaktu, a także przyciąć lub zmienić jego orientację. To niewiele. Zdjęcia z Facebooka można polubić z poziomu Galerii, udostępnić znajomym (ograniczona liczba możliwości do Bluetootha, Facebooka, Gmaila, TweetDecka oraz wiadomości - w moim przypadku) lub po przycięciu ustawić jako tapetę. To również zaledwie skromne możliwości. Sama aplikacja działa zaledwie poprawnie. Zastrzeżenia można mieć przede wszystkim do sposobu prezentacji zdjęć - każde wyświetlenie nowego wymaga chwili odczekania na wygenerowanie podglądu na pełnym ekranie. O ile nie mamy zapisanych zbyt dużej ilości zdjęć, to nie będzie to bardzo denerwujące; w przypadku sporej ich liczby takie działanie Galerii może wywołać niemałą irytację. Zwłaszcza, że oczekiwanie na odświeżenie w przypadku pojedynczego zdjęcia często wynosi sekundę, dwie, a nawet więcej. Dzieje się tak również w przypadku, gdy chcemy powrócić do oglądanego już wcześniej ujęcia. Książka telefoniczna Standardowa jak na telefon z Androidem przystało. Wpisy w niej synchronizować można z kartą SIM, kontaktami poczty Gmail, znajomymi na Facebooku i innymi aplikacjami, które oferują dostarczanie danych na temat kontaktów (np. Everdroid, usługa zewnętrzna do synchronizacji kontaktów, wiadomości itd. dostępna jako oddzielna aplikacja w Android Markecie). Widoczność kontaktów oraz informacji pochodzących z każdego źródła można dowolnie spersonalizować. Do każdego kontaktu można dodać, oprócz imienia, nazwiska, numeru telefonu, zdjęcia oraz oddzielnego dźwięku połączenia przychodzącego, również kilka innych pól, m.in. numer komunikatora, pseudonim czy notatkę. Podgląd każdego z nich z poziomu książki telefonicznej oferuje również wgląd w historię połączeń oraz wymienianych wiadomości SMS. Wszystko to podane w czytelny i przejrzysty sposób. Wyszukiwanie kontaktów dostępne jest z poziomu książki telefonicznej i pozwala na wyszukiwanie tylko po nazwach; wpisanie pierwszych cyfr numeru zepsuje wyszukiwanie. Nie lepiej jest w panelu telefonicznym, który nie pozwala na wyszukiwanie kontaktów ani po pierwszych literach nazwy, ani cyfrach z numeru telefonu. Poważny minus. Wiadomości Standard. Wszystkie zorganizowane są w wygodne wątki i prezentowane w formie dialogu. Z ich poziomu możemy nie tylko wysłać wiadomość (zwykłą lub multimedialną), ale również zadzwonić lub za pomocą ikony nieskończoności przejść do menu danego kontaktu (z danymi na jego temat, historią połączeń oraz spisem wszystkich wymienianych z nim wiadomości). I w zasadzie to wszystko - więcej opcji tutaj nie znajdziemy. Edytor proponuje wprowadzanie tekstu w trzech trybach - poziomym (z pełną klawiaturą), pionowym (z pełną lub tradycyjną klawiaturą alfanumeryczną) oraz za pomocą słownika Swype, czyli bez odrywania opuszki palca z powierzchni ekranu. W tym pierwszym przypadku niedogodnością mogą być trochę zbyt małe klawisze, zwłaszcza dla osób o większych dłoniach. W drugim oraz trzecim - słownik podpowiadający wprowadzane wyrazy, który robi to tylko z polskimi ogonkami; w menu ustawień nigdzie nie zauważyłem możliwości zmiany. To oznacza, że długość każdej wiadomości ograniczona będzie do kilkudziesięciu zamiast 160 znaków. Biuro Pliki biurowe obsługiwane są przez aplikację OfficeSuite, która dostarczana jest w wersji demonstracyjnej. Oznacza to, że chociaż otworzy ona wszystkie najpopularniejsze pliki biurowe (z rozszerzeniami .doc, .xls, .ppt oraz .pdf), to o ich edycji, nie mówiąc już o tworzeniu nowych, możemy zapomnieć. Taka przyjemność oznaczać będzie dodatkowy wydatek w wysokości około 50 zł. Jak sprawuje się pakiet biurowy w wersji demo? Poprawnie. Istnieje możliwość zoomowania, wyszukiwania tekstu, odczytywania statystyk wyrazów itp. podstawowych opcji, a to wszystko również na pełnym ekranie. Oczywiście pod warunkiem, że sami odnajdziemy pośród katalogów w pamięci telefonu interesujący nas plik - na pomoc wyszukiwarki nie ma co tutaj liczyć. Ogólnie mocny standard, nic poza tym. GPS Moduł GPS wyposażony został w funkcję określania położenia również za pomocą informacji dostarczanych przez operatora. Dzięki temu czynność ta nie trwa zbyt długo i porównywalna jest z tymi, co możemy znaleźć w innych sprawnie działających telefonach. Wystarczy kilka, do kilkunastu sekund, aby nasze położenie zostało określone i wyświetlone na mapie. Poza tym mapy Google oferują standardowe funkcje, niezależnie od telefonu - od określenia naszego położenia, poprzez widok Street View, aż do wyznaczania trasy i nawigację głosową krok po kroku. Komunikacja/Internet Telefon obsługuje transmisję danych w technologii HSPA (7,2 do oraz 5,8 Mb/s od użytkownika) oraz WiFi (b/g/n). Posiada również funkcję hotspotu WiFi. Do przeglądania zasobów sieci wykorzystywana jest systemowa przeglądarka, która radzi sobie z tym zadaniem bardzo dobrze. Ładnie renderuje ona strony oraz bez problemu odtwarza osadzone na nich materiały wideo z dwóch najpopularniejszych serwisów tego typu, czyli YouTube oraz Vimeo. Wraz z obsługą wielodotyku oraz szeregiem możliwych do personalizacji opcji daje to podstawę do oceny jej działania jako więcej niż dobry. Jedynym niedociągnięciem, jaki można by tutaj wyciągnąć na powierzchnię, jest brak justowania tekstu do szerokości ekranu w przypadku operowania na treściach gestami wielodotyku (popularne szczypanie w celu powiększenia lub pomniejszenia strony). Opcja ta działa tylko w przypadku regulacji wyświetlanymi w prawym dolnym rogu ekranu klawiszami + i -. Aparat Aparat wyposażony w czujnik CMOS Exmor R w wersji mobilnej i obiektyw o jasności f/2.4 potrafi wykonywać zdjęcia w maksymalnej rozdzielczości 8,1 (format 4:3) lub przycięte 6 Mpix (16:9). Posiada on automatyczną oraz dotykową regulację ostrości (autofokus), stabilizator obrazu, diodę LED doświetlającą rejestrowane kadry oraz funkcję geotagging. Jak te elementy współpracują ze sobą w praktyce i jaki jest tego efekt? Dosyć średni. Jakość zdjęć wykonanych ray jest przeciętna - brakuje im ostrości więcej niż pierwszego planu, widoczne są aberracje chromatyczne, a im więcej elementów znajdzie się w kadrze, tym aparat bardziej się gubi - wygląda to tak, jakby ilość ostrości była stała i rozdzielana pomiędzy wszystkie szczegóły na zdjęciu. Poza tym aparat nie zawsze dobrze radzi sobie z dobraniem odpowiedniego balansu bieli, a chociaż w miarę skuteczna kompensacja oświetlenia leży zdecydowanie poza jego zasięgiem. Ogólny odbiór zdjęć jest poprawny, przeciętny, ale niczym nie zachwyca. Wbudowany aparat pozwala również na rejestrowanie materiału wideo w jakości HD 720p (1280 x 720 pikseli), który doświetlić można światłem stałym. Dzięki obsłudze stabilizacji obrazu ruchome kadry stają się mniej poruszone, a miejsce ich zarejestrowania może zostać wszyte w dane zawarte w pliku wideo (geotagging). Efekt? Również niezbyt dobry. Przede wszystkim rozdzielczość 720p, która jak na dzisiejsze czasy nie jest niczym zaskakującym i stanowi absolutne minimum jeśli chodzi o smartfony. Poza tym materiałom wideo brakuje przede wszystkim ostrości, której poziom regulowany jest automatycznie, nie wiadomo w sumie na jakiej zasadzie. Poza tym jest nieźle - obraz jest płynny, a kolory raczej naturalne. Jednak taka mieszanka różnorodności nie za bardzo się nada na coś więcej niż do okazjonalnych nagrań. Ogólnie aparat fotograficzny w ray nie zachwyca. Jest przeciętnie i raczej rozczarowująco. Zdjęcia bez porównania lepiej wyglądają na wyświetlaczu telefonu; po zgraniu na komputer raczej nie ma za bardzo co oglądać . Bateria Standardowa bateria (model BA700) została wykonana w technologii litowo-jonowej i posiada pojemność 1500 mAh. Przy około łącznie 30 minutach rozmowy, obsłużeniu 20 wiadomości tekstowych, przeglądaniu sieci przez 30 minut, pobraniu z Marketu kilku aplikacji (około 10 MB), zrobieniu kilkunastu zdjęć i bez uruchamiania sieci WiFi, ale z synchronizacją danych przez 24 godziny - telefon pracował przez 36 godzin z minutami. To niezbyt dobry wynik, biorąc pod uwagę zarówno wymiary ekranu, jak i ograniczone możliwości multimedialne. Naładowanie baterii do pełna zajmuje około 3 godzin i 20 minut (przy włączonej synchronizacji, bez korzystania z innych funkcji) - to także niezbyt imponujący wynik. Podsumowanie Wybór przez Sony Ericssona systemu Android dla swoich smartfonów bez wątpienia był trafiony. Jednak na jego implementację w sposób umożliwiający bezstresowe użytkowanie takich telefonów trzeba było chwilę zaczekać - wydaje się, że dopiero najnowsza fala urządzeń, do której zalicza się m.in. testowany model ray, gwarantuje to w prawie 100%. XPERIA ray niewątpliwie ma wiele zalet - od całkiem dobrych do codziennego użytku wnętrzności, poprzez więcej niż dobrą jakość odtwarzanego dźwięku, świetny ekran i jego widoczność bez względu na warunki zewnętrzne, wystarczającą wydajność systemu, bardzo estetyczny wygląd menu systemu, aż do ciekawie wyglądającej obudowy . To niewątpliwe plusy testowanego urządzenia. Jednak znajdziemy w nim również kilka wad. Do największych należą ograniczone możliwości jeśli chodzi o odtwarzanie wideo, słaba jakość rejestrowanych mediów oraz brak funkcji smart dialling. Pozostałe, jak na przykład ekran o nie największej przekątnej oraz drobne niedociągnięcia w konstrukcji urządzenia, są zauważalne, jednak nie muszą mieć wpływu na końcowy odbiór urządzenia przez użytkownika i wrażenia z jego użytkowania. Jakim telefonem jest zatem Sony Ericsson XPERIA ray? Niewątpliwie jest to całkiem dobrze zbudowany i wyposażony telefon o ciekawym wyglądzie z Androidem na pokładzie, który sprawdzi się w większości przypadków podczas normalnego, codziennego użytkowania. Poprawny, rzemieślniczy kawałek telefonu. I tylko tyle, patrząc na konkurencję . Wady: - ograniczone możliwości multimedialne - słaba jakość zdjęć i materiałów wideo - brak funkcji smart dialling - czcionka menu może być zbyt mała Zalety: + rewelacyjny wyświetlacz + z reguły sprawnie działający system operacyjny + elegancki wygląd telefonu + poręczne gabaryty Ocena końcowa (w skali 1-10): 7 Przykładowy klip wykonany telefonem Sony Ericsson Xperia ray - video (plik .mp4,11 MB). Zdjęcia wykonane aparatem wbudowanym w telefon:

TP-Link pod lupą. W tle powiązania z chińskim rządem

NVIDIA GeForce RTX 5060 z datą premiery. Debiut tuż za rogiem

Lexar z nowymi SSD. Duże pojemności w niskich cenach

Narwal Freo Z10 Ultra. Nowy flagowiec już w Polsce

Smartfon na pierwszą komunię? Ten model sprawdzi się idealnie

Poświąteczne szaleństwo w Media Expert. Takich promocji jeszcze nie było

Masz dość swojego routera? Jest rozwiązanie

Redmagic 10 Pro: Ekran bez wycięcia i bateria 7050 mAh (test)

Santander Bank Polska apeluje do klientów: "rekiny tylko czekają"

Alior Bank z pilnym ostrzeżeniem. Nowe zagrożenie dotyczy każdego

Korzystasz z Blika? Rządowa agencja wydała ostrzeżenie

ING z ostrzeżeniem. Chodzi o takie tajemnicze wiadomości

Serial, który bawi do łez. Drugi sezon polskiej komedii już na Canal+

Nowy polski serial to murowany hit? Wiadomo, kiedy premiera

Ten serial przykuje nas do ekranu na długie godziny. Nr 1 na Netflixie

Cyberpunk 2077. Switch 2 dostanie coś, czego nie było na PS5 i Xboxie

Test telefonu Sony Ericsson Xperia ray

Zobacz więcej

Redmagic 10 Pro: Ekran bez wycięcia i bateria 7050 mAh (test)

Razer Iskur V2 X – „Budżetowy” fotel za 1300 zł? Sprawdzam, czy warto

Amazfit Active 2 zwyczajnie zgładził droższego Xiaomi (test)

Wyszukiwarka

Menu

Nasze strony