Najnowsze badania wskazują, że cztery największe księżyce Urana posiadają, pod lodową pokrywą, aktywne i utrzymujące ciepło oceny, w których istnieć może życie.
Wokół siódmej planety w naszym układzie Słonecznym krąży co najmniej 27 księżyców. Największe to Ariel (1158 km średnicy), Umbriel (1169 km), Tytania (1578 km), Oberon (1522 km) oraz Miranda (471 km). Okazuje się, że cztery pierwsze mogą skrywać nie tylko wodę, ale także całe oceany z żywymi stworzeniami.
Na podstawie obserwacji wykonanych w 1980 roku przez statek kosmiczny NASA Voyager 2, w połączeniu z obserwacjami naziemnymi z lat 80. XX wieku, naukowcy zbudowali specjalny model. Zbierali w nim dane z misji NASA, które badały inne oceaniczne światy i porównali je z budową księżyców Urana.
Badania pozwalają wnioskować, że Tytania i Oberon, które orbitują najdalej od Urana, mogą skrywać zbiorniki wodne na głębokości 50 kilometrów, Ariel i Umbriel natomiast – 30 km. Naukowcy wskazują, że dawniej oceny istniały prawdopodobnie znacznie głębiej niż dziś, bo nawet od 100 km do 150 km w głąb księżyców.
Powierzchnia ostatniego z grupy największych księżyców, Mirandy, przypuszczalnie kiedyś także mogła przykrywać znaczne ilości wody. Jednak przeprowadzone w badaniu modelowanie termiczne wskazuje, że prawdopodobnie księżyc nie utrzymywał wody przez bardzo długi czas, ponieważ zbyt szybko traci on ciepło. Wewnętrzny ocean najprawdopodobniej zamarzł zaledwie kilka milionów lat po utworzeniu z powodu mniejszej powierzchni satelity.
W efekcie przeprowadzonej niedawno analizy odkryto, że wnętrza satelitów planety są dobrze izolowane, więc możliwe jest utrzymywanie w nich ciepła niezbędnego do powstawania życia. Naukowcy od dłuższego czasu podejrzewali o to największy z księżyców. Wskazywano, że może on wewnątrz gromadzić ciepło pochodzące z rozpadu radioaktywnych pierwiastków i posiadać pod lodową powierzchnią wodę w stanie ciekłym.
Dotychczas sądzono jednak, że pozostałe księżyce są na to zbyt małe. Okazało się, że jest inaczej i przynajmniej trzy, czyli Ariel, Umbriel oraz Oberon, także posiadają podobne właściwości. Na podstawie danych z Voyagera zauważono też, że Tytania i Oberon dodatkowo są w stanie wytwarzać gorące płyny, co może również wpływać na podtrzymywania funkcjonowania prymitywnych organizmów.
Kluczowym odkryciem z przeprowadzonej przez naukowców analizy było to, że chlorki, amoniak oraz sole, które działają jako środek zapobiegający zamarzaniu, występują obficie w oceanach największych księżyców Urana. Naukowcy szacują, że oceany na satelitach siódmej planety zawierają około 150 gramów soli na każdy litr wody.
W celu potwierdzenia twierdzeń naukowców, niezbędna będzie misja na planetę Badacze muszą dowiedzieć się więcej o warunkach panujących w oceanach, a to pozwoli stwierdzić czy którykolwiek z nich może nadawać się do zamieszkania przez jakiekolwiek organizmy żywe. Zagłębienie się w mechanizmy funkcjonowania powierzchni księżyców mogą pomóc naukowcom i inżynierom opracować jak najlepsze instrumenty do badania ich w przyszłości.
Do badań wykorzystane mogłyby zostać spektrometry umieszczone na na statku kosmicznym, które mają możliwość badania związków chemicznych, takich jak amoniak i chlorki. Mają one także możliwość wyszukiwania prądów elektrycznych pod lodową powierzchnią. Satelity mogą natomiast analizować podpowierzchniowe oceany za pomocą wysyłania fal radiowych i określania ich długości.
Źródło zdjęć: Shutterstock
Źródło tekstu: Space.com, oprac. własne
